Paulus en de dienst

Wat Paulus later in de zendbrief zo aan het begin zegt is waar. Hij was een apostel van Jezus Christus. Als hij zich voorstelt aan de geadresseerden, dan moet dat geen verkeerde gedachten bij ons oproepen. Onder ons kan het gezegd worden: ik, dienaar van Jezus Christus, ik ben dominee, ik heb gestudeerd en ik kan het weten. In het verleden werd dit hier en daar al gehoord. Paulus stelt zich voor zoals dat in de Hellenistische cultuur gewoon was.

Paulus mocht zich een apostel, een gezant van Jezus Christus noemen. In de brief staat er iets bij waar we bijzonder aan hebben te denken. Apostel door de wil van God. Voor de poort van Damascus is Paulus het met Gods wil eens geworden. Hij heeft Gods wil lief gekregen. Voor zijn persoonlijk en ambtelijk leven. Op welk een wijze wijst Paulus in de zendbrief aan Efeze op de wil des Heeren. Hij spreekt er op een eerbiedige wijze van in het eerste hoofdstuk. In de wil van God tot het ambt spreekt ’s Heeren verkiezende liefde. In het doen des Heeren schittert het welbehagen van Zijn wil. In vers 9 wordt beleden en zo bekend gemaakt het geheim van ’s Heeren wil. De verbondenheid aan en de betrachting van de wil Zijns Heeren zijn werkelijkheid bij Paulus. Paulus wist wat hem wachtte te Jeruzalem. Paulus aanvaardde dat niet lijdelijk, maar geloofde dat zijn Zender zijn diensttijd had bepaald. Paulus belijdt openlijk hoe hij daar tegenover stond.

Maar denkend aan wat wacht zegt hij: ik acht op geen ding, noch houdend mijn leven dierbaar voor mijzelven, opdat ik mijn loop met blijdschap mag volbrengen, en de dienst, welken ik van de Heere Jezus ontvangen heb, om te betuigen het Evangelie der genade Gods (Hand. 20:24). Hoe het zal gaan en wat Paulus overkomt, hij wil richting Jeruzalem. Innerlijk heeft hij de overtuiging dat dit de wil van zijn Zender is. De Heere bepaalt de weg en de werktijd van Zijn dienaren. Denk aan Mozes.

Soms lijkt het heel gevaarlijk. Met welk een opdracht en woord kwam de Heere tot Elia. Elia ging het paleis in en sprak gelijk Johannes de Doper dat later voor Herodes zou doen. Aan Achab, de koning van Israël, moest het oordeel van de droogte aangezegd worden (1 Kon. 17:1). Elia deinsde daarvoor niet terug. Ondanks het feit dat er levensgevaar kon dreigen. Wie was Achab en wat deed hij mede door invloed van zijn vrouw Izebel.

Elia ontweek de opdracht van de Heere niet. In zijn afscheidsuur werd Paulus gedrongen ook te wijzen op wat hem bond. Hij weet zich gebonden door de Heilige Geest. Paulus geeft zich over aan de leiding van de Heilige Geest met de wetenschap dat ook menselijke banden en zo verdrukkingen zullen komen. De Geest van Boven en de geest van beneden zullen werken.

Openlijk horen de ouderlingen wat Paulus wacht. De houding van de broeders ouderlingen dringt Paulus tot een positief belijden.

Een belijden waarin spreekt een hartelijke verbondenheid aan zijn Meester. Iets van het gevoelen en willen van Jezus kende Paulus.

In de hof van Gethsemane is veel gebeurd. We kunnen het lezen in de evangeliën. Laten we het weleens op ons inwerken?

Veel spreekt daarin, bijzonder voor ambtsdragers. Het heeft ons veel te zeggen wat we lezen in Markus 14:41 en 42. En Jezus kwam ten derden male en zeide tot hen: Slaapt nu voort en rust.

Het is genoeg; de ure is gekomen, zie, de Zoon des mensen wordt overgeleverd in de handen der zondaren. Staat op, laat ons gaan, zie, hij die Mij verraadt is nabij.

Wat daarop gebeurde kunnen we duidelijk lezen in Johannes 18. Een belangrijke vraag is: wat zegt het ons en wat doet het Woord in mijn leven. Kunnen dat onze gemeenteleden bij ons merken?

Laat ook wat we lezen van Paulus niet langs ons heen gaan. Er is volledige overgave. Een algehele inzet van zijn leven voor zijn Koning en zijn Koninkrijk. Voor Hem wil hij strijden, lijden en zelfs sterven. Een ex- militair, vechtend in de meidagen 10- 15 mei 1940 op de Grebbeberg, zei eens: op het commando ‘schieten’ werd niet direct ingegaan. Maar na het spelen van het Wilhelmus werd het anders. Er werd gegrepen naar het geweer en de mitrailleurs lieten zich horen. Het ging immers om volk en vaderland. Kennen we iets van de bezieling tot inzet en overgave voor de Heere en Zijn dienst?

Calvijn zei eens: Het geeft niet als ik verteerd wordt, als ik maar van dienst mag zijn. Paulus’ begeerte en geloofsuitzien is om met blijdschap de christelijke loopbaan te volbrengen en de dienst welke hij van de Heere Jezus ontvangen heeft. Tegen het ambtelijke werk in dienst van Christus komt veel op, maar is niet zwaar. Niet om mismoedig te worden, want die dienst geeft zelfs vreugde. Die dienst roept tot veel. Een rijke zaak. Het Evangelie van de genade Gods mag worden uitgedragen. Wie als dienaar het daar zelf van moet en wil hebben, wil het van harte doorgeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen