Van een tussentijdse reis naar Canada 2

De volgende dag ging het leven weer zijn gewone gang. Het was stiller in huis bij Bill en Marja nu Eric er niet meer was. Maar zes meisjes van 9 tot 18 jaar en een jongen van 14 jaar kunnen nog genoeg levendigheid geven. Zaterdagmiddag haalden Murray en John Laman, een zoon van onze vroegere Ds. W.F. Laman, me op. Zij waren naar London geweest voor een conferentie van ambtsdragers en kwamen op de terugweg langs. De komende dagen zou ik bij Murray en Lies met hun zeven kinderen tussen 0 en 18 jaar doorbrengen.

Zondagmorgen 9 november moest ik in Toronto preken en ’s avonds in Vineland, waar het een derde dienst in het Hollands was. In beide plaatsen ontmoetten we weer goede bekenden. Na de avonddienst in Vineland gingen Murray en ik koffiedrinken bij de plaatselijke predikant, Ds. P. van der Meyden. We hadden een vruchtbare uitwisseling van gedachten. Dat werkt opbouwend. We gingen naar huis terug, toen het al vrij laat was.

Murray moest maandagmorgen tijdig naar zijn werk, maar kwam in de loop van de middag weer naar huis. Hij was verder die week vrij. Daardoor was ik in de gelegenheid hier en daar op bezoek te gaan. Zo kwamen we samen bij Mrs. Hamstra, de weduwe van Ds. J. Hamstra, en haar dochter, die ernstig ziek is, en bij de moeder van Murray. Toen we in de zomer in Canada waren, leefde onze oude br. Sommer nog. We hebben hem toen nog bezocht, met wetende, dat het de laatste keer zou zijn, dat we hem hier zouden ontmoeten. Hij mocht ingaan in de rust, die er overblijft voor Gods volk. Die bezoeken waren op dinsdagmorgen en ’s avonds kwamen er een paar vrienden op bezoek. Woensdagmorgen belde Ds. den Butter op. Hij vertelde, dat er om 2 uur een bejaardenmiddag werd gehouden in het basement van de kerk. Later vertelde hij nog, dat er eens in de maand zo’n middag was. Hij hield dan een inleiding over een Bijbelgedeelte. Er werd koffie of thee geschonken. Er was daarna nog gelegenheid om vragen te stellen. Hij was er mee begonnen al gauw nadat hij in Hamilton was gekomen. Tevoren werd er veel leesdienst gehouden. In de kerk werd dan een preek in het Engels gelezen en in het basement een preek in de taal van het oude vaderland. Dat hield op, toen hij kwam. Om die bejaarde mensen tegemoet te komen werden die bejaardenmiddagen ingesteld. Daar komen dan twintig of meer oudere mensen uit Hamilton en Dundas.

Ds. den Butter vroeg me die middag een inleiding te willen houden. Dat nam ik graag aan, ook al omdat ik mocht verwachten dat ik de meeste bejaarden wel persoonlijk kende. En dat was ook zo. Ik had niet veel tijd om me voor te bereiden, maar dacht dadelijk, dat het beste was wat naar voren te brengen uit het leven van Saul en David, die allebei klein waren in eigen ogen toen ze tot koning gezalfd werden en wier leven en einde zo geheel anders waren.

Om twee uur was het zaaltje vol. De meeste aanwezigen kende ik bij name. Ze keken heel verrast toen ze me zagen, maar waren nog meer verbaasd na de opening van het samenzijn door Ds. den Butter, toen deze het woord aan mij gaf. De mensen hadden al opgezocht waar Ds. den Butter over zou spreken, maar dat mocht wachten tot een volgende keer !

Na mijn inleiding - ongeveer een half uur - was er theepauze. Er heerste een heel goede geest. Er werden na de pauze vele goede vragen gesteld. Een ervan was deze: Bij Saul kwam openbaar, dat hij een vijand was. Hoe moeten zij bearbeid worden, bij wie het niet zo openbaar komt als bij Saul, maar die toch in feite vreemd zijn aan het leven der genade ? Met zulke mensen komt iedere ambtsdrager in aanraking. Altijd blijkt weer oe moeilijk het is zulke mensen ervan te ertuigen, dat zij aan Saul gelijk zijn en niets van het leven van David kennen. Zij leven in zelfhandhaving. Daar moet de Geest des Heeren aan te pas komen. In de dagen van de Heere Jezus was het niet anders. Velen wandelden eerst met Hem, maar gingen terug, omdat de leer van vrije genade voor hen te hard was. De Farizeeën keerden zich op een andere wijze van Hem af. Zij zeiden: zijn wij dan ook blind ? Ja, wat is de mens verdwaasd. Saul heeft zich tot het einde gehandhaafd en is in de zonde gestorven. Het is dus te vrezen, dat er ook in onze dagen velen zijn, die het ook zo gaat. De prediker moet zoeken getrouw te zijn om het kostelijke van het snode te scheiden, maar alleen de toepassing van Gods Geest maakt, dat iemand tot zichzelf komt en werkzaam wordt tot behoud.

Maar om tot de bijeenkomst terug te keren, het werd een fijne middag, die we niet licht zullen vergeten. Aan het einde lieten we zingen Psalm 89 : 7 en gingen we voor in dankgebed.

Bij het afscheid nemen vroeg een der aanwezigen erover in Bewaar het Pand te schrijven. Ds. den Butter bracht me naar huis terug.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen