Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

THE PASSION

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

THE PASSION

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op diverse plaatsen heeft het zich opnieuw afgespeeld: de dramatisering van het Kruisevangelie. In de Pers hebben we kunnen vernemen dat in Nunspeet, een gemeente met een groot aantal christelijke inwoners, een diepgaande discussie op gang kwam rond dit evenement. Omdat het een modern verschijnsel is dat breed om zich heen grijpt, kan het goed zijn hieraan enkele woorden te wijden.

Het is al niet vreemd meer. In een tijd waarin de kerken leeglopen, neemt de belangstelling voor toneel rond de heilsfeiten toe. In mijn woonplaats werd rond Kerst een tocht georganiseerd, waarin zo ongeveer de weg van de herders naar de kribbe werd nagespeeld. Er komt van alles aan te pas. Balen stro en kudden schapen passen in het decor. Duizenden toeschouwers!

Recent werd met Pasen een soortgelijke manifestatie gehouden. The Passion is daarvan een uitloper. Maar in diverse plaatsen werden ook weer tochten in scene gezet, die de via dolorosa moesten verbeelden.

Deze ontwikkeling is al lang aan de gang. Een preek vanaf een hoge kansel staat ver bij de moderne mens vandaan. Het is voor de postmoderne mens ook bijna onverdraaglijk dat één enkel mens de massa zou moeten vertellen wat waarheid is. Dit is weliswaar een verkeerde voorstelling van de preek, want het is natuurlijk niet zo dat een mens spreekt. We geloven dat de Heere spreekt door de mond van Zijn knechten. Wij zijn echter zo doordrenkt van de gedachte van de autonome mens, dat de waarheid niet meer ligt in de monoloog van de prediking, maar in de dialoog met de gemeente. Hier zal ook een verklaring liggen voor de brede aandacht die er is voor kringwerk, waaraan de voorkeur wordt gegeven boven de kerkdienst.

In een verschijnsel als The Passion merken we dus allereerst op een miskenning van de prediking. Wat in deze tijd breed naar voren komt, is iets van alle tijden. Reeds de apostel moest spreken over de dwaasheid der prediking, welke gesteld wordt tegenover de wijsheid van de wereld. Het viel me op dat de Heere Jezus, als Hij Zijn discipelen rond Pasen de wereld inzendt, het geladen woord “verkondigen” gebruikt. Dit woord is daarom zwaar van inhoud, omdat het spreekt over de positie van een heraut. Hij spreekt namens Zijn Zender, dus: in hem staat de Heere Zelf voor de gemeente. Paulus zegt het zo: wij bidden u van Christuswege, alsof God door ons bade…

Dat geeft het bijzondere karakter aan van de preek. In het Paasevangelie ligt een merkwaardig onderscheid. De vrouwen krijgen ook een opdracht, maar deze luidt: zegt (!) Zijn discipelen (Matth. 28:7; Mark. 16:7). Ook wordt voor de vrouwen het woord “boodschappen” gebruikt. Dat zijn andere woorden dan het ambtelijk geladen woord: verkondigen (kèrussein). Dit onderscheid kan ons ook helpen in de discussie over de vrouw in het ambt.

Onze kerken hebben zich op synodaal niveau beziggehouden met dit verschijnsel (dans en drama). Er loop vandaaruit ongetwijfeld een verbindingslijn met een voorstelling als The Passion.

Het veelgehoorde argument voor The Passion is, dat er mis-schien wel mensen daardoor worden getroffen, die dan tot geloof komen. Toch een opmerkelijke gedachte. Als er nu ooit een middel is waardoor mensen tot geloof kunnen komen, dan is het wel de kerk en de prediking. Daarom is dit argument wel erg selectief. Men zal tegenwerpen dat een wereldling niet door een preek, maar wel door een visueel aantrekkelijke voorstelling wordt geraakt. Dit past in het algemeen gedeelde gevoelen dat er aan preken van alles mankeert. Ze zijn niet meer van deze tijd. Het past in het geheel van de degradatie van kerk en verkondiging.

In een stuk als the Passion wordt het verhaal op zich doorgegeven. Ook dit moet overwogen worden. Hier speelt de gedachte dat we “het verhaal” allemaal nog wel willen. Het is ook in de kerken al jarenlang een wens dat vooral het verhaal wordt doorgegeven. Uitleg zonder toeleg. Denk aan Nico ter Linden.

Het verhaal willen we zeker, maar dan willen we zelf de toepassing kunnen maken. Dus we willen wel een Bijbel, maar we willen die graag zelf uitleggen. En zeker als het gaat over de lijdensweg van Christus, zijn er tal van uitleggingen mogelijk. Natuurlijk raak ik hiermee een gevoelig punt. Het is waar dat kerk en preek zo maar een verkeerde toepassing kunnen maken. Dienaren des Woords moeten er zich ook voor hoeden om een eigen uitleg te geven. Anderzijds behoeven we ook niet tot in de hemel op te klimmen of in de afgrond neer te dalen, als het gaat om de toepassing van het kruis. Gods Woord geeft meer dan een verhaal, het tekent ook de consequenties. Het kruis heeft te maken met de toorn van God tegen de zonde en met de immens hoge schuld van ons, zondaren. Gods Woord is daar toch duidelijk in. Het kruis vernedert ons, het waarschuwt en maant ons tot geloof en bekering. Dat zijn de dingen die wij, mensen, eigenlijk niet willen. Dat wil het publiek van the Passion niet, dat willen veel kerkgangers ook niet (meer). Daarom ligt de breuk veel dichterbij dan alleen daar waar men de kruisgang letterlijk wil volgen, als was het een goed werk. Het gaat hier dus zuiver om een ander Evangelie, waarvan Paulus vreesde dat het onder de Galaten ingang vond.

Trouwens, die Galaten hadden geen Passion nodig. Hun was Christus en Zijn kruis voor de ogen geschilderd, “onder u gekruist zijnde”. Zo werden zij er zelf bij betrokken. Maar door de prediking.

Het blijft een open vraag wat de moderne mens ziet in en beleeft aan het gespeelde Evangelie. Het zal toch dit zijn, wat ieder mens eigen is: een Evangelie naar de mens, zelfs als het gaat over het kruis.

Hoe nodig om door de Geest gevoerd te worden naar de Gekruisigde, Die de kracht Gods tot zaligheid is voor eenieder die gelooft.( 1 Korinthe 1 vers 24)

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 17 april 2018

Bewaar het pand | 12 Pagina's

THE PASSION

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 17 april 2018

Bewaar het pand | 12 Pagina's