Hoeveel Turken en Marokkanen zitten er bij u in de kerk?

Haithm is positief over de houding van de kerk in Nederland: “De Nederlandse cultuur is nieuwsgierig. Men is hier meer open voor andere culturen dan in andere landen. Met name richting vluchtelingen zijn de kerken heel actief.”

Nico nuanceert het positieve beeld: “Gastvrijheid en behulpzaamheid richting vluchtelingen is niet automatisch het verlangen om moslims bij Christus te brengen. Ik zie dezelfde houding namelijk niet richting Marokkanen en Turken.”

Afspiegeling

“In Malawi maakte ik herhaaldelijk mee dat op een bijeenkomst van voorgangers de vraag werd gesteld: Waarom missen we die bevolkingsgroep in de kerk? Wat kunnen we doen om hen te bereiken met het Evangelie? Dat hoor ik hier in Nederland zelden in een kerkenraad. De meeste traditionele kerkelijke gemeenten in Nederland zijn geen afspiegeling van de plaatselijke samenleving, terwijl niemand in de kerk zich daar druk om lijkt te maken. Toen we in gesprek met de leiding van de landelijke kerk in Malawi constateerden dat de kerk te weinig aandacht aan moslims gaf, werd er meteen beleid voor ontwikkeld. Er werd in een aantal kerkverbanden geld voor vrijgemaakt, een opleidingsprogramma opgezet, evangelisten aangesteld en er werd in heel veel kerken voor gebeden. De missie naar moslims werd echt iets van de kerk en God zegende dat. Moslims kwamen tot geloof in Christus. In Nederland is het in de meeste gevallen slechts bijvangst, de kerk richt zich er niet op.”

Nieuwe familie

Haithm: “In het Midden-Oosten zijn kerken soms terughoudend, omdat ze bang zijn voor de consequenties voor hun eigen positie als het bekend wordt dat moslims gedoopt worden. In verschillende landen verbiedt de overheid dat namelijk. Men is vaak ook bang om de eigen kerkelijke traditie te verliezen door de invloed van mensen met een andere achtergrond. In Nederland speelt dat niet, maar is men bang dat moslims zelf in een moeilijke situatie terecht komen als ze tot geloof komen. Ik zeg dan: Maak je daar helemaal geen zorgen over. Christus zorgt voor hen en jij mag voor hen een nieuwe familie vormen. Als je zo samen verder gaat, vind je allebei grote vreugde.”

Zieltjes winnen

Nico valt nog iets anders op: “In veel landen is de islam veel radicaler dan in Nederland, maar opmerkelijk genoeg is er in de kerk daar soms toch meer aandacht voor missie naar moslims. In Malawi kreeg je als moslimman een geldbedrag als je met een dochter van een predikant trouwde, om zo de islam te verbreiden en de kerk te schande te maken. Moslimorganisaties in Nederland doen wel veel moeite om de eigen bevolkingsgroep bij de islam te houden, maar doen nauwelijks moeite om Nederlanders te bereiken. In Rotterdam staan er zaterdags moslimjongeren bij de metro-uitgangen om mensen aan te spreken, maar dat zijn uitzonderingen. Het lijkt dus het algehele klimaat hier dat mensen meer met zichzelf bezig zijn en gevoelig zijn voor het verwijt dat ze zieltjes proberen te winnen.”

Zaak van gebed

“Ik zie dat als een geestelijke strijd”, reageert Haithm. “We moeten als christen bereid zijn om het comfort van onze eigen cultuur en leefwijze op te geven en Christus centraal stellen, Zijn naam bekendmaken. Dat vraagt om een keuze en om volharding en trouw.” “Het is ook een zaak van gebed”, vult Nico aan. “Hier lijkt het soms alsof de kerk ons eigen project is. In Malawi hebben we sterk ervaren dat Christus Zelf Zijn kerk bouwt als wij ons in gebed aan Hem toewijden.”

Nico Bontenbal, van 2009-2018 voor de GZB werkzaam in Malawi: “Daar maakte ik herhaaldelijk mee dat de vraag werd gesteld: Waarom missen we deze of die bevolkingsgroep in de kerk?”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen