5. Bijbelse visie

Wij leven in een postmoderne tijd. Daarvoor was er de moderne tijd. In de moderne tijd was het verstand het allerbelangrijkst, er was niet zoveel plaats voor geloof en bovennatuurlijke zaken. Alles moest beredeneerbaar zijn. Het geloven in een hogere werkelijkheid is nooit helemaal weggeweest, maar in onze postmoderne samenleving krijgt het bovennatuurlijke weer véél aandacht.

De postmoderne mens is erg gericht op het mysterieuze en spirituele. Hij zoekt op allerlei manieren naar 'hertovering' van de wereld, die wel erg koud en leeg is, wanneer alleen het verstand het voor het zeggen heeft. Hij zoekt bijvoorbeeld weer naar een sterke band met de natuur, die grotendeels verdwenen is sinds de industrialisering.

Aan het christelijk geloof heeft de postmoderne mens geen boodschap. Hij heeft een aversie tegen deze religie die vijftienhonderd jaar de cultuur heeft bepaald. Daarnaast vindt hij de vraag naar absolute waarden en normen dominant en moralistisch. Niets staat vast, en je kunt jouw inzichten al helemaal een ander niet opleggen. Hij gaat buiten het christelijk geloof op zoek naar zingeving. In de New Age cultuur die zo ontstaan is, zijn sjamanistische rituelen van indianen, het raadplegen van waarzegsters en wiccan-worden dagelijkse gespreksonderwerpen.

In Mattheüs 12 keert een onreine geest, nadat hij uitgedreven is, terug naar zijn huis. Hij ziet dat zijn oude huis geestelijk leeg is, het is met bezemen gekeerd en versierd. Hij haalt zeven andere demonen op die nog slechter zijn dan hijzelf en betrekt het huis weer. Ons heidense verleden is niet weg na twintig eeuwen christendom. Het leeft onder de oppervlakte en zoekt manieren om ons huis weer te betrekken nu de kerken leeglopen en het godsdienstige huis van veel Nederlanders leeg staat. Een cultuur die het Evangelie verspeelt, kan rekenen op zevenvoudige terugkeer van de demonie. Daarom is het erg gevaarlijk de terugkeer van het heidendom als 'modegril' af te doen.

Schepper en schepsel

De mens is geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. In Genesis 3 verleidt de slang onze voorouders met de leugen: U zult als God zijn, kennende goed en kwaad. De kern waar het om draaide tussen de Schepper en het schepsel was dus of Hij God zou zijn, of het schepsel. Of Zïjn wijsheid of hun wijsheid het leidende principe van hun daden zou zijn. Of Zijn wil of de wil van het schepsel de hoogste zou zijn. De mens zegt: Wijk van ons, want aan de kennis van Uw wegen hebben wij geen lust. Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? (job 21:14 en 15). En: Onze lippen zijn van ons, wie is heer over ons?(Psalm 12: 5). Dat is de wortel van het heidendom. Eigen kracht en eigen wil staan voor de heiden voorop. Hijzélf bepaalt wat en hoe hij aanbidt. Sterker: hij is zelf de god en de godin. Ik zal ten hemel opklimmen, ik zal mijn troon boven de sterren Gods verhogen. Ik zal boven de hoogten der wolken opklimmen, ik zal de Allerhoogste gelijk worden (jesaja 14:13 en 14).

Verering van 'andere goden'

Naast het kronen van zichzelf, een schepsel, tot god, aanbidt hij andere schepselen, de natuur. Paulus zegt over de natuurreligies in zijn tijd (Romeinen 1: 25) dat de mensen de waarheid over God hebben ingewisseld voor de leugen; ze vereren en aanbidden het geschapene in plaats van de Schepper. Bomen, aarde, rivieren, bergen, dieren en mensen: ze vormen samen een groot geheel waarin een krachtenspel werkzaam is. Die machten en krachten zijn goddelijk en strijden met elkaar. De heiden ziet die krachten als de oorsprong van zijn bestaan, maar ze kunnen hem ook bedreigen en vernietigen. Daarom zoekt hij gemeenschap met die machten en probeert hij ze te bezweren, te onderwerpen en te gebruiken door middel van magie. Angst is een (vaak onbewuste) drijfveer van het aanbidden van deze krachten.

Een heiden ziet zich als het hart van het heelal, de kleine wereld binnen de grote wereld (micro kosmos in de macrokosmos). Ook als stam of volk weet een heiden zich één met de kosmos en met de goddelijke krachten. Hierdoor wordt de groep, de stam of het volk waartoe hij behoort ook vaak vereerd. Dat is onbijbels en kan tot desastreuze uitwassen leiden. Denk bijvoorbeeld aan de verheerlijking van Hitiers 'Übermensch' en zijn rassenleer. Nationalisme is, ook vandaag, het dienen van een 'andere god'. De eigen goddelijkheid en de cultus rondom vruchtbaarheid en nieuw leven leidt bovendien tot verering van het lichaam, iets wat ook naadloos aansluit op de idealen in onze samenleving. Bij het vereren van andere goden heeft het heidendom voortdurend behoefte aan uiterlijkzichtbare tekens zoals beelden, amuletten en magisch krachtige wapens. God zegt in het eerste gebod: Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben, noch enige gelijkenis maken van dat wat boven in de hemel is, noch van dat wat onder op de aarde is, noch van dat wat in de wateren onder de aarde is. Ook de profeten van Israël hebben het maken van beelden van God scherp veroordeeld, neem bijvoorbeeld Jesaja (in hoofdstuk 40). God meet de wateren met zijn vuist, Hij weegt de bergen en de heuvels in een weegschaal. De Heere werpt de eilanden heen als dun stof, hele volken zijn voor Hem als een stofje aan een weegschaal. En die nietige mens, een sprinkhaan in Zijn ogen, denkt van deze Almachtige Heere een beeld te kunnen maken, Hem te vangen in een stuk hout! "Met wie kunt u Mij vergelijken, aan wie ben Ik gelijk?" zegt de Heilige Qesaja 40: 25).

Ethiek

Het heidendom kent geen God die mensen ter verantwoording roept. Een begrip als 'zonde', het concept van persoonlijke schuld, kent het heidendom niet en het gebrek aan ethiek is opvallend. Anders dan het christendom baseert het nieuwe heidendom zich op een krachtenleer in plaats van op een verantwoordelijkheidsleer. Het gaat niet zozeer om goed en kwaad, maar om kracht en tegenkracht. Er is voor heidenen geen absolute bron die bepaalt wat goed en kwaad is. De 'goedheid' die bijvoorbeeld heksen willen aanwenden, is meer een zoeken naar harmonie dan naar een echt 'heil'. Moderne heidenen gebruiken hun religie in de meeste gevallen ten positieve. Maar daarin blijkt de gapende kloof tussen het nieuwe heidendom en het aloude christendom. Het heidendom is niet gericht naar die ene God, maar naar de krachten in de natuur of de geestelijke machten daarachter. In het bijbelboek Leviticus worden ze de veldgeesten genoemd. De mens levert zich uit aan de aarde en aan de krachten, en niet aan de God die Zich in de Bijbel openbaart. Het neopaganisme heeft niet direct iets te maken met het satanisme, maar het anti-goddelijke begint wel daar waar het hart zich openstelt voor geestelijke krachten buiten God.

Wicca

De Bijbel wijst hekserij radicaal af. In Deuteronomium 18: 9-14 spreekt God over hekserij. Waarzeggen, toveren, het uitvoeren van bezweringen, het luisteren naar vogelgeroep en het raadplegen van doden is verboden. Al wie zulks doet, is den HEERE een gruwel (vers 12). In Israël kwam hekserij en waarzeggerij toch regelmatig voor. Boze krachten zijn een werkelijkheid, ook in de Bijbel. Denk aan de tovenaars in Egypte en de waarzegster van Endor, waar koning Saul op bezoek ging. In het formulier om het Heilig Avondmaal te houden, wordt gezegd dat geen deel in het Rijk van Christus hebben: "Alle afgodendienaars, allen die verstorven heiligen, engelen of andere schepselen aanroepen, allen die beelden eer aandoen, alle tovenaars, waarzeggers, die vee of mensen, mitsgaders andere dingen zegenen, en die aan zulke zegeningen geloof hechten." In 2 Thessalonicenzen 2: 9-12 spreekt de apostel Paulus over krachten, tekenen en wonderen. Ze zijn niet uit God, maar naar de werking van de satan. Opmerkelijk is dat Paulus over wonderen van de leugen spreekt. Vertegenwoordigers van de leugen hebbend dus macht waardoor ze wonderen kunnen doen. Hiermee worden de mensen verleid.

Wapenrusting

Christenen in Nederland zijn afkomstig uit de heidenen en hebben een heidense achtergrond. Ook óns hart staat open voor het heidendom, door onze keuze voor de zonde in het paradijs. Deze keuze voor de zonde heeft de mens van God vervreemd (Efeze 4:18 en 19). Zijn hart heeft een afkeer van Hem, zijn wil is tegenstrijdig aan Zijn wil, zijn verstand leeft in vijandschap met Hem. Het tegenovergestelde, verlossing, betekent dat de relatie met God hersteld wordt. De satan wil ons echter in zijn macht houden en hij gebruikt daarvoor de aansluiting op ons heidense hart. We moeten waken en bidden, niet in zijn klauwen te vallen. Paulus geeft in Efeze 6 precies aan hoe we ons moeten wapenen tegen de verleidingen van de satan, de geestelijke boosheden en de duisternis: Voorts, mijne broeders, wordt krachtig in de Heere en in de sterkte Zijner macht. Doet aan de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt staan tegen de listige omleidingen des duivels. Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldlijke geweldhebbers van de duisternis van deze eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht.

De lendenen omgorden met waarheid, het borstwapen van gerechtigheid dragen, de voeten schoeien met het Evangelie van de vrede en op het hoofd een helm van zaligheid dragen. Met het zwaard van de Geest, met Gods Woord, kun je je verdedigen tegen de aanvallen van de satan. En boven alles staat het schild van het geloof. Dat beschermt werkelijk tegen de vurige pijlen van satan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen