„DE BARTOLOMEUSNACHT"

1572

1972

(Vervolg)

't Is in de nacht van 23 op 24 augustus. De meeste mensen slapen. Alleen aan het hof wordt nog feest gevierd. Dan klinkt er plotseling een pistoolschot. Een hevig rumoer breekt los in de straten van Parijs. De moordpartij op de Hugenoten begint. Dit laaghartig plan van door Catharia de Medicis en haar helpers op touw gezet, en dit was het waarom de paus en z'n gezant glimlachten. Een vreselijke moordpartij heeft plaats. We zijn er getuige van. Onbeschrijfelijke tonelen spelen zich af. De straten liggen bezaaid met lijken. De rivier de Seine is geen waterrivier meer, maar een bloedrivier. Van de kleinste tot de grootste toe worden bijna alle Hugenoten letterlijk afgeslacht. Daar loopt een man met een klein kind op z'n arm; plotseling grijpt hij z'n mes, doorsteekt het kind ermee en werpt het in de Seine. Ook Caspard de Coligny moet het leven erbij laten. Hij wordt met een degen' doorstoken; z'n lichaam wordt uit een raam gegooid, door de straten gesleurd en daarna opgehangen. Ja, laten we er over ophouden, want wat in die nacht is gebeurd is met geen pen te beschrijven. Ook Karei IX schiet vanaf zijn balkon de Hugenoten neer. En hij meende het zo goed met de Hugenoten? Jawel, maar Catharina de Medicis had hem wijs gemaakt dat de Coligny van plan was hem te doden en de regering omver te werpen'. En dat was er de oorzaak van, dat ook hij nu „heldhaftig" meedeed. Catharina de Medicis had gezegevierd. We zouden haar wel enigszins kunnen vergelijken met Isébel, cle goddeloze vrouw van Achab. Zo'n bedriegster en huichelaarster was zij. Ik hoop dat jullie enigszins een indruk hebben gekregen van wat zich in die nacht heeft afgespeeld. Maar nogmaals, onder woorden te brengen is het nooit. Hoeveel Hugenoten er vermoord zijn? Sommige schrijvers schatten het op meer dan 100.000. Anderen menen echter dat het er niet meer clan 25.000 zijn geweest, maar die zullen deze gruweldaad wel wat hebben willen verzachten. Het juiste antwoord zal wel nooit bekend worden, alleen God weet het. De Roomse kerk heeft zich verblijd, maar toch horen we ook andere stemmen. De keizer van Duitsland noemde het een schanddaad en in Engeland nam het koninklijk hof de rouw aan. Er waren nog meer landen waar met verontwaardiging over de moord op cle Hugenoten gesproken werd. Van de hulp die ons land zou krijgen van de Hugenoten kwam nu natuurlijk niets. Dit was voor de Nederlanders die er reeds op gerekend hadden en hun plannen er op ingesteld hadden een bittere teleurstelling.

(Kees Schimmel, hartelijk dank voor je mooie opstel).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen