TER OVERWEGING

Drs. J.P. de Vries, Vastheid en vaart, ethisch commentaar op actuele ontwikkelingen in kerk en politiek. Uitgave: Kok-Kämpen 1981.

In dit boek dat 116 bladzijden telt, zijn ruim veertig artikelen bijeengebracht - door een collega van de schrijver, de journalist T.J. Kerpel - die in het Nederlands Dagblad zijn gepubliceerd in de jaren 1975 tot 1980. Dat de twee laatste jaren het merendeel vormen, behoeft niet te verwonderen. Alle journalistiek heeft iets vluchtigs, maar met name de krantejournalistiek, zodat het dichtstbijzijnde het meest actueel lijkt te zijn. Tot de „actuele ontwikkelingen” rekende de samensteiler kennelijk vooral de zedelijke ontwikkelingen, waarbij dan gedacht wordt aan Problemen rond huwelijk en - zoals dat dan tegenwoordig genoemd wordt: - seks: echtscheiding, abortus, homofilie enz. Een blik in het „zaakregister” laat dat wel zien. Maar ook andere zaken als „Gods naam op de gulden” (de visie van ds. K.J. Velema moet het daarbij ontgelden) worden aan de orde gesteld. Graag willen we onderstrepen dat de hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad principiële voorlichting en leiding probeert te geven. De vastheid van Gods Woord in de vaart van onze samenleving Staat voorop. Toch kan ik me niet aan de in- druk onttrekken dat hij voor zichzelf het monopolie van een exclusieve principialiteit reserveert, zo niet annexeert, tegenover de „schare die de wet niet kent”, de trouwelo- zen en afvalligen. Dan verslapt de klem van overtuiging die hem anders niet ontzegd kan worden, juist als 't erop aankomt, zodat alleen de reeds overtuigden nog sterker overtuigd zullen zijn. En de (nog) niet-overtuigden zich afgestoten, misschien zelfs af- geschreven zullen voelen. Dit neemt echter niet weg dat hier waardevolle bijdragen worden geleverd voor voortgaande bezinning. En dat onmiskenbaar met een eigen ge- luid!

A. P. Wisse en B.J. Zijl, Anti-abortus in perspectief. Vechten voor rechten. Uitg.: Kok- Kampen. 124 pag. Prijs f. 17,50.

De schrijvers, resp. journalist van het „Nederlands Dagblad” en voorlichter van de „Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind” (V.B.O.K.), zijn van mening dat „de tegenstanders van abortus provocatus zich met haast moeten gaan bezinnen op de toekomst” ook en misschien wel juist, omdat met de wettelijke legalisering in 1981 een tijdperk is afgesloten. Hoewel na een tien jaar tevergeefs gevoerde strijd, een korte adempauze gewenst lijkt, waarschuwen de schrijvers voor een houding van defaitisme. In dit boek wordt teruggegaan in de geschiedenis, waarbij extra aandacht gegeven wordt aan de jaren waarin de huidige anti-abortusbeweging ontstaan en groot gewor-den is.

Op duidelijke wijze worden argumenten van voor- en tegenstanders, alsook de houding van politieke partijen in deze zo belangrijke kwestie weergegeven.

Met het uitgeven van dit boek hebben de schrijvers m.i. een goed werk gedaan. Wie het laatste hoofdstuk „Perspectief” gelezen heeft, zal moeten toestemmen dat „stilzitten en niets meer doen” verkeerd is. Trouw zijn en getuigen blijft opdracht.

Wel of geen resultaat: „aan deze toestand zal een eind komen” want tenslotte „zal God ingrijpen op een wijze dat geen verzet meer mogelijk is. Dan zal Hij Zijn volk op een plaats laten wonen, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waar geen abortus meer bestaat, waar een kind zelfs vrolijk en zonder gevaar met een leeuw kan spelen”.

Dit boek is goed verzorgd en geillustreerd uitgegeven.

Ds. P.K. Keizer, Het doemdenken moet beter doordenken. Uitg.: Buijten en Schipper- heijn, Amsterdam.

Een brochure van 16 pagina's met een kort voorwoord van F.J. Kerkhof. Deze vraagt daarin o.a.: Waarom zou kernbewapening moeten worden afgewezen, echt omdat het kernwapen zo'n massaie werking heeft? „Mag een kanon, een granaat, een mitrailleur nog wel aanvaard?” Ds. Keizer schrijft dat het niet gaat om nog méér over kernwapens te schrijven maar wel ànders. Hij heeft daarbij bepaald geen blad voor de mond genomen bij het weergeven van door hem waargenomen situaties, hetgeen wellicht bij meni- ge lezer „hard” zal overkomen. Hij wil de lezers aan het denken zetten hoe zij zich in deze tijd van demonstraties tegen kernbewapening enz. bij het licht van Gods Woord hebben op te stellen. In kort bestek wordt daartoe veel materiaal vanuit de H. Schrift aangedragen waarvan veel zeker het overdenken waard is.

Drs. J.H. ten Hove, Kinderen krijgen of kinderen nemen. Uitg.: Kok - Kampen. 116 pagina's. Prijs f. 17,50.

Aan het woord is „Een christen-huisarts over verantwoorde gezinsvorming”. Dit boek is versehenen als deel 2 in „Reformatie Reeks” toerusting van gemeenteleden. De be- doeling is om in deze serie jaarlijks enige boeken te laten verschijnen, bijbels verant- woord, gericht op ieder geinteresseerd gemeentelid.

AI lezende kwam bij mij de gedachte op: „was dit boek maar veel eerder versehenen. Wat had ik daar, als ouderling, veel nut van kunnen hebben in gesprekken met jonge ouders, pasgehuwden enz.”

Dit is dan ook de reden waarom ik maar direct alle ouderlingen wil adviseren dit boek te kopen èn te lezen.

De excuses en het verzoek om lankmoedigheid door de schrijver in zijn „Woord vooraf” gedaan, hadden m.i. achterwege kunnen blijven, maar…. misschien verhoogt het daarin vermelde juist wel de waarde van het boek.

Hier is een christen-arts aan het woord op een wijze die christen-ouders zeker zal aan- spreken. Niet alleen wordt praktische, medische leiding gegeven bij de vragen die zich rondom gezinsvorming voordoen, maar ook geestelijke leiding waardoor (a.s.) vaders en moeders aan het denken worden gezet.

De inhoud vermeldt 16 hoofdstukken. De ruimte laat niet toe ze alle te noemen. U moet het boek maar aanschaffen.

Ouderlingen en diakenen ook? Ja zeker! Ambtsdragers krijgen immers ook met vragen rond dit onderwerp te maken. Als ze tijdens het huisbezoek niet gesteld worden, moet u er misschien zèlf wel eens over beginnen.

Weliswaar worden in het boek alleen maar predikanten genoemd maar pastoraal bezig zijn behoort natuurlijk niet alleen tot het werk van de predikant. Een „trouwe” ouderling kan en mag gelukkig ook de vertrouwensman van zijn wijk zijn. Hoe moest het anders in vacante of grote-stadsgemeenten, waar de predikant geen huisbezoek doet?

Drs. Ten Hove (Katwijk aan Zee) heeft voor het schrijven over dit onderwerp, - aanvan- kelijk artikelen in „De Waarheidsvriend” - maar ook voor zijn boek, goed kennis genomen van wat alzo in de pers van de gereformeerde gezindte over dit onderwerp is ver-sehenen, óók van Chr. Geref. zijde. „Dia” (van horen zeggen) en het synode-rapport „Christelijke verantwoordelijk in de samenleving” zijn daarbij niet aan zijn aandacht ontsnapt.

Misschien goed voor onze lezers om dat rapport er ook nog eens op na te slaan?

„Kinderen krijgen of kinderen nemen”, een boek dat u niet ongelezen moet iaten. Voor wie zich in het gebodene verder wil verdiepen is een lijst van „Aanbevolen lite- ratuur” opgenomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen