Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van de boekentafel

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van de boekentafel

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

De nieuwe Kinderbijbel in kleuren. Nieuwe Testament door Shirley Steen, met 160 kleurentekeningen van Charles Front.

Uitgave: Zomer en Keuning Wageningen. Prijs ƒ 9,50.

Deze kinderbijbel, in moderne paperback uitvoering, laat zich door zijn handig formaat uitstekend gebruiken, om na de maaltijden er uit voor te lezen. Je kunt hem gemakkelijk meenemen, als het gezin met vakantie gaat. Deze kinderbijbel wil een eerste stap zijn naar het lezen van de bijbel zelf.

Een voortreffelijke gedachte. Uiteindelijk zal elke vertelling, elk voorleesboek over de bijbel alleen maar moeten dienen, om onze kinderen vertrouwd te maken met de echte bijbel.

De methode, die hier gevolgd wordt is het geven van een vrij korte tekst bij een tekening in kleurendruk. Op elke bladzijde staat aangegeven, waar het verhaal in de bijbel te vinden is. Bij oudere kinderen kan men dus de bijbel zelf erbij nemen.

Door deze methode te volgen, zal men zonder een te plotselinge overgang, uit de bijbel kunnen voorlezen, voorafgegaan door een korte inleiding uit deze kinderbijbel.

Ik vind het een moeilijke zaak, om een oordeel te geven over de kleurentekeningen. Het is niet zo eenvoudig, om een bijbels verhaal aanschouwelijk voor te stellen, en toch niet te kort te doen aan het gewijde karakter van de geschiedenis. Vragen als: Kunnen we onze Heiland afbeelden, kunnen we een tekening maken van de duivel, zullen door ons verschillend beantwoord worden. Wat het laatste betreft, vind ik de voorstelling van de satan met horens, staart en bokkepoten beslist verwerpelijk. In de eerste plaats is het niet bijbels en in de tweede plaats wekt het voorstellingen op, die de kinderziel schaden.

Overigens zijn er veel mooie tekeningen, die karakteristiek zijn voor het verhaal. Bij de allerkleinsten kunnen ze heel goed dienen, om aan de hand van de illustratie tot de tekst te komen. Een heel goede methode voor kleuters.

De ouderen onder ons, die opgegroeid zijn bij de kinderbijbels van v. d. Hulst en Anne de Vries, of zelfs bij de Kaapse kinderbijbel zullen het verhaal wat te beknopt vinden. Ik acht dit niet direct een nadeel. Ook de bijbel is sober in Zijn bewoordingen.

Betekent dit, dat we bovengenoemde kinderbijbels af moeten schrijven? In de laatste tijd hoort men immers de klacht, dat deze verhalen, met name die van v. d. Hulst, te romantisch en te moralistisch zijn.

Ik deel deze bezwaren niet. Zelf heb ik genoten van deze vertelwijze en de kinderen deden dit ook. Laat er dan wat romantiek in zitten, maar de pakkende wijze, waarop deze boeken geschreven zijn, heeft menigeen dicht bij het bijbelverhaal gebracht. Zo konden de oude schoolmeesters vertellen en zo zijn er heel wat goede indrukken meegegeven aan het kinderhart. Wordt de fantasie van de kinderen dan niet te veel aan het werk gezet? Is deze fantasie altijd bijbels verantwoord? Ik til hier niet zo zwaar aan. Het hebben van fantasie is een normaal verschijnsel voor de kinderleeftijd. Ik geloof niet, dat de waarheid van Gods woord hierdoor geweld wordt aangedaan. Dat hierbij veel wijsheid en voorzichtigheid nodig zijn, spreekt vanzelf.

Nog even iets over het moralisme. Is het verkeerd om aan een bijbelverhaal een bepaalde morele (zedelijke) strekking te verbinden? De bijbel doet dit toch zelf ook. Gebeurt het in de preken ook niet? Ik kan echt niet zien, dat v. d. Hulst en Anne de Vries zich aan overdrijving schuldig hebben gemaakt.

Gaarne wil ik een tweetal opmerkingen maken over het gebruik van kinderbijbels. In de eerste plaats dient elke ouder een kinderbijbel te nemen, die aansluiting geeft aan het gezin. Dat is geen makkelijke opgave, want sinds 1945 zijn er 70 verschenen of herdrukt.

Ik denk hier niet alleen aan de zo getrouw mogelijke weergave van de bijbelse boodschap, maar ook aan de instelling van ouders en kinderen. Wat in het ene gezin aanspreekt, doet dit nog niet in het andere. Een kinderbijbel, die met een zekere tegenzin gebruikt wordt, doet schade aan het contact met de kinderen. Het moet een feest zijn, als het moment van voorlezen aangebroken is.

Een ouderling, die een preek moet lezen, pakt ook niet willekeurig uit zijn stapeltje. Hij legt ook, overigens goede preken aan de kant, omdat ze hem niet aanspreken.

Daarom verdient het aanbeveling, om na een bepaalde tijd weer eens een andere kinderbijbel te nemen. Als aanvulling kan die van Shirley Steen heel goed dienen.

Het onderwijs in de Bijbel moet iets persoonlijks hebben. Er kleeft een bezwaar aan het gebruik van kinderbijbels, die zo pasklaar hun vertelling leveren. Zo behoeft men er zelf niets aan te doen. Enkel maar wat voorlezen. Dan zijn het niet vader en moeder, die onderwijs geven, maar dan doen v. d. Hulst of Anne de Vries dat. Dit is niet de schuld van deze schrijvers. Dat is de schuld van ouders, die er zich wat makkelijk van afmaken.

Er moet in het bijbelonderwijs iets eigens, iets persoonlijks zitten. Zoals vader of moeder het aan hun eigen kinderen kunnen vertellen, zo kan niemand het. Dit moet uitkomen in de keuze van de kinderbijbel en ook in de voorbereiding van de dagelijkse goddienstoefening. Dit kan ook geschieden voor de kinderen gaan slapen. Vertel als het kan zelf en gebruik de kinderbijbel als aanloop. Soms zal het uitgroeien tot een gesprek met de kinderen. We kunnen ook aansluiten bij het bijbelverhaal, dat op school behandeld is.

Zeker kost dit voorbereiding en inspanning, maar deze moeite wordt beloond. Ik denk ook aan de kleintjes, die niet mee kunnen naar de avonddienst op zondag. Dan moet vader niet voor zichzelf gaan lezen, maar de gelegenheid aangrijpen, om samen over de bijbel te spreken. Heus, het valt mee, hoe die kleuters meedoen. Maar nog eens, voorbereiding en vooral gebed is noodzakelijk.

De tweede opmerking is deze.

Moeten we alle geschiedenissen uit de bijbel vertellen? In principe ja. Onze kinderen moeten met een hele bijbel het leven ingaan. Wel is veel tact en wijsheid nodig,. Leeftijd en karakter spelen een grote rol. Sla rustig iets over, wanneer u merkt, dat uw kinderen er nog niet rijp voor zijn. Dan kan dat voor later bewaard worden.

Maar, die weerzinwekkende taferelen dan, zoals de geschiedenis van Lot met zijn dochters, David en Bathseba, enz.

In de eerste plaats deelt de Schrift het ons niet op weerzinwekkende wijze mee. Ze spreekt ook hier de waarheid en geeft zo een voorbereiding voor het latere leven. Bovendien, als wij het al erg vinden om het voor te lezen, wat moet het dan voor een heilig God geweest zijn, om het neer te schrijven. Als de Here zich niet te heilig acht, om dit te vermelden, moeten wij het niet overslaan.

Nog een andere moeilijkheid is er. De Bijbel spreekt over eeuwig wel en eeuwig wee, over behouden worden en verloren gaan, over hemel en hel.

Zelf vind ik het steeds een zware opdracht om hierover met kinderen te spreken. Ik doe het dan ook altijd weer met schroom. Toch geloof ik, dat het moet.

Natuurlijk houden we hier rekening met leeftijd en geaardheid. In de bijbel zien we ook, wat dit betreft, een opklimming in de Openbaring. Het Nieuwe Testament spreekt hier veel duidelijker over, dan het Oude.

Wat vooral nodig is, is eerbied. Eerbied voor de Bijbel, eerbied ook voor de kinderziel, die toch ook een schepping van God is.

Dan zullen we niet vergeten, dat de gehele Bijbel evangelie, blijde boodschap, is. Ook in zijn ernstigste waarschuwing horen we de stem van een trouwe Verbondsgod, Die tot ons behoud en dat van onze kinderen genegen is.

Deze nieuwe kinderbijbel van Shirley Steen is goed in onze gezinnen te gebruiken, al zult U hier en daar wel een opmerking hebben. Het slaafs volgen van een methode is nooit aan te bevelen.

De korte tekst leent zich voor een lezen aan tafel of een inleiding tot een gesprek met vertelling ’s avonds. De kleurenteke-ningen zullen zeker de belangstelling van de kleintjes hebben en zo de weg naar het verhaal makkelijk maken.

Dit artikel werd u aangeboden door: Christelijk Gereformeerde Kerken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 oktober 1970

Ambtelijk Contact | 12 Pagina's

Van de boekentafel

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 oktober 1970

Ambtelijk Contact | 12 Pagina's