DE TOE- LEIDENDE WEG

Thomas Shepard geeft aan deze voorbereiding een grote plaats. De normale weg is dat de zondaar eerst weet moet hebben van drie gestalten, aleer hij geschikt is om in Christus te geloven. Dat klinkt erg voorwaardelijk. Deze drie stadia zijn: overtuiging, verbrijzeling en verootmoediging. Deze lijnen komen aan de orde in zijn boek: De gezonde gelovige.

U begrijpt dat dit nogal wringt met de gedachte dat men zonder meer, zoals men is, direct tot Christus kan en mag komen. Beide gedachten komen ons in onze tijd ook heel bekend voor. Shepard erkent dat er ook tot Christus getrokken worden, die deze voorbereiding niet beleefden, zoals Lydia en Levi en anderen. Toch is Shepard zeer nadrukkelijk overtuigd dat ontdekking aan de zonden de gangbare lijn aangeeft. Hij noemt in dit verband de tekst: Die gezond zijn, hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.

Shepard was de schoonzoon van Thomas Hooker, die nog verder ging en stelde dat de zondaar eerst ingewonnen moet zijn voor zijn verlorenheid. In zijn boekje: De ware zielsvernedering of de heilzame wanhoop, werkt hij dat uit. Koelman, die een voorwoord schreef in de Hollandse uitgave, maakte hier bezwaar tegen. Het is bekend dat deze gedachte ook nu door de meeste dienaren wordt afgewezen. U begrijpt dat dit onderwerp van het grootste belang is voor diegenen die worstelen met het geloof in en het komen tot Christus. Ook voor de prediking.

Het is duidelijk dat beide voorstellingen in Gods Woord voorkomen. Maar daardoor vervalt eigenlijk de stelling dat ontdekking en droefheid over de zonden een onmisbare voorbereiding moeten zijn.

Ik zou mij persoonlijk aansluiten bij de gedachtegang dat de normale lijn deze is dat zondaren eerst ontdekt worden aan hun schuld. Het lijkt me dat Shepard daarin een punt heeft. Maar is de consequentie hiervan dan niet dat men niet zomaar mag komen tot Christus? Dreigt hier niet het gevaar van een voorwaardelijke prediking? Immers, velen wachtten op iets wat misschien nooit komt, namelijk op een diepgaande ontdekking van de schuld. We moeten hier de zaken goed onderscheiden. Zou men denken dat deze voorbereiding een werk van de mens is, dan komt men terecht in voorwaardelijke termen. Maar dit is geen werk van de mens zelf. Het is reeds vrucht van Christus’ verdiensten. Als Profeet overtuigt Hij van zonden. Dus is het tegelijk volkomen waar dat men komen mag tot Christus, zoals men is. Om door Hem geleid te worden in die weg van voorbereiding. Maar klopt dit dan wel, en kunnen we deze beide lijnen samenvoegen?

Ja, want als Shepard en velen met hem een voorwaarde stellen om te komen tot Christus, wordt hier de Zaligma-ker gezien in Zijn priesterlijke bediening en is deze voorbereiding een werk der wet. Maar het is Bijbels om te stellen dat de ware ontdekking reeds vrucht is van Jezus ’onderwijs. Hij maakt als Profeet plaats voor Zijn bediening als Priester. Er is een voorbereiding nodig om te komen tot de vergeving en de verzoening met God, maar er is geen enkele voorbereiding nodig om te komen tot Christus als Profeet. Zij die stellen dat men tot Christus gaan mag, geven een goede lijn aan, maar men maakt misschien vaak de fout dat men denkt dat men daardoor ook direct zalig is. De praktijk wordt dan dat men eerst Jezus moet aannemen en daarna onderwijs ontvangt in de ellende van de zondaar. Op die manier springt men over de ontdekking heen en klimt men van elders in, over de muur (Bunyan).

Van Luther is bekend dat hij berouw en boete zag als en voorstadium voor het geloof, terwijl Calvijn de rechte verootmoediging plaatste binnen het zaligmakend geloof.

In het gesprek met de Samaritaanse komen deze dingen aan de orde. De vrouw heeft de Messias leren kennen en nu zegt ze niet: Mijn zonden zijn vergeven, maar: “Komt, ziet een Mens Die mij gezegd heeft alles wat ik gedaan heb” (Joh.4:29). Zij heeft de Messias leren kennen, toen Hij haar herinnerde aan haar zonden. Ik vrees dat velen hier allerlei zaken met elkaar verwarren. In vers 10 had de Heere reeds gezegd: “Indien ge de Gave Gods kende…., gij zou van Hem begeerd hebben en Hij zou u levend water gegeven hebben”. Hier dus niet een aannemen van Jezus zodat onmiddellijk de zonden vergeven zijn, maar het levend water wordt verkregen in de weg van begeren en bidden, om het van Hem te ontvangen. Dit is heilzaam onderwijs over de hier besproken vragen. Men heeft “het wildbraad” (Jakob) te snel gevonden, als dit inhoudt dat het komen tot Christus al direct en terstond doet delen in het volle heil. Alles komt hier geordend en in een bepaalde weg tot stand. Dit houdt in dat de prediking de breuk der zonde moet bloot leggen. Zo heeft dus ook Jezus gedaan. Er is geen scherper wetsprediking denkbaar dan die welke uit Zijn mond kwam. De discipelen kenden Hem en toch zeiden zij: Wie kan dan zalig worden? Ik neem waar dat velen slechts over Christus spreken als Priester, maar hebben we Hem ook als Profeet leren kennen, zoals ook zondag 2 dat leert? Hij leert immers Profetisch de hoofdsom van de wet.

Mijn raad aan u: Kom vrijmoedig tot Christus, opdat Hij u lere hoe groot uw schuld is, waardoor u des te meer overtuigd wordt van de noodzaak van Zijn bloed. In die weg deelt u in de volle vergeving der zonden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen