Een Woord van Boven, een reactie van beneden

Kan een mens, een persoon zonder genade, zonder wedergeboorte echt geloven? Die vraag is niet oud, die vraag behoort niet tot het verleden. Wie in het kerkelijk leven al een aantal jaren mee mag gaan, heeft reacties op die vraag gehoord.

Verschillend. Misschien heeft u ook wel felle discussies aangehoord of gelezen. Naar men zegt is het te begrijpen, want er zijn teksten of woorden die niet met elkaar in overeenstemming zijn. Men durft het niet te zeggen dat er tegenstrijdigheid is, maar in de gedachtewereld leeft het wel. Een kenner van het kerkelijk leven komt het één en ander tegen.

De één zegt: er staat geloven, dus men kan en mag geloven. Anders was er niet de oproep tot geloven. Indringend is in het Woord de oproep, de aansporing tot bekering, tot geloof. De Heere doet het Zelf of laat het doen door Zijn dienaren. Welk een getuigenis deed Elia horen op de berg Karmel tot Israël. Hoe lang hinkt gij op twee gedachten? Zo de Heere God is, volgt Hem na en zo het Baäl is volgt hem na. (1 Kon. 18:2v). In Jeremia 4:4 lezen we: Besnijdt u de Heere en doet weg de voorhuiden van uw harten. In Ezechiël 18: 31v zegt de Heere: Werpt van u weg al uw overtredingen waardoor gij overtreden hebt en maakt u een nieuw hart en een nieuwe geest, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls? Want Ik heb geen lust aan de dood van de stervenden, spreekt de Heere, Heere, daarom bekeert u en leeft. Wat de Heere Jezus tot de rijke jongeling sprak, geldt ook ons. Zo gij wilt

volmaakt zijn, ga heen, verkoop wat gij hebt en geeft het de armen en gij zult een schat hebben in de hemel en kom herwaarts, volg mij. Matth. 19:21. Paulus en Silas zeiden tot de stokbewaarder: Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden, gij en uw huis. Hand. 16:31. In Efeze 5:14 klinkt het bevel: Ontwaakt gij die slaapt en staat op uit de doden en Christus zal over u lichten. Welk een woord met een verzekering. In de belijdenis, Dordtse Leerregels, staat in hoofdstuk 2 paragraaf 5: Het Evangelie van de genade Gods moet gepredikt worden met het bevel van bekering en geloof. Nu zijn dit zeker woorden, zelfs getuigenissen, die tot ons komen onder het lezen of preken bijzonder. Nu dient wel door ons nagegaan te worden waarom deze woorden, deze getuigenissen tot ons komen. Samenvattend: waarom wordt gewezen op zonde en genade.

Genade dat spreekt van komen en het doen. Want God wijst ons erop. Een aandachtige luisteraar of lezer zou willen opmerken: maar hoe is het met de staat van de mens. Wat zegt het Woord van elk mens. Niemand uitgesloten. Het gebeuren in Genesis 3 beschreven, behoort niet tot het verleden. In Genesis 3 wordt gewezen op de straf van ongehoorzaamheid, namelijk de dood sterven. Ook voor ons geldt dat de bezoldiging der zonde, het loon op de zonde, de dood is. We zijn de dood onderworpen. Naar de Schrift zelfs de drievoudige dood. De geestelijke, de tijdelijke en de eeuwige dood. In het Oude Testament wordt duidelijk op het zondebeeld van de mens gewezen. Kernachtig zelfs in de Psalmen 14 en 53. Gaat het over het Nieuwe Testament, dan dienen we te luisteren naar Jezus’ getuigenis.

Jezus wijst overduidelijk op de staat en het leven van de mens van huis uit. Wat Paulus in de Romeinenbrief heeft geschreven is geen opwelling of slechts aanleiding van een gebeuren, maar een ontzaggelijke werkelijkheid, waarbij alle mensen, welke nationaliteit zij ook hebben, betrokken zijn. Paulus rekent zichzelf er bij. Rom. 3:9-20. Opvallend is dat de gegeven werkelijkheid ontleend is aan de Psalmen. Het zijn citaten uit de Psalmen 14 en 53. Laten we niet voorbij zien wat Paulus in Romeinen 8 schrijft over het vlees. Het zijn in het vlees, het leven naar het vlees en de werken van het vlees. Wat er staat in Efeze 2 over de werkelijkheid van de mens raakt ons allen. We dienen er acht op te geven tot wie Paulus dit schrijft. (Ef. 2:1-10). Weer met insluiting van zichzelf. Het onderwijs gegeven in het Woord, raakt bijzonder ambtsdragers en zeker de predikanten. We sluiten onszelf toch niet in bij de door ons gevonden woorden in het Woord, maar bij wat de Heere zegt van ons in Zijn Woord. En dat niet om orthodox gereformeerd te zijn, maar omdat ik amen wil zeggen om Gods wil en om Zijn recht. Wie nu door Woord en Geest wordt onderwezen, heeft het juiste zicht op ’s Heeren eisen, opwekkingen en eigen verantwoordelijkheid. De heilige God is rechtvaardig met Zijn eisen waarmee Hij tot mij komt.

Tot mij die zo verdorven ben, dat ik geheel onbekwaam ben tot enig goed en geneigd tot alle kwaad.

Ik ben betrokken bij het bewuste, moedwillige gebeuren in het paradijs en de gevolgen ervan. God de Heere is recht in al Zijn weg en werk. Wie nu daartoe komt, buigt voor het recht van God. Het rechtvaardig oordeel van God over de zonde. Maar er zijn ook smekende ogen. Smekende ogen om de welverdiende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen.

De straf heeft niet alleen betrekking op het verleden, maar ook op het heden. Zo ook Wet en Evangelie.

De vraag om genade spreekt van het verlangen naar verzoening, en zo naar herstel van gemeenschap met God.

Het geestelijk leven begint bij God en eindigt bij God met de zondaar in Christus door de Heilige Geest. Het einde is altijd Psalm 89:8 (berijmd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen