“Als ik terugkijk, zie ik dat ik compleet ben veranderd door Jezus.”

Mijn eerste bezoek aan Samar, een eiland van de Filipijnen, herinner ik mij nog goed. Op de motor reden we naar het dorpje Catubig, waar we een gemeente zouden ontmoeten. Onderweg raakte ik onder de indruk van het overweldigende groen, de kokospalmen, de rijstvelden. Je zag het bij wijze van spreken voor je ogen groeien – zó vruchtbaar.

Armoede is complex

En toch kent Samar veel armoede. Op dit eiland met zo’n twee miljoen inwoners trekken mensen weg uit de dorpjes om in één van de steden te gaan werken. Of ze gaan naar de hoofdstad Manilla. De reisafstanden zijn enorm waardoor familieleden elkaar tijdenlang niet zien en kinderen soms op grote afstand van hun ouders opgroeien.

Hoe kan het, vroeg ik mij af, dat zo’n ogenschijnlijk vruchtbaar gebied zo weinig kansen biedt?

De jaarlijks terugkerende tyfoons richten veel schade aan. Politieke besluiten in de dorpjes worden soms genomen onder dreiging van geweld. Maar armoede is te complex om daar in een paar zinnen een pasklaar antwoord op te geven. Je kunt je echter wel voorstellen dat ook christenen, ook voorgangers van kerken, het vaak niet breed hebben.

Passie voor Jezus

Daarom vind ik het zo bemoedigend dat er mensen zijn zoals pastor Roan en zijn vrouw Reah. Roan is een gemoedelijke man met een snelle lach. Op z’n Filipijns gekleed: lekker casual met een T-shirt en een petje op. En, ook typerend voor veel Filipijnse christenen die ik ontmoet: vol passie zoekend naar mogelijkheden om met mensen over Jezus te spreken. Regelmatig stuurt pastor Roan me foto’s van een Bijbelstudiegroep of evangelisatieactiviteit. Of, zoals onlangs: de doop van nieuwe gelovigen in zee.

Hij vertelt me wanneer hij tot geloof is gekomen: “Op de middelbare school leerde ik de liefde van God kennen. Ik ontdekte dat er niets is dat die liefde kan vervangen. Ik wil dat mensen zullen ervaren wat ik tóen gevoeld heb. En dat ze de hoop van de verlossing ontvangen die ik door Jezus Christus ook heb ervaren. Over zijn bediening als voorganger en evangelist zegt hij: “Ik doe dit werk nu 17 jaar, samen met mijn vrouw Reah. Nog nooit heb ik gemerkt dat God me alleen heeft gelaten. Als ik opnieuw zou moeten kiezen, zou ik het zo weer doen.”

Reah en Roan hebben inmiddels drie gemeenten gesticht. Het is hun verlangen om ook een gemeente te kunnen beginnen in een stad verderop, als zij daarvoor de middelen en de mogelijkheid krijgen.

Compleet veranderd

Eén van de mensen die door het werk van pastor Roan tot geloof is gekomen, is de nu 21-jarige Sandra. Ze vertelt hoe haar twee zussen en een vriendin al serieus bezig waren met geloof en met de Bijbel, maar zijzelf nog niet. ”Ik was vooral bezig met dingen die voor tieners fancy zijn: alcohol en het idoliseren van de één na de andere artiest. Tegelijk zat ik vast in een ongezonde relatie met een jongen. Ik hoopte dat hij de ware zou zijn, maar de relatie deed me juist pijn. Ik snakte naar liefde en was daarom bezig het mijn vriend naar de zin te maken, maar daardoor verloor ik mijzelf, en mijn eigenwaarde.” Haar vriendin bleef echter geduldig, en bleef vertellen over God en Jezus. Uiteindelijk ging Sandra mee naar de kerk – de gemeente van pastor Roan. “Ik had niet gedacht dat het me iets zou brengen. Maar ik voelde een diepe vrede en kalmte in mijn hart. Na de preek en een getuigenis, vroeg ik de vrouw van de pastor of ik lid mocht worden van hun kerk. Dat mocht; ik volgde een programma van drie dagen waar ik meer leerde over het geloof. Toen heb ik besloten om Jezus te volgen. Als ik terugkijk, zie ik dat ik compleet ben veranderd. Ik wil niets liever dan tot zegen zijn voor mijn klasgenoten, vrienden en familie.”

“Voor God leven, geeft mijn leven betekenis. De man die mijn leven kapotgemaakt heeft, kan ik nu vergeven, omdat er een andere Man is die mijn leven heeft heel gemaakt: Jezus! Zijn liefde kost niets en geeft alles.” Na een klein jaar vroeg pastor Roan Sandra om Bijbelstudie te doen met enkele andere jongeren. En inmiddels leidt ze de zondagsschool in de gemeente.

Samen voor Samar

De gemeente waar Roan, Reah en Sandra lid van zijn, is één van de ruim 900 gemeenten van ABCCOP, een alliantie van Bijbelgetrouwe kerken. GZB en ABCCOP werken samen om iets te doen aan de armoede op Samar. Er worden trainingen gegeven waardoor mensen aan de slag kunnen als bijvoorbeeld kleermaker of kapper. Ook krijgen voorgangers zoals pastor Roan theologische scholing – iets waar ook Iljo de Keijzer bij betrokken is.

Enthousiasme

In kerken die bij ABCCOP horen, dragen jongeren zoals Sandra al snel veel verantwoordelijkheid. Dat is mooi, en wat mij betreft ook een leerpunt voor de kerk in Nederland. Binnen de snelgroeiende kerk op de Filipijnen is er echter weinig structuur in het jeugdwerk. Daarom zijn we dankbaar dat we eerder dit jaar William en Monica Jansen konden uitzenden om samen met een team het jeugdwerk uit te bouwen en om regionale jeugdleiders toe te rusten. Maar wat de Filipijnse kerk aan óns meegeeft is het bemoedigende enthousiasme van jongeren zoals Sandra om verantwoordelijkheid te nemen, en om te zoeken naar kansen om onder hun leeftijdsgenoten te getuigen van de liefde van Jezus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen