‘Als onbekend en nochtans bekend.’

Hoe staan we bekend? Om deze vraag en het antwoord kunnen we ons erg druk maken en we spannen er ons voor in om daarin wat te sturen. Dit gaat de gemeenten en ook de pastorieën niet voorbij. Zijn er eigenlijk wel mensen die hier geen last van hebben…? Het lijkt van niet. Toch zijn ze er. De vraag hoe ze bekend staan is bij hen ondergeschikt aan de vraag wie ze zelf zijn en wat ze te zeggen hebben in de kerk en in de wereld.

De apostel Paulus is zo iemand. In het gedeelte waarin de tekst staat somt hij een aantal tegenstellingen op als kenmerken van zijn apostolische bediening. Hierbij noemt hij ook ‘als onbekend en nochtans bekend’. Misschien dat u denkt: ‘Toch wel een fijne eigenschap, zo los te zijn van wat mensen denken en zeggen over je.’ Vergis u niet, Paulus heeft dat niet van zichzelf. Het is immers een kenmerk van zijn bediening en die heeft hij niet zelf aangenomen. Het is een vrucht van genade!

De Heere is hem tegengekomen op zijn vrome levensweg van zelfhandhaving en eigengerechtigheid. Paulus moest met alles wat hij meende te bezitten (Filip. 3:4-6) buigen voor en naar recht vergaan onder Gods heiligheid (Hand. 9:3). Zijn blakende vijandschap tegenover de Heere Jezus kwam openbaar. Deze ‘vijand’ had nu niets meer in te brengen. Door de overmacht van Gods genade was er van Paulus een hulpeloze bidder overgebleven die zichzelf niet meer kon rechtvaardigen. In deze weg heeft hij kennis aan Christus gekregen en hij heeft vervolgd Hem te kennen. Zijn prediking was daarom Christus alleen. Alle andere gronden zijn immers onder zijn leven weggevallen (Filip. 3:7-9). Christus alleen… dan preek je niet vanuit de behoeften van de mens maar dan preek je vanuit God. Christus alleen… dan breek je alles af wat buiten Christus is want dat kan niet bestaan voor Gods rechtvaardigheid en heiligheid. Christus alleen… dan gun je een zondaar alleen maar rust in Christus: ‘Zo zijn wij dan gezanten van Christuswege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christuswege: Laat u met God verzoenen. Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem.’

Deze prediking roept spanningen op. Tweeërlei meningen over Paulus en zijn boodschap gaan rond. Voor sommigen is Paulus goed, voor anderen slecht. Voor de één is hij ‘onbekend’ en die haalt daarom z’n schouders over hem op, voor de ander is hij ‘nochtans bekend’.

Het woordje ‘onbekend’ betekent niet dat men niet weet wie Paulus is. Over dit kennen gaat het niet. Met een groet op straat -misschien wel dagelijks- kunnen we nog onbekend blijven aan elkaar. Het gaat in het woord onbekend over wel of niet erkennen. Namelijk dat Paulus door God geroepen is en het Woord van de Heere verkondigt. Het gaat daarin ook om herkenning. Be-amen, dat waar Paulus over spreekt de waarheid is. Een onbekende van Paulus zal dat nooit erkennen. Dat betekent immers geestelijk gezien zijn of haar ondergang, net als bij Paulus. Daar willen ze nu juist niet aan. Vandaar ook die ergernis! Ook bij u?

Opmerkelijk is dat Paulus juist in zijn verdediging nog een appèl richt tot de gemeente: ‘En wij als medearbeidende, bidden u ook, dat gij de genade Gods niet tevergeefs moogt ontvangen hebben.’ Hij onderbouwt dit appèl vanuit de Schrift (Jesaja 49:8). Hieruit blijkt dat Paulus niet voor zichzelf strijdt maar wegen zoekt om blijvend de bijbelse boodschap in de gemeente te brengen. Hij gaat ‘gewoon’ door met preken. Dat is ten diepste genade van God om temidden van een gemeente, vol ongeloof en tegenstellingen, Zijn dienstknecht te laten arbeiden, die zelf mag leven door genade en blijvend het werk van de drie-enige God in het zaligmaken van zondaars verkondigt! Is dat al tot een wonder voor ons geworden?

Toch is er ook vrucht op de prediking. Dat maakt het woordje ‘nochtans’ duidelijk. Er zijn er ook die Paulus wel kennen. Het gaat dan om erkennen en herkenning. Door genade zijn er in de gemeente die de roeping van Paulus erkennen en die zijn boodschap aanvaard hebben. Zij zijn getroffen en neergeveld door de boodschap dat zij voor God niet kunnen bestaan met hun gerechtigheden. Zij hebben gebogen onder de prediking, waarin de noodzaak werd verkondigd van een Middelaar, Die geen zonde gekend heeft en Die God voor ons zonde heeft gemaakt. Hun ogen gingen open voor Gods rechtvaardigheid en dat vóór alles Zijn geschonden deugden verheerlijkt moeten worden. Daar voor ingewonnen te zijn is aan de ene kant de doodsteek aan al het onze. Dan leven we in, tijdelijke en eeuwige straffen verdiend te hebben. Maar aan de andere kant opent het de zielsogen voor Christus. Zijn gerechtigheid wordt dan dierbaar en gepast: Hij mijn zonden, ik Zijn gerechtigheid. De straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem! Zo worden wij rechtvaardigheid Gods in Hem: gerechtvaardigd voor God. Zijn gerechtigheid wordt ons dan toegerekend. Zo ontvangen we de genade van God… in Hem! Zo is er ook een band aan elkaar. Zijn wij al een bekende van Paulus?

‘Onbekend, nochtans bekend’, twee meningen over een kind van God die in de wereld rondgaan en tot in de kerk hun sporen trekken. Het is een kenmerk van het geestelijke leven. Niet alleen voor een apostel, of voor een ambtsdrager, maar voor alle kinderen Gods. Naast alle pijn en verdriet die het geeft, vertolkt het vooral de innerlijke gesteldheid. Het is een geestelijke vreugde te mogen weten bekend te zijn bij de drie-enige God. Dan maak je je niet meer druk om wat mensen denken en zeggen. Dan heb je wat te zeggen als onbekend en nochtans bekend!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen