Wegwijzer zijn

Het is een zonnige namiddag als we flyers gaan uitdelen om het werk van Teen Challenge (verslavingszorg) bekend te maken. Samen met twee voor mij onbekende, jonge vrouwen flyer ik bij de ingang van het park. Natuurlijk stellen we ons eerst aan elkaar voor en ik vertel hoe lang ik al in Albanië ben en wat ik van het land vind. Maar dan stellen ze mij de vraag die menig Nederlander laat stamelen: “Hoe heb je Christus leren kennen?”

Onder Albanese christenen is het een gewone vraag; voor mij als nuchtere Nederlander een nogal recht-voor-z’n-raap-vraag. Pas later besef ik hoe mooi deze directe vraag is. Ik beantwoord de vraag, maar de vrouwen vertellen ook hun verhaal. Daarin valt me op hoe eenvoudig hun aandacht naar Christus werd getrokken. Bij de één begon het door een uitnodiging om mee te gaan naar de kerk, de ander zag de Bijbel van een studiegenootje. Inmiddels zijn ze beiden al jaren enthousiast christen. Minstens zo enthousiast word ik uitgenodigd om eens naar hun kerk te komen. ”Echt doen hoor!”, zeggen ze nog.

Niet veel later kom ik thuis met drie geleerde lessen:

1. Beetje directheid in het vragen naar geloofszaken is verrijkend.

2. Een wegwijzer naar Christus zijn, zit in het kleine.

3. Enthousiasme over je kerk is de eerste open deur die de ander ziet.

En het mooie van deze lessen is: ze zijn niet moeilijk. Doen dus!

Wilma de Vries is in februari vanuit Urk door de GZB uitgezonden naar Albanië. Graag wil ze daar als verpleegkundige Gods liefde en genade doorgeven aan mensen die het minder getroffen hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen