KERK- VERLATING

Zo sprak eenmaal Godsvreze tijdens een feestmaal van Vleselijke gerustheid. Bunyan beschrijft dit in de Heilige Oorlog (2,12). Ik heb dit gedeelte aangehaald in verband met het bovenstaande onderwerp.

Kerkverlating vatten we meestal op als een verschijnsel waarin mensen de kerk verlaten. Er zijn echter nog twee andere mogelijkheden, die we hierbij moeten betrekken. Het eerste waaraan we moeten denken is, dat de Heere Zijn kerk zou hebben verlaten. Daar heeft Bunyan het over. Dat is de meest ernstige kerkverlating. Godsvreze beklaagt zich daarover tegenover Vleselijke Gerustheid, die hier echter helemaal niet over tobt. Hij wuift de bezwaren van Godsvreze lichtvaardig weg.

In Gods Woord vinden we echter ook beschrijvingen dat de Heere de tempel verlaat. Ezechiël geeft dit op aangrijpende wijze weer. In hoofdstuk 10 ziet hij de heerlijkheid des Heeren boven de dorpel van de tempel. Niet om in te komen, maar om de tempel te verlaten. Dat is ook metterdaad gebeurd toen de ballingschap een feit werd.

Kan dat ook nu gebeurd zijn? Wij kunnen ons vastklampen aan tekenen van Gods aanwezigheid. Die tekenen van hoop zijn er. Maar er zijn ook wel tekenen rond de drempels van de kerk. Is de Heere bezig te vertrekken? Op zijn minst moet die vraag ons bezig houden. God knechten zullen toch moeten vaststellen dat het rond de prediking vaak zo stil blijft. Godsvreze vroeg: “Wanneer heeft een man of vrouw Hem gezien?” Als de Heere onder ons werkt, dan zullen we Hem toch ook ontmoeten? Hoe is dat bij mij en bij u? Het zijn vragen die van het grootste belang zijn. Is dat misschien ook een achterliggende oorzaak, dat daarom ook jongeren de kerk verlaten? Een jongere klaagde daar pas over in het RD: ik kan met niemand praten over het leven, over Christus. We hebben het alleen maar over regels en dominees. Zo ongeveer. Dat zijn toch vege tekenen!

Nu alweer vele jaren geleden noemde Prof. Graafland dit: Godsverduistering. Hij heeft dat toen ongetwijfeld al waargenomen. Deze term is te veel weggezakt en niemand hoor je erover. Maar een zonsverduistering trekt breed aandacht. Het wordt dan donker. De duisternis van Golgotha is daarvan een smartelijk teken geweest.

Christus heeft aangrijpende woorden gesproken toen Hij Jeruzalem verliet. “Gij hebt niet gewild”. Toen heeft het oordeel zich opnieuw over de tempel voltrokken, zonder dat de mensen dat echt merkten. Het meest benauwende kan zijn dat we deze opmerkingen wel maken, maar dat we de beleving daarvan missen.

We zullen toch op zijn minst eens de wacht moeten houden bij de dorpels van de kerk. Wat komt erin, en wie gaan eruit? Of ook: Wie gaat eruit? In Ezechiëls dagen was er een aarzeling bij de Heere. Alsof de Heere dacht: Zal ik dit wel doen?

Deze kerkverlating zou natuurlijk de meest ernstige vorm daarvan zijn. En deze wordt veroorzaakt door nog een ander soort kerkverlating, namelijk dat de kerk God verlaten heeft. Gideon klaagde daar ook over in zijn dagen.

Mensen kunnen de kerk verlaten, God kan Zijn kerk verlaten, maar de kerk kan ook God verlaten (hebben). Dat is nog weer een andere betekenis van dit woord. Ook daarover moeten wij nadenken.

Het woord “verlaten” wordt in Gods Woord meestal van dit type kerkverlating gebruikt. Meestal is het een klacht in de mond van de Heere, zoals deze: “Gij hebt Mij verlaten, spreekt de HEERE; gij zijt achterwaarts gegaan” (Jer. 15:6); meer van dergelijke uitspraken vinden we bij de profeten. Ten tijde van Samuel voelde het volk dat zelf ook aan: “Wij hebben gezondigd, dewijl wij den HEERE verlaten, en de Baäls en Astharoths gediend hebben; en nu, ruk ons uit de hand onzer vijanden, en wij zullen U dienen” (1 Sam. 12:10).

De reeds genoemde Godsvreze heeft de oorzaak zo onder woorden gebracht: “Ik mag wel treurig gestemd zijn, want Immanuël is van Mensziel weggegaan. Ik zeg wederom, Hij is weggegaan, en gij, mijnheer, zijt de man, die Hem weggedreven hebt. Ja Hij is heengegaan, zonder dat Hij ook de edelen van Mensziel van zijn weggaan heeft gesproken, en zo dat geen teken is van Zijnen toorn dan ben ik niet bekend met de manieren der godzaligheid”. Deze woorden werden gericht aan het adres van die ander met de naam: Vleselijke gerustheid.

Deze woorden moeten we ons aantrekken. Het zijn woorden van de hoogste ernst. In ieder geval komen we de heer Vleselijke Gerustheid redelijk vaak tegen. Gelukkig zijn er ook nog als Godsvreze, die deze klachten uit. En wie zijn wij daarbij? Waar staat u? De onontkoombare vraag is: Wanneer hebt u Immanuel voor het laatst gezien? Er zijn er gelukkig die daarvan spreken mogen. Maar in de veelheid der onderdanen bestaat des Konings heerlijkheid.

De smart der Godsverlating is in volle zwaarte gevoeld door Hem, Die uitgeroepen heeft: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?” Die duisternis werd genadig verbroken, toen de zon weer doorbrak. Daarom is er altijd nog weer hoop voor de Kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen