“Een kerk die niet buiten eigen muren kijkt, sterft”

A an het woord is ds. Manassa Yousef (39), sinds vorig jaar uitvoerend directeur van POMC, de Egyptische partner van de GZB die onder andere het gemeentestichtingswerk van de Presbyteriaanse Kerk in Egypte begeleidt. Hij is een oud-student van het Evangelical Theological Seminary in Caïro, ook al jarenlang een GZB-partner. In november hoopt ds. Manassa Nederland te bezoeken.

Wat is je motivatie om je in te zetten voor het stichten van nieuwe gemeenten?

“Tijdens mijn theologiestudie liet de Heere me al nadenken over kerkplanting en zendingswerk. Daarom ging ik voor mijn stages naar Soedan, om evangelisatiewerk te doen. Na mijn afstuderen was ik daar graag missionair predikant geworden, maar dat was financieel niet haalbaar. Toen nam ik het beroep aan van een gemeente in Egypte, 225 kilometer ten zuiden van Caïro. Die deelde mijn interesse in evangelisatie en kerkplanting.

In de veertien jaar dat ik die gemeente diende, tot vorig jaar, gebeurde er veel. Op drie plaatsen begonnen we met kerkplanting. In twee daarvan is er nu een kerkgebouw en een gemeente. In de derde is grond aangekocht voor kerkbouw. Daarnaast groeide in de gemeente het besef dat ze ook een zendingsopdracht voor andere landen heeft. Eén gemeentelid dient nu in Zuid-Soedan, een ander in Irak. De gemeente draagt bij aan de kosten van dit werk.”

In welke omstandigheden vindt het werk plaats?

“Het kerkplantingswerk gebeurt in drie dorpen waar het Nijldal overgaat in de woestijn. Toen we er begonnen, was daar alleen maar zilt water, waren er lemen huizen en heerste er grote armoede. Het opleidingsniveau was zeer laag. Toen in één dorp een gemeente ontstond, was er slechts één persoon in de kerk die kon lezen.

Met een team van 25 personen bezochten we sinds 2009 deze plaatsen. De materiële situatie is nu iets beter, doordat we mensen hebben geholpen met het opzetten van projectjes om wat inkomen te genereren. Ook hielpen we hen met het vinden van werk en woningverbetering.”

Hoe start je zo’n nieuwe gemeente?

“Allereerst door mensen te bezoeken en hen onze liefde en welwillendheid te tonen. We bezoeken hen met dokters die medische zorg boden. Vervolgens brachten we bewoners van verschillende huizen bij elkaar om te bidden. Daarna kochten we een huis om samen te komen en onze medische diensten aan te bieden. Zo kwam dit huis bekend te staan als het huis van de kerk. Dan boden we daar een kinderdagverblijf aan en even later ook een zondagsschool en vrouwenbijeenkomsten. Uiteindelijk kochten we grond naast het huis en bouwden we een kerk.

Het is overigens niet altijd gemakkelijk. In één dorp ontstond onrust over de bouw van een kerk, waarop een regeringsfunctionaris de deur verzegelde. Omdat ik het zegel verbrak, moest ik een nacht de cel in. Men wilde mij tot een jaar gevangenisstraf veroordelen, maar mijn advocaat betoogde dat we in Egypte niet de gewoonte hebben iemand gevangen te zetten omdat hij wil bidden. Daardoor werd ik vrijgesproken. Ondertussen verwijderde ik de deur uit de kerk, zodat er niets meer was om te verzegelen. Drie maanden lang stonden we bekend als ”de kerk zonder deur”, totdat één en ander officieel geregeld was.”

De meeste Egyptenaren zijn moslim. Hoe reageerden zij op het ontstaan van deze gemeenten?

“In begin waren de moslims ter plaatse fel gekant tegen dit werk. Zo zijn de ruiten van onze auto ingegooid, terwijl mijn vrouw en ik erin zaten. We probeerden deze weerstand te doorbreken door te laten zien dat we moslims evenzeer liefhebben als christenen. Iedere keer als we het huis van een christen verbeterden, deden we dat ook bij het huis van een moslim. Wanneer een dokter een dorp bezocht, waren zijn diensten voor alle mensen gratis, ongeacht hun godsdienst.

In één dorp was een moslimleider niet van ons gediend. Maar op een dag kwam zijn vrouw de straat op, roepend om hulp. Hun zoontje had kokend water over z’n been gegoten. Ik zag het en zei: “Kom maar hier. Onze dokter is er en zal er meteen kijken.” Toen zijn vader even later uit de moskee kwam, vroeg hij verbaasd waarom we hadden geholpen. Nu was hij overtuigd van onze goede bedoelingen en legde hij ons verder niets meer in de weg.”

Hoe komt het dat jullie zo’n drive hebben om nieuwe gemeenten te stichten?

“Een kerk die niet buiten de eigen muren kijkt, sterft. Elk jaar kijk ik naar de kaart van Egypte om te zien waar we nog naartoe moeten. Hoe kunnen we de mensen in die plaatsen zonder kerk laten? Het is ónze roeping om naar ze toe te gaan en zo Gods werk te doen. Daarom brengen we deze visie over aan bestaande gemeenten. Het is mooi om te zien dat de eerste nieuwe gemeente die we stichtten inmiddels zelf actief betrokken is bij het gemeentestichtingswerk in het derde dorp.”

Wat zou je willen zeggen tegen christenen in Nederland?

“Vroomheid, geleefd geloof, is belangrijk. Houd daarin vol. Moedig groepen in de kerk aan om niet binnen de kerkmuren te blijven, maar erop uit te gaan om anderen te bereiken. En zonder gebed zal geen enkel werk voortgang hebben. Het opent deuren om het dienstwerk te kunnen doen.”

Biografie

WIE Ds. Manassa Yousef is getrouwd met Jody en vader van David en Diana. Sinds 2022 is hij uitvoerend directeur van POMC. Eerder diende hij veertien jaar als predikant en vormde hij nieuwe gemeenten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen