Het lied van de kerk

Inleiding

"Een ieder van ons spreke nu in zijn of haar hart aldus...," zo hoor je in veel kerken wanneer de Apostolische geloofsbelijdenis voorgelezen wordt. Waarom wordt dit alleen gezegd bij het lezen van de belijdenis? Het heeft te maken met het karakter van een belijdenis. Een belijdenis vraagt instemming. Het is niet iets wat je vanuit je bank aanhoort, maar iets waar je met mond en hart mee instemt. De wet wordt ons voorgehouden en staat tegenover ons, maar de belijdenis is het lied van de kerk waar ieder christen in zijn hart mee instemt en meezingt. Deze Apostolische geloofsbelijdenis is de bekendste belijdenis die vanuit de vroege kerk door de loop der eeuwen tot ons is gekomen. Daarnaast zijn er nog twee andere belangrijke belijdenissen uit de vroege kerk, namelijk de belijdenis van Nicea en de belijdenis van Athanasius. Deze drie belijdenisgeschriften zijn de vroegchristelijke belijdenissen, die nu nog steeds hun waarde hebben.

Het Latijnse woord voor belijdenis is 'symbolum'. Dit woord wordt in de vroege kerk gebruikt om een belijdenis aan te duiden. Het woord betekent ook 'herkenningsteken', en geeft aan wat het doel van een belijdenis is: het herkennen van wat de ware kerk is. Enerzijds wordt de leer door een belijdenis naar binnen afgebakend: dit is wat wij belijden en waarop wij elkaar kunnen aanspreken. In deze punten stemmen wij met elkaar overeen en daaraan kunnen wij elkaar herkennen. Anderzijds wordt de leer door een belijdenis ook naar buiten afgegrensd: dit is wat wij verwerpen en waarvan we geloven dat het niet in overeenstemming is met de Bijbel. Met hen die dit niet verwerpen, kunnen wij het niet eens zijn.

Vaak geven belijdenissen een kernachtige samenvatting van de Bijbel, als antwoord op een diepgaande discussie. Het is dus geen samenvatting van de hele Bijbel, maar een samenvatting gericht op wat op het moment van het opstellen van de belijdenis ter discussie staat. Zo'n belijdenis heeft vaak een belangrijke functie in de kerk. Vroeger werd deze bijvoorbeeld gebruikt bij de catechese en de doop. Ook nu vormt het in veel kerken nog een wezenlijk onderdeel van de tweede dienst.

In het eerste hoofdstuk wordt een overzicht gegeven van enkele belijdenissen in het Oude en Nieuwe Testament en van de tijd waarin de bovengenoemde drie belijdenisgeschriften zijn ontstaan. In de volgende hoofdstukken worden de drie belijdenissen, de Apostolische geloofsbelijdenis, de geloofsbelijdenis van Nicea en de geloofsbelijdenis van Athanasius besproken. Tenslotte wordt in het vijfde en laatste hoofdstuk een aantal lijnen naar de actualiteit getrokken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen