2. Hoe ziet de huidige Joodse samenleving eruit?

De staat Israël beslaat ongeveer 20.000 km² en is dus ongeveer half zo groot als Nederland.

Israël heeft Jeruzalem als hoofdstad en grenst aan Egypte (de Sinaïwoestijn), Jordanië, Syrië (de Golanvlakte), Libanon en Arabische gebieden. Het land telt ongeveer 7,2 miljoen inwoners.

De staatsinrichting is gebaseerd op een parlementaire democratie, met een president als staatshoofd. Net als Nederland kent het parlement – de „Knesset‟ met 120 leden – een zittingstermijn van maximaal 4 jaar. Sinds de stichting van Israël is men bezig met het opstellen van een grondwet. De inhoud hiervan is echter nog niet definitief vastgesteld.

Godsdienst

Het grondgebied van Israël is van groot historisch belang voor de drie 'religies van het boek', het Jodendom, het christendom en de islam. De namen van Abram, de Heere Jezus en Mohammed zijn direct verbonden met bepaalde plaatsen in Israël. Sommige van die plaatsen zijn voor twee van deze religies van groot belang voor de godsdienst. Dat kan tot grote spanningen leiden. Denk aan Jeruzalem en vooral aan de tempelberg.

Bevolking

De Israëlische samenleving bestaat vooral uit Joden (75 procent), Arabieren (20 procent) en overigen (5 procent), waaronder veel geïmmigreerde Russen.

De meerderheid van de Joden en de Arabieren is in Israël geboren. Van de Joodse bevolking is ongeveer eenderde religieus, en tweederde seculier, waarvan een groot deel wel 'traditioneel' is. Dit deel voelt zich sterk verbonden met het - orthodoxe – Jodendom, zonder een volledig religieus leven te leiden. De Arabieren in Israël zijn meestal moslim.

Hoewel Israël een seculaire staat is, hebben de leefregels van de orthodoxe Joden een grote invloed op de samenleving. Zo ligt het openbare leven in Jeruzalem op zaterdag, de sabbat, voor een groot deel stil. Ook worden de grote Joodse feesten door het hele land gevierd.

Christenen

Ruim 2 procent van de Israëlische bevolking bestaat uit christenen. Zij behoren tot verschillende kerken, zoals de Rooms-Katholieke Kerk, de Grieks-orthodoxe Kerk, de Anglicaanse Kerk, Lutherse gemeenten, baptistengemeenten en nog een aantal kleine protestantse groepen.

De meerderheid van deze christenen heeft een Arabische achtergrond. Binnen de Palestijnse bevolking worden ze vaak behandeld als tweederangs burgers. Evangelisatie ligt doorgaans erg gevoelig. Een echte Palestijn behoort de islam toe. Palestijnen die over willen gaan tot het christendom, worden regelmatig door hun omgeving met de dood bedreigd. Niet zelden worden zulke bekeerlingen door hun familie verstoten.

Er bestaan ook een aantal gemeenten van Messiasbelijdende Joden. Dat zijn Joden die in de Heere Jezus als de Messias zijn gaan geloven. Messiasbelijdende Joden wonen niet alleen in Israël. Een vrij grote groep Messiasbelijdende Joden woont in New York. Sommigen van hen noemen zich christen, anderen niet. Door hun Joodse achtergrond voelen ze zich vaak niet geaccepteerd binnen het christendom. Ook kunnen veel Joden de aanduiding 'christen' niet meer los zien van de vervolging door de christenen in het verleden.

Orthodoxe Joden zien Messiasbelijdende Joden vaak als 'overlopers'. Daardoor ondervinden ze vooral in Israël veel 'inofficiële' tegenwerking. Joodse organisaties, met als doel de verbreiding van het Evangelie te verhinderen, bezorgen Messiasbelijdende Joden veel overlast. Zo worden doopdiensten regelmatig verstoord, wordt de bouw van kerken vertraagd en schrikt men niet terug voor het verbranden van bibliotheken. In extreme gevallen worden zelfs bomaanslagen op deze christenen gepleegd, zoals in Arad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen