Sta eens stil

Tot ik eens stilstond en mij schaamde voor alle keren dat ik niet heb gezien wat ik toen wel zag. Ik zag hoe de bedelaar die ik vaak passeer alleen maar naar de grond kijkt. Ik zag hoe niemand oog voor haar lijkt te hebben. Hoe zou ze zich voelen? Ik zag hoe verschillende personen in de vuilcontainers zoeken naar spullen waarmee ze een paar cent kunnen verdienen. Dag in, dag uit met je handen door andermans vuilnis gaan, wat doet dat met een mens? En ik zag nog zoveel meer….

Stilstaan doe ik sindsdien vaker. Niet meer uit gewoonte vragen hoe het gaat en ondertussen geen echte interesse hebben. Ik wil horen en zien wat er gebeurt. Stilstaan en oprecht belangstelling tonen. Stilstaan om het lichtje in iemands ogen te zien ontbranden. Of de lach op iemands gezicht te zien. Ik zing vaak: “Ga mij niet voorbij, o Heiland.” Zó wil ik stilstaan bij mensen aan wie anderen voorbijgaan. Bij wie staat u stil?

Wilma de Vries is in februari vanuit Urk door de GZB uitgezonden naar Albanië. Graag wil ze daar als verpleegkundige Gods liefde en genade doorgeven aan mensen die het minder getroffen hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen