Een evangelische refo!? (7)

Tegenwoordig laten velen zich niet meer tegenhouden door kerkelijke grenzen. Kerkmuren lijken niet meer te bestaan. Reli-shoppen is heel normaal. Er wordt gemakkelijk van de ene naar de andere kerk gestapt. Onder de opkomende generatie is “kerk-hobben” gewoon geworden. Er wordt gezocht naar een gemeenschap van gelijkgezinden, waar jij je goed voelt en krijgt wat jij hebben wil. Als iemand het in de eigen gemeente niet meer naar de zin heeft, wordt de overstap naar een andere gemeente gemaakt. Veel te weinig is er oog voor, dat je via de weg van Gods voorzienigheid een plaats hebt gekregen in een bepaalde gemeente.

Juist in het licht van deze ontwikkelingen is “een stevige reformatorische zuil” des te noodzakelijker om de evangelische wind en de geest der tijd tegen te houden. Het is nodig om de opkomende generaties het reformatorische gedachtengoed door te geven. In dit laatste artikel wil ik daarom een sterk pleidooi voeren om aan onze jongeren de gereformeerde geloofsleer te onderwijzen. Dat vraagt om diepgang in het catechetisch onderwijs en het godsdienstonderwijs op de reformatorische scholen. Het mag best wel eens “taai” en “pittig” zijn. Lichte kost verteert snel en voedt niet. Zware kost daarentegen wel!

Daarbij dient ook benadrukt te worden, dat niet de sfeer – het gevoel - bepalend mag zijn. Al gaat het er niet buiten om toch is de geloofsleer veel belangrijker. Het wordt wel eens vergeten, dat van de eerste christengemeente als één van de eerste kenmerken staat geschreven, dat zij volhardden in de leer van de apostelen (Hand. 2: 42). Pas daarna wordt er gesproken over de gemeenschap der heiligen en de breking des broods. Het thuis raken in de geloofsleer is zo belangrijk om niet weg te groeien bij de Schrift als de basis van het geloof. Niet voor niets komt het begrip “leer” diverse keren in het Nieuwe Testament voor. De leer had van meet af aan een belangrijke plaats in de gemeente.

Gevoel is drijfzand vergeleken met de vastheid van de leer. De gereformeerde leer, samengevat in de belijdenisgeschriften, is bovendien gegrond op Gods Woord. Het staat vol met citaten uit Gods Woord. De confessie is geen dor en droog leerstuk. In de hartelijke verbondenheid aan de kerk der eeuwen tilt de verbondenheid aan de confessie ons uit boven het subjectieve van ons mensen, boven de oppervlakkige tijdsgeest, boven de kinderen van de tijd, die we allemaal zijn.

Daarom is het zo nodig om het goud van de belijdenisgeschriften telkens opnieuw op te delven en uit te stallen. Misschien nog sterker: juist dit goud dient in pasklare munt uitbetaald te worden aan de opgroeiende geslachten. Dat geldt in het bijzonder ook voor de rijkdom van de kinderdoop, welke vandaag de dag steeds meer onder druk staat. Juist in de kinderdoop wordt zo nadrukkelijk beleden en zichtbaar gemaakt, dat God de Eerste is in het leven van zondige mensenkinderen. Wij vragen niet naar God, maar Hij vraagt naar ons. Wij zoeken niet naar God, maar Hij zoekt ons. Wij kiezen niet voor God, maar Hij verkiest in Christus Jezus een zondaarsvolk. Wij houden ons geloof niet vast, maar Hij houdt Zijn volk vast.

Daarbij kan verwezen worden naar de actualiteit van de Dordtse Leerregels, waarin de inhoudelijke controverse tussen reformatorische en evangelische christenen al wordt beschreven. Het kan zijn, dat het taalkleed van de belijdenisgeschriften voor sommige jongelui wat vervreemdend kan werken. Juist daarom is het zo belangrijk om de diepe inhoud ervan tijdens de catechisatielessen op een eenvoudige, begrijpelijke wijze te formuleren en dicht bij de jongeren te brengen.

Want de reformatorische leer biedt zoveel meer dan het armzalige denken, waarin de mens nog zoveel zelf moet doen, terwijl die mens juist niets kan doen. Daarom ligt er dus een taak om de jeugd (maar ook de ouderen) met het reformatorische gedachtengoed bekend te maken. Voor een vitale en levende gereformeerde gezindte zijn de bronnen van de reformatie en de nadere reformatie hard nodig. Het is juist daarom zo nodig, dat deze ook tijdens Bijbelkringen en op de verenigingen terug blijven komen. Met belijdeniscatechisanten zou je bijvoorbeeld eens iets kunnen lezen van Augustinus, Luther of Calvijn. De (nadere) reformatoren en puriteinen zijn zo leerzaam. Het is tot onze schade als deze dicht blijven. Steeds weer dient de kern van de Reformatie aan de orde te komen: het is Gods genade dat een mens wordt gered door het verlossingswerk van de Heere Jezus. We hoeven daarom ook niet krampachtig te reageren op de opkomst van de evangelische beweging. We hebben in de bronnen van de Reformatie en Nadere Reformatie voldoende in huis wat tegenwicht kan bieden. Laten we die schatten maar veel ter hand nemen en eruit lezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen