Hoofdstuk 2 Wat houdt diaconie tegenwoordig in?

Inleiding

Diaconie betekent dienen. Het gaat om de handen van de kerk, zou je kunnen zeggen. In dit hoofdstuk willen we ingaan op de vraag hoe diaconaal werk vandaag de dag vorm krijgt. In jouw gemeente, maar ook daarbuiten. Het gaat ook over jou. Wat heeft het jou nu te zeggen? Welke taak ligt er voor jou?

Jouw plaats in de kerkelijke gemeente

Niet iedereen krijgt een kerkelijk ambt, zoals het diakenambt, opgelegd door de Heere. Dat hoeft ook niet. Diakenen hebben de taak erop toe te zien dat degenen die arm of ziek zijn of het financieel moeilijk hebben, door bijvoorbeeld werkeloosheid, geholpen worden. Maar ieder lid van de gemeente kan en moet bijdragen aan het welzijn van de gemeente waar hij of zij dat kan. Er wordt weleens gesproken over ‘het ambt aller gelovigen’. Ds. P. van Ruitenburg schrijft hierover in het boekje Iedereen een ambt: “Jonge mensen ontvangen aandacht, onderwijs en leiding. Dat we jongeren ook nodig hebben wordt vaak vergeten. Jongeren kunnen meehelpen de gemeente aan elkaar te cementen. Ze kunnen heel wat voor elkaar betekenen, voor gehandicapten, ouderen, voor onkerkelijke buren, voor de school. Het enthousiasme van jongeren kan aanstekelijk werken”. Dat sluit aan bij Psalm 144: 12 , zo laat ds. Van Ruitenburg zien. In die Psalm staat: Opdat onze zonen zijn als planten welke groot geworden zijn in hun jeugd; onze dochters als hoekstenen, uitgehouwen naar de gelijkenis van een paleis. Over die hoekstenen, meisjes dus, zegt hij: “Ze doen volkomen mee in de kerk en zijn zelfs onmisbaar. Een gebouw zonder hoekstenen valt als een kaartenhuis in elkaar”. En ook zegt hij meer in algemene zin over jongeren, onder verwijzing naar 1 Timotheüs 4: 12, dat er jongeren nodig zijn die een voorbeeld zijn in woord, wandel, liefde, geest, geloof en reinheid. En: “Ook jonge mensen, die hun kruis kunnen dragen en geduldig zijn, zijn hoekstenen van de gemeente“. Zo draag ook jij dus bij aan het welzijn van de gemeente!

Barmhartigheid

Diaconie komt eigenlijk neer op ‘barmhartigheid’. Dat kun je bewijzen aan mensen binnen de gemeente, maar ook buiten de gemeente. Denk aan de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Hij verzorgde de wonden, regelde onderdak en betaalde de kosten (Lukas 10: 30-35). De vraag die de Heere Jezus kreeg was: wie is mijn naaste? Uit die gelijkenis blijkt dat dit niet alleen degenen uit je kerkelijke gemeente zijn, of mensen met wie je het goed kunt vinden. De priester en leviet lieten de man, die vanuit Jeruzalem naar Jericho reisde, gewond en beroofd liggen. Nota bene een Samaritaan (iemand die men verachtte in die tijd) stopte, en verzorgde zijn wonden, bracht hem naar een herberg en liet de herbergier voor langere tijd voor hem zorgen. Gij heen en doe gij desgelijks, zegt de Heere Jezus tegen de wetgeleerde. Je voelt zelf aan wat het antwoord dan is op de vraag wie je naaste is. Jij moet een naaste zijn voor iedereen die je op jouw weg tegenkomt.

Heb jij iemand in je omgeving die bijzondere hulp nodig heeft, misschien met een lichamelijke of verstandelijke beperking of iemand die depressief is? De Heere Jezus gaf Zelf het voorbeeld om voor armen, zieken, kreupelen en hulpbehoevenden te zorgen. Voor de dingen die over het tijdelijke leven gaan (zie bijvoorbeeld Lukas 7: 13) maar uiteindelijk alles met het doel te willen voorzien in de dingen die de eeuwigheid aangaan (zie bijvoorbeeld Markus 6: 34). Volg dat voorbeeld na... Dat geldt trouwens niet alleen in een situatie dat iemand bijzondere zorg nodig heeft. Gewoon je buurman of buurvrouw, iemand uit de gemeente, je klasgenoot en ga zo maar door, mag en kan je bijstaan in allerlei (alledaagse) dingen. Iedereen heeft trouwens andere kwaliteiten, ook mensen die moeten leven met een beperking. Zij kunnen juist ook weer voor anderen wat betekenen. Op die manier dien je elkaar en de gemeente.

Ernst

De Heere Jezus meent het ernstig als Hij duidelijk maakt dat we ‘goed’ en ‘recht’ moeten doen. We moeten immers bedenken dat we alles wat wij krijgen aan geld en bezittingen, te leen hebben gekregen. We moeten rekenschap afleggen van ons rentmeesterschap. Dat de Heere Jezus het zorgen voor de naasten heel serieus neemt, blijkt heel duidelijk als Hij spreekt over het laatste oordeel (Mattheüs 25). Tegen degenen die hun naasten in de kou hebben laten staan zal Hij zeggen: Ga weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur, hetwelk de duivel en zijn engelen bereid is (vers 41). Tegen degenen die wel naar hun naasten hebben omgezien zegt Hij dan echter: Komt, gij gezegende Mijns Vaders. (...) Want Ik ben hongerig geweest en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling en gij hebt Mij geherbergd. Ik was naakt en gij hebt Mij gekleed; Ik ben krank geweest en gij hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis en gij zijt tot Mij gekomen. (…) Voor zoveel gij dit een van  deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan (vers 34-40). Je leert hieruit dat de Heere je geestelijk leven ook beoordeelt aan je daden. Niet als grond van genade, wel als vrucht ervan. Je wordt niet zalig omdat je zo goed voor anderen zorgt. Maar als de Heere in je leven werkt, wordt dat wel zichtbaar in de vruchten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen