Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Als christen-zijn een schande is…

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Als christen-zijn een schande is…

Drie gelovige vrouwen uit Centraal-Azië

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het aantal christenen in Centraal-Azië groeit. Zij ervaren vaak grote blijdschap en rijkdom in het geloof. Dat is niet vanzelfsprekend, want gelovigen ervaren grote druk, vanuit de overheid, maar zeker ook vanuit hun familie. Christen-zijn is een schande, een verraad aan je eigen identiteit. Drie vrouwen, door God geroepen in deze omgeving, vertellen hun verhaal.

Vera: “Ik begon van mijn man te houden”

Tot 1991 hoorde Centraal-Azië bij de Sovjet-Unie. Na het uiteenvallen van deze staat brak een moeilijke tijd aan, vol onzekerheid en armoede. De maatschappij kent nog steeds veel gebroken gezinnen door alcoholmisbruik, maar ook doordat veel mannen in het buitenland werken.

Vera: “Toen de Sovjet-Unie ineenstortte, was het leven moeilijk. Er was veel wanhoop, uitzichtloosheid en armoede. Ik probeerde iets te verdienen door uien te oogsten of katoen te plukken. Mijn man had me verlaten. Ik zag het leven niet meer zitten en ging op mijn eigen manier op zoek naar God. Ik zei: ‘Als U bestaat, verander dan mijn leven!’

Na twee jaar kwam mijn man terug. Hij was tot geloof gekomen en God had hem verteld dat hij moest terugkeren. Hij was een ander mens geworden en ik wilde de God die hem had veranderd ook kennen. Ik had nog nooit een boek gelezen, maar ik ging de Bijbel lezen. Toen begon ik ook van mijn man en zijn ouders te houden; dat kon ik eerder niet. Zo beantwoordde God mijn gebed om mijn leven te veranderen.”

Amina: “Ik wilde bruikbaar zijn”

Ook tijdens de Sovjet-Unie bleven veel islamitische tradities bewaard. Hoewel veel mensen in Centraal-Azië alleen in naam moslim zijn, is de cultuur doordrenkt van islamitische gebruiken. Veel mensen die tot geloof in Jezus komen, worden onder druk gezet.

Amina: “Ik kom uit een islamitisch gezin. Toen ik ziek werd, dachten de artsen dat ik zou overlijden. Ik wilde naar de hemel en begon allerlei religieuze geschriften te lezen. Daarin kwam ik de profeet Jezus tegen, de Enige die mij het eeuwige leven kon geven. Ik was getrouwd met een hoge ambtenaar bij de politie. Toen ik Jezus aannam, liet mijn man me achter met de kinderen. Twee jaar lang kwam hij niet thuis. Hij dacht dat ik daardoor zou terugkeren naar de islam.

In de Bijbel las ik over Mozes. God liet hem opvoeden aan het hof van de farao. Ik aanvaardde Jezus in een vergelijkbare situatie. God voedde mij op in het huis van de politiechef, terwijl gelovigen werden vervolgd en voorgangers in de gevangenis belandden. Toen mijn man mij verliet, spoorde me dat juist aan om anderen bij God te brengen. Ik wist: Hij wil mij op deze plek gebruiken. Het is net als met keukengerei. Als het ongebruikt in een kast ligt, wordt het stoffig en onbruikbaar. Maar de dingen die dagelijks gebruikt worden, zijn altijd schoon en bruikbaar. Zo wilde ik ook schoon en bruikbaar zijn voor mijn hemelse Vader.”

Samira: “Ik had met iedereen ruzie”

Christenen ervaren vaak problemen in hun directe omgeving als ze tot geloof komen. Ze worden door hun familie genegeerd of verstoten. Niet iedereen kan goed omgaan met de druk van anderen.

Samira: “Toen mijn vader overleed, moest ons gezin van plek naar plek verhuizen. Soms sliepen we allemaal ergens anders. Mijn moeder hoorde van een vriendin over Jezus en bezocht met mijn zus de kerk. Ik voelde me ook geroepen om mee te gaan en bad tot Jezus. Ik vertelde andere mensen hierover, maar die zeiden dat de kerk een heel slechte plek is. Ik ging twijfelen en keerde terug naar de islam.

Na verloop van tijd zag ik steeds meer verschillen tussen mijn zus en mij. Zij had vrede en hoop voor de toekomst, ondanks onze omstandigheden. Zij veranderde ten goede, maar ik ten kwade. Ik had met iedereen ruzie en was altijd boos. Toen besefte ik dat ook ik de God van mijn zus en moeder nodig had. Nu ik terugkijk, denk ik dat ik de eerste keer God zocht om Zijn hulp, om wat Hij kon doen voor mij. De tweede keer zocht ik God om wie Hij is: de goede Herder.”


Bijbelcursus voor vrouwen

In deze verhalen lezen we hoe belangrijk het is dat mensen die in Centraal-Azië tot geloof komen, worden toegerust en bemoedigd. De GZB zet zich hiervoor in en ondersteunt het werk van plaatselijke kerken. Anneta, die ook op de GZB-dag zal spreken, schrijft een Bijbelcursus speciaal voor vrouwen zoals Amina, Samira en Vera. Zo kan hun geloof zich verdiepen en versterken.

Dit artikel werd u aangeboden door: Gereformeerde Zendingsbond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 februari 2024

Alle Volken | 24 Pagina's

Als christen-zijn een schande is…

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 februari 2024

Alle Volken | 24 Pagina's