Lessen uit de eerste Thessalonicensenbrief (8)

Deze keer luisteren we naar wat Paulus verder schrijft over zijn dankgebed voor de gemeente in Thessalonica. In vers 2 heeft hij geschreven: Wij danken God altijd over u allen, uwer gedachtig zijnde in onze gebeden.

Uitverkiezing

De eerste reden voor zijn dankgebed vonden we in vers 3. Daar schreef Paulus over het werk uws geloofs, de arbeid der liefde en de verdraagzaamheid der hoop. Die drie genadegaven – geloof, liefde en hoop – had de Heere gewerkt in het hart en leven van de Thessalonicensen.

In vers 4 lezen we de tweede reden voor het dankgebed van Paulus, Silas en Timotheüs: Wetende, geliefde broeders, uw verkiezing van God. De Schotse Bijbelverklaarder James Fergusson merkt op dat Paulus hier schrijft hier over ‘de uitverkiezing door God van eeuwigheid tot zaligheid en heerlijkheid’.

Het is dezelfde verkiezing waarvan we met onze Dordtse Leerregels belijden: ‘Deze verkiezing is een onveranderlijk voornemen Gods, door hetwelk Hij vóór de grondlegging der wereld een zekere menigte van mensen, niet beter of waardiger zijnde dan anderen, maar in de (al)gemene ellende met anderen liggende … naar het vrije welbehagen van Zijn wil, tot de zaligheid, uit louter genade, uitverkoren heeft in Christus…’ (DL I, 7).

Wat Paulus nu in vers 4 schrijft, is dat hij wéét dat ook de Thessalonicensen zo uitverkoren zijn. Hoe bedoelt de apostel dit? Kán Paulus eigenlijk wel weten dat de Thessalonicensen zijn uitverkoren? Is dat niet iets, dat voor ons mensen – en zelfs voor de grote heidenapostel – verborgen blijft? Fergusson noemt twee mogelijkheden om deze tekst uit te leggen.

Eerste mogelijkheid

De eerste mogelijkheid is dat Paulus hier inderdaad schrijft over de verkiezing van concrete personen in Thessalonica. In dat geval kan de apostel de verkiezing van de Thessalonicensen niet weten met een ‘onfeilbaar oordeel van zekerheid’ (Fergusson). Zelfs de apostel kent namelijk de harten niet. Als de apostel dan toch schrijft, dat hij de verkiezing van de Thessalonicensen weet, is dat omdat er vruchten van genade in hun leven openbaar gekomen zijn. Wat die vruchten waren, hebben we gelezen in vers 3: Geloof, liefde en hoop. Die vruchten heeft Paulus gezien of hij heeft ervan gehoord. En ‘met een oordeel der liefde’ besluit hij, dat voorzover deze vruchten gevonden worden, de Thessalonicensen zijn uitverkoren.

Oordeel der liefde

Dát is dus de manier waarop volgens onze oude schrijvers ‘het oordeel der liefde’ gehanteerd moet worden. Dát is dus de manier waarop in de Schrift het oordeel der liefde wordt gehanteerd. Dat we, áls we echte Bijbelse vruchten van Gods genadewerk mogen opmerken in het leven van anderen, deze mensen vervolgens met een oordeel der liefde beschouwen als kinderen van God.

Dat is intussen wel iets heel anders dan op grond van een kerkelijke belijdenis of een Avondmaalsgang iemand zonder meer voor een waar gelovige houden en zaligspreken. Die laatste houding is de naam ‘oordeel der liefde’ helemaal niet waardig. We kunnen dan beter spreken over het ‘oordeel der liefde die blind is’. Want het is een houding waarbij men zich om de waarheid niet lijkt te bekommeren. En dat wordt dan helaas ook nogal eens verward met gunning.

De Bijbel wijst ons een andere weg: Zoeken naar echte vrucht. En waar die vrucht mag blijken, dáár gaat ‘het oordeel der liefde’ functioneren. Dáár wordt in de liefde geoordeeld dat, voor zover wij dat kunnen waarnemen, hier Gods genadewerk openbaar komt!

In dezelfde lijn wijzen onze Dordtse Leerregels ook de weg, als het gaat om de vraag hoe we zeker kunnen zijn van onze eigen verkiezing: ‘Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen … verzekerd … als zij de onfeilbare vruchten der verkiezing, in het Woord Gods aangewezen (als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.), in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen’ (DL I, 12). Terzijde: Hoe zou het eigenlijk komen dat veel mensen wel spreken over de ‘vrucht van de Geest’ – wat op zich ook Bijbels is - , terwijl zij niet spreken over de vruchten die in deze paragraaf genoemd worden?

Andere mogelijkheid

Er is nog een tweede mogelijkheid om de tekst uit te leggen, volgens Fergusson. We kunnen namelijk ook aannemen dat Paulus in vers 4 niet zozeer individuele personen aanspreekt, maar heel Gods Kerk op het oog heeft. Dan wil Paulus hier zeggen, dat hij er zeker van is, dat God ook in Thessalonica een volk heeft, dat door Hem is uitverkoren.

Hoe is de apostel daar zo zeker van? Wel, omdat God hem naar deze stad heeft gezonden. En waar God Zijn dienaren zendt, is er altijd nog werk te doen. ‘Ik heb nog nooit een boer gezien die zijn knecht naar een stuk land zond waar niets te doen was’, zei één van de oude predikanten eens bij een bevestiging. En zo is het. Bovendien mocht Paulus in Thessalonica ook nog iets anders ervaren. Dat de prediking daar niet alleen in woorden, maar ook in kracht en in de Heilige Geest en in veel verzekerdheid was. Maar daarover de volgende keer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen