Rollercoaster

Je moet ervan houden: het wachten in de rij, het vastsnoeren in je stoel, de lancering, het gevoel dat je niet meer weet wat boven en onder is. Elke dag geven honderden mensen een lieve duit uit voor de kick (of de misselijkheid) van een achtbaan. Maar als je datzelfde gevoel wilt meemaken, kun je ook gewoon zendingswerk gaan doen. De meeste mensen gaan echter liever naar een pretpark, dan naar het zendingsveld. Hoe zou de wereld eruitzien als die getallen andersom zouden zijn?

Een uitzending (met bijbehorende cultuurschok) heeft best veel overeenkomsten met een rit in een achtbaan. Eerst het wachten en voorbereiden, de zenuwen vlak voor het vertrek. Dan de lancering: de uren in het vliegtuig op weg naar het onbekende wat thuis moet worden. En na een paar weken het gevoel het verschil tussen boven en onder kwijt te zijn. Los van alles wat ‘normaal’ is, op zoek naar een manier om je thuis te voelen in een wereld die je thuis nog niet is. Een tijd waarin je de taal nog niet goed genoeg beheerst om groepsgesprekken te volgen. Waarin je jezelf het hoofd breekt over de vier verschillende manieren om de verleden tijd te gebruiken in het Spaans. De kerk is anders, het eten is anders, de stijl van communicatie is anders. De muziek is anders, de geuren zijn anders, het weer is anders (ik ben jaloers op de Nederlandse lente, hier in het grijze Bogotá!). In veel opzichten net een rollercoaster. Je moet ervan houden – en dat doe ik.

Elise Verschuure woont een jaar in Bogotá, de hoofdstad van Colombia. Ze helpt mee bij een opvangproject van de kerk voor kinderen in achterstandswijken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen