De gezonde leer

De Bijbel alleen is genoeg!

Elk jaar komen rond de Hervormingsdag de drie sola’s wel een keer voorbij: sola Scriptura, sola gratia en sola fide (alleen de Schrift, alleen genade en alleen het geloof). Deze drie sola’s typeren kernachtig de boodschap van de Hervorming. Naast de Bijbel hebben we vandaag ook belijdenisgeschriften. Nemen we onszelf en de Reformatie wel serieus? Is het niet principieel om te zeggen: de Bijbel alleen is genoeg, dus weg met de belijdenis?!

Betrouwbaar

Titus 1:1-9 is een nieuwtestamentische profielschets van een ouderling. Hij moet bijvoorbeeld ‘vasthouden aan het getrouwe woord, dat naar de leer is, opdat hij machtig zij beide om te vermanen door de gezonde leer en om de tegensprekers te wederleggen.’

De uitdrukking ‘het getrouwe of betrouwbare woord’ is in Paulus’ dagen een vaststaande omschrijving voor de Bijbelse prediking. Alleen een prediking naar het Woord is betrouwbaar en maakt en houdt een gemeente gezond. Een onbijbelse prediking daarentegen is onbetrouwbaar, maakt ziek en doet mensen en gemeenten dwalen. Een ouderling is dus verantwoordelijk om te onderscheiden tussen een betrouwbare en onbetrouwbare prediking. Dat doet hij aan de hand van ‘de leer’. Een betrouwbare prediking is in overeenstemming met de leer, een onbetrouwbare verkondiging niet.

Moedergemeente

De nieuwtestamentische gemeente heeft naast de Schrift, ook de prediking en de leer. Deze drieslag is niet door Paulus geïntroduceerd, maar fungeert al in de moedergemeente Jeruzalem. Deze gemeente is zichtbaar, omdat zij volhardt in de leer van de apostelen. Het volharden in de leer behoort tot de identiteit van de nieuwtestamentische gemeente.

Om die reden verwondert het niet dat de uitdrukking ‘de leer’ tientallen malen in het Nieuwe Testament voorkomt. Zo moet op de leer acht geslagen worden (1 Tim. 4:16), in de leer gearbeid (1 Tim. 5:17), de leer niet gelasterd (1 Tim. 6:1), maar juist overgeleverd (Rom. 16:17), nagevolgd (2 Tim. 3:10) en geleerd worden (1 Tim. 6:3).

De belijdenis

Het Nieuwe Testament geeft indirect antwoord op de vraag wat de inhoud van de leer is. Op verschillende plaatsen staan formuleringen waarin het patroon van Jezus’ vernedering en verhoging – zijn sterven en opstanding – zich aftekent.

De meest uitgebreide vorm staat in 1 Petrus 3:18 en 22: ‘Want Christus heeft ook eens voor de zonden geleden, Hij rechtvaardig voor de onrechtvaardigen, opdat Hij ons tot God zou brengen; Die wel is gedood in het vlees, maar levend gemaakt door de Geest (…) Die is aan de rechterhand Gods, opgevaren ten hemel, de engelen en machten en krachten Hem onderdanig gemaakt zijnde.’ In deze verzen tekent zich een patroon af dat de kern van de apostolische geloofsbelijdenis vormt. Al in 112 na Christus was deze belijdenis in grote delen van het vroege christendom bekend.

Geestelijke leiding

Door Titus 1:9 leren we vandaag om de belijdenis op drie manieren te hanteren. Als norm om de prediking op zijn betrouwbaarheid te kunnen beoordelen. Als middel om geestelijke leiding te kunnen geven (vermanen). En als geestelijke wapen om dwaalleraars te weerleggen. Gezegend die gemeente die zulke ouderlingen heeft!

Samenvattend: een nieuwtestamentische gemeente heeft alleen de Bijbel en daarom een belijdenis.

C.P. de Boer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen