Pinkstergloed in het Verre Oosten.

Het door de eigen gemeenteleden gebouwde gebedshuis in Komsomolsk is overvol. Hoewel het buiten stevig vriest, is het door de grote hoeveelheid mensen warm en benauwd.
Niemand heeft er last van. Vol overgave wordt het laatste lied ingezet, typerend voor de Russische Avondmaalsdiensten: „Ik weet niet waarom Gods gena, aan mij ook werd betoond, en Hij mij, gans onwaardig mens, steeds zoveel liefde toont."
Het Woord is vlees geworden, is het centrale thema in deze dienst, die met de viering van het Heilig Avondmaal wordt beëindigd. Krachtig klinken de melancholieke Russische hymns. Hartstochtelijk en soms vol emotie de uitgesproken gebeden. In beide trilt het verlangen om dienstbaar te mogen zijn in Gods koninkrijk. Zoals dat ook naar voren kwam in een gedicht dat is voorgedragen door een zuster van de gemeente, over het vruchtdragen. De hele gemeente is intensief bij de dienst betrokken. Direct voor de Avondmaalsviering heeft een groepje kinderen één voor één een passende tekst opgezegd. "Ik ben het Brood des levens." "Wie dorst heeft die kome." En in het gemeenschappelijke dankgebed aan het einde van de dienst nemen verschillende broeders en zusters het woord, om God ootmoedig te erkennen voor wat Hij heeft gegeven. Het gebed wordt afgesloten door Igor Poljantsev, de voorganger die het Woord heeft bediend.

Militair
"Gemeenschap" is een trefwoord voor de gemeenten in het Verre Oosten. Hoewel de dienst meer dan drie uren heeft geduurd, toont niemand haast om weg te komen. Integendeel, het lijkt alsof men elkaar na de dienst nog even vast wil houden. Overal vormen zich groepjes pratende mensen. De predikers zijn omgeven door mensen die nog allerlei vragen hebben. Het Woord van God draagt vrucht! De gemeente van Komsomolsk is een voor ieder waarneembaar wonder van wat de kracht van Gods genade vermag. Een gemeente als zo velen in het Verre Oosten, uit het niets ontstaan!
In de tijd van Stalin was het hele gebied een concentratie van strafkampen en verbanningsoorden. De garnizoenstad Komsomolsk werd op de beenderen van gevangen gebouwd. Ver van zijn woonplaats Tasjkent in Centraal-Azië, vervulde Igor Poljantsev hier in 1987 zijn militaire dienstplicht. „Ik was de enige christen-militair en vond het moeilijk om zonder enige vorm van gemeenschap te leven. Het werd voor mij een worsteling en de Heere verhoorde mijn gebed. Ik kwam in contact met een oude, gelovige vrouw. Samen met bekenden van haar probeerden we, toen nog illegaal, diensten te houden rond het geopende Woord van God. En de Heere zegende die zo rijkelijk, dat er aan het einde van mijn diensttijd een groep van bijna dertig gelovigen was ontstaan."

Fabrieksarbeider
Na zijn thuiskomst in Tasjkent heeft hij geen vrede. Zijn hart blijft trekken naar de groep die in Komsomolsk is achtergebleven. „Hoewel ik nog erg jong was, 21 jaar, overtuigde de Heere mij dat ik terug moest. Ik kan het niet met woorden uitleggen. Het was of er binnen in mij een hevig vuur brandde."
Hoewel hij aanvankelijk het plan heeft om in het voorjaar van 1988 naar het Verre Oosten terug te keren, wordt de aandrang om al voor de winter te gaan zo sterk, dat hij die niet kan weerstaan. Bij aankomst in Komsomolsk wordt Gods leiding hem duidelijk. De gelovigen hebben dag aan dag gebeden om zijn komst. Hij vindt niet alleen woonruimte, maar ook een baan in een fabriek. Daar werkt hij nog steeds, om in het levensonderhoud van zijn gezin te voorzien. „Mijn vrije tijd gebruikte ik om werkzaam te zijn in deze Godloze stad. Naast veel strijd en zorg gaf de Heere het getuigenis van Zijn Geest, zodat er een levende gemeente is ontstaan. Omdat al deze mensen uit de wereld komen, hebben ze veel vragen. We delen niet alleen in de zegeningen van de eerste christengemeente, maar ook in de problemen. Er zijn veel gezinnen waarvan de één wel en de ander niet door het Woord geraakt is. Dat veroorzaakt spanning in huwelijken en ge

Voorganger
In enkele jaren is het herderloze groepje dat Igor Poljantsev in 1987 aantrof uitgegroeid tot een gemeente met ruim honderd gedoopte leden. Het is geen uitzondering dat de diensten meer dan tweehonderd bezoekers trekken. Tot 1994 werden de sacramenten bediend door geordende voorgangers, die daarvoor uit andere delen van Siberië overkwamen. Vorig jaar werd Igor als voorganger ingezegend, zodat hij nu zelf doop en avondmaal mag bedienen. Hij wordt in zijn kerkelijke arbeid bijgestaan door een vriend uit Tasjkent en een broeder uit de Oekraïne.
Het is een situatie die typerend is voor het kerkelijk leven van de baptisten in Siberië. Voorgangers ontstaan er op vrij natuurlijke wijze, omdat alle mannelijke leden die daartoe de gave bezitten een woord tot de gemeente mogen spreken. In elke dienst worden op deze wijze drie tot vier korte preken gehouden. Alleen broeders die merkbaar zegen hebben in hun bediening, en bovendien opvallen door een godvruchtige levenswandel, worden ingezegend. Het was Stefan Germanjoek, voorganger van de gemeente in Chabarowsk, die de broederraad met klem adviseerde om ook Igor Poljantsev in te zegenen.

Evangelisatie
De gemeente van Komsomolsk fungeert als uitvalsbasis voor het evangelisatiewerk in de regio. In de directe omgeving bevinden zich talrijke dorpjes die bewoond worden door Nanaiten, een van de moerasvolken die nog gevangen zijn in de strik van het heidendom. De dorpen zijn echter uitsluitend bereikbaar over het ijs, door de lucht met helikopters, of over het water in de korte zomerperiode.
„Dat is mijn grootste probleem", verzucht Igor. „Het evangelisatiewerk onder deze mensen staat bovenaan mijn agenda. Ook zij moeten toch het Woord des levens horen?! Maar het aantal arbeiders is beperkt. Er is hier nu wel een grote gemeente, maar het zijn allemaal pasbekeerde mensen. Zodra ik zie dat ze wat aankunnen, worden ze ingeschakeld in de eigen gemeente, het kinderwerk, het jeugdwerk. Russische mensen zijn niet gewend iets te doen ofte organiseren. Als ze tot bekering komen, moet hen geleerd worden verantwoordelijkheid te dragen, na te denken (dat is op zichzelf al ongewoon hier!), praktisch te zijn, hulpvaardig en ijverig. De Heere verdraagt geen luie mensen."

Oogst
Het krachtigste evangelisatiemiddel is de voorbeeldige levenswandel en het vrijmoedig getuigenis van de baptisten. Op tal van plaatsen ontstaan daardoor kleine groepen van bekeerlingen, die na verloop van tijd een nieuwe gemeente vormen. Alle gemeenten zijn in principe zelfstandig. Ze sluiten zich op vrijwillige basis aan bij het verband van niet-geregistreerde Baptistengemeenten. Dit houdt in dat men de ambtsdragers van andere gemeenten erkent en de besluiten van de meerdere "vergaderingen" gehoorzaamt. De gemeenten in het Verre Oosten vallen onder het gezag van de Broederraad van Siberië. Die is verantwoording schuldig aan de overkoepelende Broederraad in Moskou.
Alleen al in de regio Chabarowsk zijn sinds de omwentehng in 1988 naast de vier bestaande dertien nieuwe gemeenten ontstaan. Het gebied, dat in omvang overeenkomt met Noorwegen, is slecht toegankelijk, zodat dagenlange reizen nodig zijn om de gemeenten te bezoeken. Slechts twee broeders zijn bevoegd om de sacramenten te bedienen. „Het is nu meer dan ooit de tijd om de Heere van de oogst te bidden om arbeiders", zegt Stefan Germanjoek, voorganger van de baptistengemeente in Chabarowsk. „Velen komen tot bekering, dat is verblijdend. Maar onze grote zorg is broeders te vinden die leiding kunnen geven, zodat we taken kunnen delegeren. We hebben een schrijnend tekort aan arbeiders, tijd en geld."

Kerkbouw
Op vier plaatsen is men bezig met de bouw van een gebedshuis, waar men kan samenkomen. Soms ligt het werk maandenlang stil, door gebrek aan geld of benodigde materialen. De andere jonge gemeenten komen samen in een flat of het woonhuis van één van de gelovigen. Het is soms een onhoudbare situatie, maar er is geen andere oplossing.
In de regio van Wladiwostok en Blagoweschensk is het volgens Germanjoek niet beter. Peinzend staart hij voor zich uit. Dan plotseling, met een stem als een bazuin, roept hij uit: „Maar de Heere zal ons niet verlaten! StaHn heeft alles gedaan om de dienst van God uit te roeien. In 1939 waren alle Godshuizen hier gesloten en verdwenen, zelfs die van de Orthodoxe Kerk. Er bleef niets anders over dan thuis te bidden en te lezen. Vele gelovigen vielen af Het zout der aarde verdween. Wat overbleef was een overheid die het geknechte volk leerde drinken. Het volk gaat aan alcohol en dronkenschap ten onder.
Maar het zaad van de vele kinderen van God die hier in strafkampen hebben gezeten brengt nu zevenvoudig zijn vrucht voort. Er zijn in de achterliggende jaren bewakers, politiemensen en zelfs KGB-beambten tot bekering gekomen. Hun getuigenis toont welke diepe indrukken het blijmoedig gedragen lijden van gevangen broeders heeft nagelaten."

Tegenslag
Het zijn ervaringen die hem bemoedigen als hij soms gebogen gaat onder de last van zo veel gemeenten. „De Heere zal mèt de vrucht die vandaag zichtbaar wordt ook de middelen toeschikken die nodig zijn om de gemeenten te bouwen en te dienen."
De bewogen voorganger heeft geleerd dat Gods wegen vaak wonderlijk zijn. Wat in eerste instantie tegenslag schijnt te zijn, kan God gebruiken als een middel om zondaren voor het eerst in aanraking te brengen met het Evangelie. „Het leven hier is vol verrassingen", glimlacht hij. ,Je kijkt allang niet vreemd meer op als je hoort dat de trein waarmee je een reis van twaalf uur moet maken voorlopig niet komt. Wanneer hij wel gaat, blijft meestal onduidelijk. Zo zit je soms een nacht of zelfs dagen in de hal van een station of een vliegveld. Terwijl er zo veel werk op je wacht.
Later zie je vaak waarom het zo moest. Dan laat de Heere zien dat het nodig was voor de vrouw of man die naast je zat te wachten. Met wie je in gesprek raakte en die met vreugde het Woord van God ontving. Hij die roept, is getrouw! Dat geeft ons altijd weer moed om in de Naam van Jezus bekering en vergeving van zonden te prediken. Overal waar de Heere ons brengt." i< />

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen