Bovenleiding

Toen ik onlangs afscheid nam van de Nebogemeente in Den Haag om te gaan naar Het Boek in Delft, kreeg ik een bijzonder cadeau mee: een heuse Haagse tram op schaal 1:87. In Den Haag wisten ze dat ik wat met het spoor heb; ze voelden aan dat ik tram 3, die ik al die dertien jaren van onze Haagse tijd voor de pastoriedeur zag langsrijden, zou gaan missen.

De miniatuurtram was uitgevoerd als lijn 1, die van Den Haag naar Delft rijdt, en overigens niet ver van de Delftse pastorie haltert. De voorzitter van de kerkenraad zei er nog bij dat het uniek was dat een predikant met de tram kan verhuizen. Die suggestie hebben we toch maar niet gevolgd.

Op het Haagse tramnet reden en rijden verschillende trams. Het type dat ik kreeg was een zogenaamde PCC-tram die vanaf 1950 tot in de jaren ’90 het Haagse straatbeeld mee heeft bepaald. Persoonlijk vind ik het een van de mooiste types, maar die voorliefde is misschien verklaarbaar door mijn jeugdherinneringen. Tegenwoordig rijden er verschillende types, de rood-beige GTL’s, de rood-grijze en witte Avenio’s en niet te vergeten de wit-blauwe tramstellen van RandstadRail, terwijl al weer uitgekeken wordt naar een nieuw type.

Natuurlijk gaat de vergelijking, zoals meestal, lang niet in alles op, maar ik zag ons kerkelijk leven op deze manier. Net als de HTM-vloot zijn er veel verschillende kerken, van allerlei karakter en kleur. Sommigen zijn weinig veranderd, anderen hebben een moderner jasje gekregen. En met elkaar zijn ze onderweg, de ene op die plek, de ander op een andere plek, maar er is altijd een verbindingsweg. In al die kerken zijn ménsen onderweg, van A naar B, van de wieg naar het graf, of liever: op weg naar hun eeuwige bestemming.

Soms moeten even wachten en een ander voorrang verlenen en een andere keer komt het erop aan door te rijden. Soms moeten we een wissel omzetten en onze koers bijstellen. Het valt niet altijd mee. We horen bij elkaar, maar we sporen niet altijd zo goed met elkaar.

Twee dingen zijn belangrijk: het eerste is, dat we in het spoor blijven. Ik bedoel niet het spoor van deze of gene traditie, maar het spoor van het Woord dat ons richting wijst voor ons geloof en leven achter Jezus aan en dat ons voor ontsporing wil behoeden. Want ‘slechts in uw spoor kan leven leven zijn’ (Psalm 119).

Verder, waar spoor ligt, hangt ook bovenleiding. Enorme stromen gaan er door de draden heen. En we weten, de tram rijdt alleen als hij de stroomafnemer omhoog gericht houdt. Bovenleiding, leiding van Boven hebben we in de kerk ook. De Heer zet mensen in beweging, Hij verandert mensen, Hij bindt mensen aan elkaar zodat we samen in zijn naam mogen voortgaan. Ja, de kracht van de Geest is enorm en het is ‘spannend’ als je je door Hem laat leiden. Maar je komt vooruit!

Als je maar aangesloten blijft op die bovenleiding. Dat moeten we telkens weer leren en tegen elkaar zeggen en met elkaar doen, klein worden met de handen omhoog, om te bidden, om ons te laten vervullen.

M. Groen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen