Bidden in de nacht

Nkhotakota, aan het meer van Malawi, was halverwege de negentiende eeuw een doorvoerhaven voor slavenhandel richting Zanzibar en het Arabisch schiereiland. De handel werd gecontroleerd door Swahili sprekende Arabieren. Zij namen hun godsdienst mee. Zo komt het dat de bevolking rond Nkhotakota ook nu nog grotendeels moslim is.

De Presbyteriaanse Kerk van Noord-Malawi heeft er een kleine gemeente. De lokale predikant nodigde mij uit om er een training te geven. Zo zat ik op een vrijdagavond aan de maaltijd in zijn pastorie. Zijn vrouw diende het eten op en trok zich vervolgens – naar lokaal gebruik – terug in de keuken.

Ondertussen vertelde hij over zijn werk. Uiteraard weet iedereen in de buurt dat hij predikant is. Hij voelt zich er veilig, maar toch is het ingewikkeld om evangelisatie-activiteiten te organiseren. Dat is not done. Overdag ten minste. Want in het donker gebeurt het regelmatig dat er mensen aankloppen en vragen: “Wilt u voor mij bidden?” Op die gebeden worden mensen genezen. Soms volgt dan geloof in Jezus, al blijft dat vaak verborgen.

“Bidden in de nacht” is de titel van een recent, prachtig boek over het gebed. Maar bij die titel moet ík altijd denken aan dít verhaal dat ik hoorde in Nkhotakota. En aan het verhaal van Nicodemus. En aan andere verhalen over wat God doet in de nacht. Dan voel ik me klein én hoopvol. God is aan het werk in de wereld. Wij wachten en bidden. Verwachtingsvol.

Martijn van den Boogaart

directeur-bestuurder GZB

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen