Tot zegen van vele generaties

Het idee komt van de heer S.W. Verploeg, die een uitgeverij had in Utrecht. Ruim honderd jaar geleden nam hij contact op met de voorzitter van de GZB met de vraag of die zijn medewerking wilde verlenen aan het uitgeven van een scheurkalender. Een deel van de winst zou ten goede komen aan het werk van de GZB. De GZB besloot echter de kalender volledig in eigen beheer te gaan uitgeven.

God geve Zijn zegen

In het najaar van 1916 geeft de GZB voor het eerst ‘Een handvol koren’ uit, toen nog als scheurkalender. De oplage bestaat uit 3.000 exemplaren en de prijs is 60 cent. Het is erg leuk om in ‘Alle den Volcke’ het eerste berichtje over dit nieuwe initiatief te lezen: “Elk lid van den G. Z. B. hebbe dus met 1 Jan. a.s. onzen kalender aan den wand en elk, die onze Zending een goed hart toedraagt, beproeve het eens een jaar met onzen kalender. En God geve over dezen nieuwen arbeid Zijn zegen.” De uitvoering is de eerste jaren sober, maar wordt mooier en mooier, “een sieraad voor de huiskamer”. Ook verschijnt ‘Een handvol koren’ na een aantal jaren in boekvorm. De oplage stijgt in de loop der jaren naar 10.000.

In oorlogstijd

Ook tijdens de eerste oorlogsjaren gaat de verkoop gewoon door: “Onze kalender begint er meer en meer in te komen en op prijs gesteld te worden. Tegen den donkeren achtergrond van vele teleurstellingen is dit des te verblijdender en hieruit mogen we moed scheppen voor de toekomst.” Bij het corrigeren van de drukproef van ‘Een handvol koren’ voor 1943 is er echter een teleurstellend bericht. Vanwege papierschaarste is het niet mogelijk om de kalender te laten drukken. “De schade in geestelijke zin hierdoor geleden, treft ons het meest. Maar óók de winstderving in stoffelijk opzicht is groot.”

Stijgende oplage

In de jaren ’50 tot en met ’80 blijft de oplage stijgen, soms wel met enkele duizenden per jaar. Van het dagboekje voor 1980 worden maar liefst 45.000 exemplaren gedrukt. Door toenemende kosten stijgt ook de prijs. In 1974 lezen we: “Zoiets moet z'n terugslag op de verkoop hebben. Maar we kunnen er gelukkig weinig van merken. Men blijkt er van overtuigd te zijn, dat de zending er niet onder mag lijden. Trouwens zo onoverkomenlijk is die prijsstijging nu ook weer niet. Een paar sigaren minder gerookt in een jaar en de ‘schade’ is al weer ingehaald. Of eens een keer geen gebakje genomen.”

Ook voor jongeren

In 1993 blijkt uit een onderzoek dat in gezinnen met opgroeiende kinderen de meditaties niet altijd aanspreken. Men vraagt dringend of het niet mogelijk is om iets te bieden dat meer op de jongeren is afgestemd. Daar wordt gehoor aangegeven. In 1994 bevatten de ‘achterkantjes’ niet langer ‘vrije stof’, maar overdenkingen voor jongeren.

Trouwe vrijwilligers

De verkoop loopt mede zo goed door de inzet van vele trouwe vrijwilligers. In Alle Volken van mei 2004 lezen we over ene Evert die al zo'n 40 jaar de landelijke omgeving van Oosterwolde affietst om het dagboekje ‘Een handvol koren’ aan te prijzen en te verkopen. Op de vraag of het moeilijk was om het vol te houden, zegt hij: ‘‘Welnee, ik hou van buiten zijn en fietsen. En je moet natuurlijk gewoon doorgaan. Als je overal blijft kletsen, komt er geen einde aan.’’

Veranderingen

Ook aan het begin van de nieuwe eeuw vinden een aantal veranderingen plaats. Omdat er steeds minder vraag is naar de wandkalender, stopt de GZB daarmee. Medewerkers hoeven nog maar voor twee weken te schrijven in plaats van een hele maand. Om de leesbaarheid te bevorderen wordt het boekje in een iets groter formaat uitgegeven. In 2013 wordt er nog een verandering doorgevoerd. De jongerenpagina’s zijn niet langer ‘ondergeschikt’ aan de overdenkingen voor volwassenen. Beide overdenkingen staan in het vervolg naast elkaar.

Veel is hetzelfde gebleven

Wat echter nooit is veranderd, is de naam. ‘Een handvol koren’ is al generaties lang veel mensen tot zegen geweest. Bovendien komt de winst (zo’n € 250.000 per jaar) ten goede aan de wereldwijde verspreiding van het Evangelie. Elke dag biedt maar liefst twee overdenkingen: één voor volwassenen en één voor jongeren.

Dat het dagboek elk jaar weer zo goed loopt, is mede dankzij de inzet van honderden vrijwilligers. 52 Predikanten, zendingswerkers en jongerenwerkers schrijven de overdenkingen en overal in het land zetten leden van zendings- en thuisfrontcommissies zich in om de verkoop tot een succes te maken. Heel hartelijk dank daarvoor!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen