1. Jezus' verblijf in de woestijn

Jezus openbaart Zich

In de woestijn van Judea heeft een grote menigte zich verzameld. Mensen uit alle omliggende dorpen en steden verlaten hun huis om te luisteren naar Johannes de Doper. Johannes, die in de woestijn van Judea predikt: Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen. Hij doopt allen die met belijdenis van hun zonden tot hem komen. Verschillenden vragen zich af of hij de Messias is. Johannes wijst echter van zichzelf af. Hij noemt zichzelf een stem, roepende in de woestijn. Een stem is hij, niet meer dan dat. Het gaat om het vleesgeworden Woord. Niet lang daarna komt Jezus tot hem. Jezus wil door Johannes gedoopt worden. Hij stelt Zich gelijk aan de zondaren die tot Johannes kwamen om door hem gedoopt te worden.

De Heere Jezus heeft verschillende redenen om Zich te laten dopen. Door Zich te laten dopen, begeeft Hij Zich onder de mensen bij wie Hij drie jaren lang zal wonen en werken. Een andere reden is dat Hij door Zijn doop duidelijk maakt dat Johannes' prediking waar is. Een derde reden is dat Hij laat zien dat Hij, door Zich onder te laten dompelen in het water, de wateren van Gods toorn over Zich zal laten komen. Daardoor zal Hij Zijn kinderen kunnen vrijspreken. Ten slotte wordt Hij door Zijn doop ingewijd tot het ambt van Profeet, Priester en Koning, zoals bijvoorbeeld ook de priesters werden ingewijd door met water gewassen te worden. Gij zult Aäron en zijn zonen doen naderen aan de deur van de tent der samenkomst; en gij zult hen met water wassen (Exodus 29: 4).

Nadat Johannes Jezus gedoopt heeft en Hij uit het water opkomt, worden de hemelen geopend en daalt de Geest van God in de gedaante van een duif op Hem neer. Een stem uit de hemel klinkt: Deze is Mijn Zoon, Mijn geliefde, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb (Mattheüs 3:17).

In de woestijn

Niet lang na de woorden Deze is Mijn Zoon, Mijn Geliefde zullen satans woorden klinken: Indien Gij Gods Zoon zijt... Direct nadat de stem uit de hemel heeft geklonken, wordt Jezus door de Geest weggeleid om verzocht te worden door de duivel. Niet lang daarna zegt Jezus' van Zijn werk: De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Hij Mij gezalfd; Hij heeft Mij gezonden om den armen het Evangelie te verkondigen (Lukas 4: 18); en, vlak voor Zijn dood: de Geest der waarheid, Hij zal u in al de waarheid leiden (...); Die zal Mij verheerlijken (Johannes 16: 13 en 14).

Jezus wordt de woestijn in gedreven. In de Bijbel wordt de woestijn getekend als een plaats van doodsheid, woestheid, eenzaamheid (Psalm 63: 1 en 2), als het terrein van vloek en dood. Een heel duidelijk voorbeeld hiervan is de Grote Verzoendag. Op deze dag van schuldbelijdenis wordt de weggaande bok, beladen met de zonden van het hele volk, naar de woestijn gebracht (Leviticus 16).

In meer positieve zin is de woestijn de plaats waar de Heere afhankelijkheid en gehoorzaamheid leert. Denk hierbij aan Mozes die, voordat hij het volk uit Egypte verloste, veertig jaar lang in de woestijn de kudde van zijn schoonvader Jethro hoedde. Of aan het volk Israël dat veertig jaar lang door de woestijn trok voordat het het beloofde land binnenging.

De plaats waar Jezus verblijft, is een verlaten gebied. Er wonen wilde dieren (Markus 1: 13). Het is hoogstwaarschijnlijk een andere plaats dan die waar Johannes de Doper heeft geleefd. Hij verbleef in een toch wat meer bewoond gebied, waar grote menigten tot hem kwamen: Toen is tot hem uitgegaan Jeruzalem en geheel judéa en het gehele land rondom de Jordaan (Mattheüs 3: 5). De Heere Jezus trekt Zich echter terug uit de bewoonde wereld en is veertig dagen en veertig nachten in de eenzaamheid. Hier verblijft Hij om Zich voor te bereiden op het grote werk waarvoor Hij in deze wereld is gekomen. Ook later heeft Hij eenzame plaatsen gezocht om met Zijn Vader te spreken. Hier vindt Hij kracht om de strijd aan te gaan met de duivel. Dat is het grote werk dat Hij op Zich heeft genomen. Hiertoe is de Zone Gods geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels verbreken zou.

Vasten

Veertig dagen lang verblijft Jezus in de woestijn. Veertig dagen lang vast Hij, terwijl Hij verzocht wordt door de duivel. Het vasten is in bijbelse tijden een veel gebruikt middel geweest om God te zoeken. Wie vastte, verootmoedigde zich voor God. De Heere wilde dat Zijn volk op deze dag, de Grote Verzoendag, schuld beleed (Nehemia 9:1 en 2) dat het bad om genade en zich opnieuw aan Hem verbond en brak met de zonde (Jesaja 58: 6).

In de Bijbel vind je op verschillende plaatsen hoe mensen vastten. Allereerst wordt tijdens een periode van vasten niet gegeten. Ook werd dit zichtbaar gemaakt in de kleding die werd gedragen. Gord een zak aan, en wentel u in de as (Jeremia 6: 26). En: Niemand van hen deed zijn versiersel aan zich (Exodus 33:4). Op een dag van vasten onthield men zich van iedere vorm van geoorloofd vermaak. Ook werd op deze dag niet gewerkt. Ook alle ziel, die enig werk op dienzelven dag gedaan zal hebben, die ziel zal ik uit het midden haars volks verderven (Leviticus 23: 30 en 32).

Jezus geeft later het belang van vasten aan. Uw Vader, Die in het verborgen ziet, zal het u in het openbaar vergelden (Mattheüs 6: 18). Tegelijk waarschuwt Hij voor een zondig vasten. Als je vast, doe het dan niet om op te vallen, wees niet uit op een goedkeurend woord van andere mensen. Doe het juist in alle stilte, zo dat niemand het ziet.

Niet alleen in bijbelse tijden, maar ook daarna heeft het vasten een plaats gehad in het dienen van God. Ook nu zijn er mensen die bij bijzondere gelegenheden vasten, bijvoorbeeld wanneer belangrijke beslissingen moeten worden genomen. Veertig dagen lang vast Jezus. Het getal veertig komt in de Bijbel meer voor. Veertig dagen verbleef Mozes op de berg Sinaï, veertig dagen lang trok Elia, zonder te eten, door de woestijn naar de berg Horeb. Veertig dagen: een tijd van afzondering, van gebed tot God. Dit is een bijzonder lange tijd, die geen mens zonder de hulp van God kan volbrengen.

Jezus heeft Zich afgezonderd om de strijd aan te kunnen gaan met de duivel. In de eenzaamheid treft Hij de duivel aan, die Hem wil treffen door Hem te verzoeken. "Ik oordeel, dat beide Christus en de duivel hun voordeel van deze woestijn gehad hebben, de een om te bidden en de andere om te verzoeken," aldus I. Ambrosius. Jezus' wapen in deze strijd is het gebed en het Woord van God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen