Smytegelt Sprekend Verleden / Smytegelt

De Heere eist het hart. David had aan Salomo opgedragen de Heere te dienen met een volkomen hart. Letterlijk genomen is in onze tekst Salomo aan het woord. Maar geestelijk genomen spreekt hier God de vader door God de Zoon. De uiterlijke belijders worden aangesproken. Christus is met een uitwendige gedaante niet tevreden. Het gaat om het hart. Maar voornamelijk worden Gods kinderen aangesproken. Zij zijn kinderen naar Gods eeuwig voornemen, door wedergeboorte, door het geestelijk huwelijk met Christus. Hun is gegeven de aanneming tot kinderen, zij roepen ‘Abba, Vader’, zij zijn kinderen door het geloof en door hun gedrag als kinderen. Er staat ‘Mijn’ zoon. Zij zijn Gods eigendom. De Heere heeft hen van andere zondaren afgezonderd. Het woordje ‘Mijn’ spreekt ook van grote liefde, hartelijkheid en vriendschap. Het spoort aan tot gehoorzaamheid. Door het hart te eisen, eist de Heere vele zaken. Gods Woord en raad moeten ingang vinden in het hart. Het ziet op volkomen overgave aan de Heere. God eist het geweten op. De Heere eist oprechtheid en voorzichtigheid: oprecht als een duif en voorzichtig als een slang. De Heere eist liefde, aandacht en achting. De Heere eist aan Hem te denken: bedenk de dingen die boven zijn. De Heere eist ook trouw aan Hem, gehoorzaamheid en onderwerping. Het hart moet op de juiste manier aan de Heere gegeven worden. Het moet zonder uitstel gebeuren, geheel, steeds opnieuw, gewillig, met blijdschap, weloverwogen, voor altijd, voor eeuwig. Geef uw hart ook als het u het leven zou kosten. “Om lief of leed, om zuur of zoet, trek ik mijn hart niet terug, al moest ik er het leven bij in schieten.” Geef uw hart overal en altijd. De duivel eist ook uw hart op. De satan is al tevreden met een half hart. Wie zijn hart aan de Heere geeft wil niet meer voor zichzelf leven. Gods kind heeft zijn hart aan de Heere gegeven en wil dat niet meer veranderen. Er mag een wandelen zijn met God. Wat de Heere eist is redelijk en billijk. Christus heeft het hart van Gods kinderen gekocht en verlost. Wie zijn hart weigert aan God te geven is geen kind, maar een bastaard, een kind van de duivel. De Heere ziet naar waarheid in het binnenste.

Toepassing. Hebt u tot op heden geweigerd uw hart aan God te geven? Dan bent u niet graag dicht bij God. U ziet niet graag dat anderen hun hart aan de Heere geven. U wilt het zelfs tegenhouden. U wilt vrij zijn en u geen wetten laten voorschrijven. U geeft uw hart aan de duivel en weigert het aan de Heere te geven. “Wie zijn hart geeft aan de zonde, aan de wijn, aan zijn lusten, aan een hoer, aan het goed van de wereld, zoals Achan en Achab in 1 Koningen 21:16.”… “Een ander geeft zijn hart aan de mode, aan het gedrag en gewoonten van zijn omgeving.” Het hart wordt gegeven aan goddelozen, zij zijn boezemvrienden. Wie alleen in nood zijn

hart aan God geeft, geeft het niet echt aan God. Wie van plan is zijn hart aan God te geven en het blijft daarbij, doet het ook niet echt. Wie vertrouwt op eigengerechtigheid en een net leven, geeft zijn hart ook niet aan God. Onbekeerden zijn ongelukkig, want zij hebben hun hart aan de duivel gegeven. Zij hebben God niet lief. Als u tegen God bent, is God ook tegen u. Hoe komt het dat er zo weinigen zijn die hun hart aan de Heere geven? Omdat het geen algemene zaak is dit te doen. Gods kinderen zijn een gering en veracht gezelschap. Het brengt smaad, spot en hoon met zich mee. Wie heeft daar zin in? Velen willen zich niet afkeren van een zondig leven en van een zondig gezelschap. Wie heeft zijn hart wel aan de Heere gegeven? Bedenk dat het geven van het hart aan God niet zo gemakkelijk gaat. Er zijn vijanden van buiten en benauwdheden van binnen. “Hij herinnert het zich altijd. Waar, wanneer, hoe en met welke overtuigingen en uit welk beginsel het gebeurd is. Hij herinnert het plaatsje, het uurtje altijd waar hij zijn hart aan God heeft gegeven. Dat is in een kelder of in een keuken gebeurd. Dat staat in zijn herinnering. Deut. 26:17 en Joz. 24:15. Zij stellen er wel stenen bij op om daaraan te gedenken.”

Wie zijn hart aan God gegeven heeft, is daar blij over. Hij heeft er geen berouw van en zal er ook nooit berouw van krijgen. Het is een onberouwelijke keuze. Als er al sprake zou zijn van berouw, dan zou het berouw zijn over het feit dat het hart niet eerder aan God gegeven is. Wie zijn hart aan God heeft gegeven wil dat al zijn huisgenoten dat ook doen. Wie zijn hart aan God heeft gegeven heeft het meeste werk met zijn eigen hart, omdat dat hart zo zondig is. Als er een plicht wordt gedaan zonder dat het hart erin ligt, dan is hij daar bedroefd over. Het harteloos aangaan aan de tafel des Heeren brengt verdriet met zich mee. Wie zijn hart aan de Heere heeft gegeven legt het aan de Heere voor of het wel echt is. Aan het einde van de preek zegt Smijtegelt dat hij zijn plicht heeft gedaan door het hart voor de Heere op te eisen. Wat zal de Heere met het hart doen dat aan hem gegeven wordt? De Heere zal het bekeren. Het treurende hart zal de Heere vertroosten. Het zwakke hart zal Hij versterken. Het verdorven hart zal Hij zuiveren. De Heere zal uw hart bewaren en bewerken. Wilt u toch uw hart niet aan de Heere geven? Weigert u het? Geeft u uw hart toch aan een ander?

“Het is goed, ik zal rein zijn van uw bloed. Wij hebben onze plicht gedaan. Wij hopen dat God uw hart zo zal bewerken dat u het voor uzelf niet langer zult kunnen houden, maar dat u het aan God zult geven, eens en voor eeuwig. Amen, ja amen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen