Drie golven

Als geboren en getogen Zeeuw ben ik vertrouwd met de taal van het dreigende water: hoewel geboren ‘na de ramp’ (ja, die van ‘53) zitten de verhalen erover diep ingesleten. En het Zeeuwse land vertoont er nog overal de sporen van. Psalm 93 spreekt mij mede daarom altijd bijzonder aan: bedreigende wateren. Weliswaar geen zeewater. Het beeld is dat van plotseling aanstormende watermassa’s in een droge beekbedding – situaties die we sinds zomer 2021 ook in ons land kennen vanuit Limburg.

Zulke overweldigend opdoemende watermassa’s zijn in Psalm 93 beeld voor onverwacht bedreigende levensomstandigheden van welke aard ook maar. Ze komen in golven (vs. 3): 1. De stromen verheffen hun stem, HEER; 2. de stromen verheffen hun stem; 3. luid verheffen de stromen hun stem. Het komt steeds hoger, of: het komt van alle kanten. Er zit een climax in.

Ik denk nu aan de volgende drie stromen.

1. Wanneer dit nummer van Ambtelijk Contact verschijnt, zal onze generale synode, die al in 2019 is begonnen, eindelijk haar eindfase ingaan. Nooit eerder heb ik tegen de afloop van een synode opgezien als tegen een huizenhoog aanrollende golf. Nu doe ik dat wel. Tot voor enkele jaren was het voor mij ondenkbaar dat de CGK zou kunnen breken; nu lijkt dat risico heel reëel.

2. Tegelijkertijd staat Europa midden in de branding van de Russische aanvalsgolf op Oekraïne. Ook deze verwoestende golf had niemand kunnen voorspellen of voorzien. We dachten na afloop van de koude oorlog dat geen weldenkend mens in Europa nog zou piekeren over het ontketenen van zulk barbaars geweld.

3. Als derde golf zie ik de klimaatdreiging. Opnieuw geldt: nog niet eens zo lang geleden hadden we het niet voor mogelijk gehouden dat de hele wereld ooit groot alarm zou slaan over niet meer te keren temperatuurstijgingen met mogelijk rampzalige gevolgen.

Drie golven, van toenemende zwaarte: de eerste alleen voelbaar voor een op wereldschaal onbeduidend groepje kerkmensen, daarnaast het conflict in Oekraïne dat vooreerst Oekraïne raakt en vervolgens heel Europa en tenslotte de wereld; en dan de klimaatcrisis, die wereldwijd direct voelbaar is. Drie stromen, die samenvallen vanuit ons oogpunt. Drie dreigingen die we tot voor kort niet voor denkbaar hielden.

En waar we ons niet tegen opgewassen weten: ‘het water stijgt, het water stijgt steeds meer’ (Ps. 93 vs. 2 NB).

Niemand kan de kerkelijke vloed indammen, geen aardse macht kan Poetin keren, niemand weet hoe het klimaat te redden.

Niemand? ‘Maar boven het geraas van de wijde wateren, van de machtige baren der zee, is hoog in de hemel de machtige HEER’.

Al onze menselijke zekerheden worden ons in deze tijd uit handen geslagen. Zekerheid ligt alleen in Gods belovend woord: ‘Uw uitspraken zijn betrouwbaar.’ Er is een troon, een eeuwig huis van God, en wie het daar zoekt, bij God en het Lam, weet van een andere werkelijkheid, één van heiligheid en sieraad, orde en vrede. En die werkelijkheid zet zich door, ook al staan kerk, Europa en wereld het water tot de lippen.

H. de Bruijne

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen