“Je identiteit tonen door meer op Christus te lijken”

D De coronacrisis hakt er, zowel bij de kerk in Indonesië als die in Nederland, flink in. Zuid-Sulawesi, waar ds. Basuki drie kleine gemeenten van de GZBzusterkerk GPIL dient, staat begin oktober in de top vijf van de meest besmette gebieden van Indonesië. En Den Haag is een van de vier grote Nederlandse steden waar het ‘code dieprood’ is.

In de begintijd van de pandemie staakten de kerken in zowel Nederland als op Zuid-Sulawesi de erediensten. Basuki, verbonden via Teams en vertaald door GZBzendingswerker ds. Laurens Jan Vogelaar: “Lang niet alle gemeenteleden hebben toegang tot internet. Daarom verspreidde ik onder de gezinnen die lid zijn de liturgie en de uitgetypte preek. Dat werkte echter niet. De mensen zijn laag opgeleid en kunnen vaak niet lezen.”

Foppen: “In Nederland gaat het technisch misschien prima. Maar met z’n allen naar een schermpje kijken, is anders dan samen opgenomen zijn in de kerkelijke ruimte. Een onlinedienst blijft behelpen. De mensen missen de gemeenschap.”

Basuki: “We komen nu weer in kleine groepen bij elkaar en ervaren gemeenschap. Daardoor hebben we veel zegen ervaren.”

De GZB, IZB en HGJB voeren dit najaar de campagne #daaromzijnwekerk. Wat is voor jullie de essentie van het kerk-zijn?

Basuki: “De kern ligt in de gehoorzaamheid aan de roeping van de kerk, tot gemeenschap, getuigenis en dienst.”

“Wat een prachtig antwoord”, reageert Foppen. “De kerk moet in deze tijd getuigen van de hoop die in ons is. In West-Europa heerst veel paniek rond corona. Die begrijp ik, maar het komt er voor christenen op aan dat we uitstralen dat Christus alle dagen met ons is, en dat we ook een vooruitzicht hebben.”

Basuki: “Juist in coronatijd moeten we de boodschap van de hoop doorgeven. Het geloof geeft ons kracht om staande te blijven.”

Hoe geven jullie gemeenten de boodschap van hoop getuigend door?

Foppen: “Het beeld van de kerk als instituut is in Nederland niet goed. Daarom is het belangrijk dat christenen in de eigen omgeving, bij buren en collega’s, laten zien: Dit doe ik vanuit de Bron van Christus. Probeer daarnaast ook eens mensen die gewoonlijk in de kerk in je buurt zaten aandacht te geven.” »

Bakusi: “In Indonesië is het getuigenis naar de samenleving erg moeilijk. We hebben hier te maken met een overweldigende moslimmeerderheid. In de prediking adviseer ik eigenlijk hetzelfde als in Nederland: Getuigen van Christus kan alleen in de persoonlijke ontmoeting met elkaar. Alleen dan.”

Foppen: “Dat herken ik. In Nederland hebben we te maken met een grote niet-gelovige meerderheid. Dat vraagt dezelfde houding. Dat geldt ook in de voorbede. Die moet er zijn voor alle mensen nu het zekerheidslaagje van de westerse samenleving weg is. En de voorbede voor de overheid, die in Nederland niet zo gangbaar is. Nu ik in Den Haag sta, bid ik nog bewuster voor de overheid, de politie, brandweer en andere hulpdiensten.”

Bakusi: “Ik deel het belang van voorbede voor de overheid. Dat doen we tijdens iedere samenkomst van de gemeente. Zelf benadruk ik altijd de noodzaak van het gebed voor de overheid, de politiek, maar ook voor vrienden, buren en kennissen, dat de Heilige Geest hun harten opent.”

Hoe geven jullie praktisch vorm aan het getuigenis?

Foppen: “We ontvangen weinig hulpvragen uit de gemeente. Via de site nietalleen.nl is er aan sommige mensen hulp geboden. Dreigende eenzaamheid proberen we te voorkomen door een telefoontje. Zeker nu we minder naar buiten kunnen vanwege de herfst.”

Basuki: “Dat is in Indonesië totaal anders. Hoewel de overheid reisbeperkingen instelde, hebben die geen invloed op het onderlinge contact in een dorpsgemeenschap. De GPIL kan, juist nu tijdens corona, uitreiken naar de samenleving. Onze kleine gemeenten op het platteland, functionerend te midden van een moslimmeerderheid, kunnen voedsel uitdelen in de buurt rond de kerken. De hele samenleving profiteert daarvan, ook degenen die door corona werkloos zijn geworden, omdat iedereen van alles met elkaar deelt.”

Foppen: “Onze diaconie steunt stichting De Haven. Deze ondersteunt sekswerkers. Ook in die wereld veranderde door corona veel. Verder zijn er via de voedselbank speelgoedbonnen aan kinderen gegeven. En we hebben ons kerkgebouw ook doordeweeks opengezet, als een plaats van rust.”

Hoe ziet uw ideale gemeente er uit?

Basuki: “Ik zou willen dat alle gemeenteleden hun christelijke identiteit meer tonen door echt op Christus te lijken. Sommige christenen hier houden van palmwijn. Ze raken soms aangeschoten of dronken. Dat is een reden voor moslims om negatief over christenen te denken. Daardoor is er geen ruimte in de samenleving om over de inhoud van het Evangelie te praten; het getuigenis vertoont daardoor mankementen.

Ook zouden christenen hun verantwoordelijkheid moeten nemen voor de samenleving. Als ze betrokken zijn bij het bestuur van hun dorp, dienen ze eerlijk te zijn, en niet alleen op te komen voor de belangen van hun eigen familie. Die eerlijkheid moet ook blijken in de grote acties die gemeenschappen hier met elkaar aanpakken, zoals het repareren van kapotte wegen of het bouwen van noodzakelijke huizen of bruggen. Een christen moet er voor kiezen om breed van betekenis te zijn voor de maatschappij, en niet alleen voor zichzelf.”

Foppen: “Ik wens dat christenen meer onvoorwaardelijke liefde tonen. Ik verlang naar een kerk die vooropgaat in nieuwe soberheid en nieuwe vreugde. De Nederlandse cultuur is vrij cynisch, pessimistisch. Als het glanslaagje van ons hedonisme wegvalt, is zij weer zwart. We mogen vreugde uitstralen zonder dat het goedkoop wordt. Dat blijkt ook in thema’s als duurzaamheid en zorgzaamheid. Wij geloven dat deze aarde niet van ons, maar van God is. Daar dienen wij verantwoord mee om te gaan. In ons eten, drinken, vakantie vieren en liefhebben. Waarom censureren we wel op samenwonen, en niet op drie keer per jaar een vliegvakantie nemen met Easy Jet?”

Basuki: “Dat zijn punten waarmee ook wij in Indonesië worstelen. De bevolking verlangt naar meer welvaart en is minder begaan met het bewaren van de leefomgeving. Wij kappen massaal bossen en planten vruchtbomen, waardoor onze natuur wordt vernietigd. Maar daardoor komt er erosie, ontstaan overstromingen en storten wegen in. Wij buiten de aarde uit.”

Foppen: “Corona is een wake-upcall. We hebben de normen van de schepping overtreden, nu krijgen we de rekening daarvan gepresenteerd.”

Heeft u een wens voor uw collega?

Foppen: “Het viel me in dit gesprek op hoe we in verschillende omgevingen dezelfde dingen ervaren. Het christelijk geloof zit in onze meest diepe lagen verankerd. Ik wens mijn collega veel hoop toe.”

Basuki: “Hartelijk dank voor je wens en gebed voor mij. Ik wens jou toe dat God je voortdurend zegent in je bediening. Ik hoop dat jullie de juiste geestdrift, enthousiasme en consistentie hebben om zo veel mogelijk zielen te winnen voor Christus. Zullen we het interview afsluiten met gebed?”

En zo bidden een Nederlandse en een Indonesische predikant voor elkaar, de gemeenten, de zendingswerker, de auteur en Gods wereldwijde kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen