Randa en Rianne delen hun leven

“Ik vind het best moeilijk in balans te blijven. Het managen van een huishouden en een gezin is een fulltimebaan zonder vrije dagen. Daarnaast werk ik vier dagen op kantoor en één dag thuis. Daarom bewaak ik mijn prioriteiten en maak ik tijd voor ‘zelfzorg’. Dat betekent voor mij: tijd doorbrengen met God, vrienden ontmoeten en lezen. Tegelijk heb ik als predikantsvrouw extra taken, onder andere in het pastoraat. Ondanks al deze verantwoordelijkheden streef ik ernaar om gefocust en in evenwicht te blijven.

Het geloof is mijn leidraad

Het geloof is mijn leidraad. Sinds mijn geboorte ga ik elke zondag naar de kerk. Maar vooral mijn persoonlijke relatie met Jezus helpt me alle uitdagingen het hoofd te bieden. Bij moeilijkheden wend ik mij tot God. Hij is er altijd voor mij. Jezus zei ooit tegen Zijn discipelen: “Als u Mij liefheeft, onderhoud dan mijn geboden” (Joh. 14:15). Door God te gehoorzamen, toon ik mijn liefde voor Hem. Dat begint bi alledaagse dingen. Die helpen je adequaat te reageren op grotere vragen die God later aan je kan stellen.

Ik wil God graag dienen door mijn vaardigheden op het gebied van fondsenwerving en training in te zetten. Met mijn collega’s praat ik vaak over de grote dingen die God door ons werk heeft gedaan. In onze kerk geef ik onderwijs over wie Jezus is. Ook help ik leiders hoe ze op een goede manier over het Evangelie kunnen communiceren, zowel mondeling als schriftelijk. Het is mijn verlangen dat anderen door mijn daden heen Jezus leren kennen. Dat doe ik door oprechte interesse te laten zien. Ik wil anderen laten merken dat ik om hen geef. Het tonen van vriendelijkheid en respect is belangrijk. In het bijzonder wil ik me inzetten voor mensen die verlegen of eenzaam zijn en zich niet opgenomen voelen in mijn gemeente.

Jezelf openstellen

Ik vind het leuk om binnenkort naar Nederland te komen. Ik vertel graag over mijn werk, maar vind het ook fijn om met vrouwen in Nederland het leven te delen. Je leven delen kan een kwetsbare ervaring zijn. Maar door jezelf open te stellen, moedig je anderen aan hetzelfde te doen. Zo creëer je een positieve cyclus van verbinding!”

“Voor vrouwen in Nederland is het lastig om alle ballen in de lucht te houden. Ik verbaas me er iedere keer weer over waarom dat toch zo is. Leggen we onszelf dat op? Ik probeer rust in te bouwen in het dagelijks leven, maar ook in de invulling van mijn week. Ik wil niet als een opgejaagd kind van de Koning rondhollen, maar gewoon aan Zijn hand door het leven wandelen.

Gesprek met God

Wat me vooral helpt, is mijn dag beginnen met een gesprek met God. Bidden is voor mij: Gods levensadem door me heen laten stromen. Dat doe ik ook regelmatig tussen de bedrijven door. Ik ben ook zo blij dat God de zondag heeft bedacht. In het weekend zit ik het liefst met mijn man en kinderen gezellig lang te tafelen, hoor ik de verhalen van de meiden en hebben we gesprekken over het leven en de Gever van het leven.

In onze gemeente maak ik deel uit van het gebedsteam. Na de dienst zijn we beschikbaar om persoonlijk voor mensen te bidden. Het is bijzonder om mensen bij God te brengen. Ik voel me dan zo’n ‘mattendrager’: ik mag in het geloof iemand met zijn pijn, zorgen of verdriet aan Jezus’ voeten brengen.

Het geloof betekent veel voor mij. Het bepaalt wie ik ben en hoe ik naar de wereld om me heen kijk. Ik dank God dagelijks dat ik weer een dag in Zijn koninkrijk mag doorbrengen. Ik vraag Hem om liefde en kracht. Aan collega’s op school vind ik het soms best moeilijk om goed te verwoorden wat ik geloof. Maar soms sta ik verbaasd over mijn eigen woorden. Achteraf denk ik dan: ‘Dat was de Geest in mij!’

We leerden van haar

Van 2000 tot 2007 woonden we in Egypte. Dat waren zeven vette jaren! Dat is mede te danken aan twee fantastische vrouwen: Samira en Fadia. Samira was onze oppas en kon heerlijk koken. We leerden van haar Arabisch en Egyptische gewoonten. Ze was moslim, maar kwam door ons gezin in aanraking met het christelijk geloof. Gaandeweg raakte ze geïnteresseerd en ging ze mee naar Bijbelstudieavonden voor mensen met een islamitische achtergrond.

Fadia is mijn Egyptische ‘moeder’, een zeer gelovige en lieve vrouw. We trokken samen op in het opzetten van een zondagsschool voor kinderen met een verstandelijke beperking. Zij woonden in een vuilnisbeltwijk en kwamen naar het gemeentestichtingsproject. Fadia had een groot hart voor deze kinderen en nam elke keer eten, tassen vol kleren of speelgoed voor hen mee. Zij leerde mij overal een barmhartige Samaritaan te zijn.”

Randa Lotfallah (46) is getrouwd met Gohar en moeder van Sarah (21), Saher (20) en Youssef (10). Ze is betrokken bij het gemeentestichtingswerk van de Presbyteriaanse Kerk in Egypte en vrouw van een predikant.

Rianne Segers-Zomer (53), getrouwd met Gert-Jan en moeder van Anne, Eline en Nora. Nora is in Caïro geboren, waar de familie Segers destijds woonde en werkte namens de GZB. Op dit moment is Rianne orthopedagoog in het speciaal basisonderwijs.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen