Paulus en de kontakten

Veel heeft Paulus kunnen doen. Hij dacht aan veel. Hij dacht onder anderen veel na over het nemen van besluiten. Er was regelmatig kontakt met mensen. In de stad.

Op het platteland. Onderweg en op het schip. Niemand heeft hij gemeden. In gevangenissen heeft hij geschreven en voerde hij gesprekken met bekenden en onbekenden. In zijn zendbrieven gaf hij veel onderwijs.

Veelzijdig en het onderwijs had op veel dingen betrekking. De inhoud was onveranderlijk en van blijvende betekenis. Ongebonden. Alle brieven zijn immers geschreven en vastgelegd onder leiding van de Heilige Geest.

Als het over het dienstwerk ging, als Paulus daarover schreef of sprak, dan betrok hij dat op zichzelf. Wat hij schreef in 1 Kor. 15:58 was werkelijkheid in zijn eigen leven.

Hij was standvastig, onbeweeglijk, altijd overvloedig in het werk des Heeren, als die wist dat zijn arbeid niet ijdel was in de Heere. De liefde van de Heere, het liefhebben door de Heere en zo het dienstwerk van de Heere, stimuleerde en dreef hem regelmatig tot dienen. Het gaf hem blijdschap en wat Nehemia tot het volk sprak was voor hem geen onbekende zaak. De blijdschap des HEEREN, die is uw sterkte (Neh. 8:11c). De kanttekening wil ik graag laten lezen. De oorzaak die u God geeft om blijde te zijn over Zijn voorgaande en tegenwoordige weldaden moet uw consciëntien troosten en u een goede moed geven.

Zo zal de blijdschap des Heeren zijn. Dit was de blijdschap van Paulus op de weg die hij moest gaan. De Heere ging mee en hij gaf de genade om te betuigen van de genade Gods en deze genade te verkondigen. Paulus stond in dienst van de Koning. Het evangelie dat de genade Gods met de eeuwige zaligheid tot inhoud heeft, werd aan Paulus voor de dienst van God geschonken en zo van Godswege opgelegd. Daar was Paulus van overtuigd. Wat een sterkte als men weet dat God de Heere tot het ambt en zo tot de dienst geroepen heeft.

Men ondervindt: Hij Die u roept is getrouw, Die het ook doen zal. De toekomst en zo de diensttijd bepaalt de Heere. De Zender en Onderhouder van Zijn knechten bepaalt alles. Ook voor dienaren geldt: Mijn raad zal bestaan en Ik zal al Mijn welbehagen doen. De Heere belooft niet voor altoos een kalme reis, een ongestoord leven. Maar wel de verzekering: Ik zal u niet begeven noch verlaten.

Ik zal u trouw verzellen met Mijn raad, terwijl Mijn oog op u gevestigd staat. Het is jammer dat er niet zoveel meer over het spreken van de Heere wordt gesproken. Er wordt nog wel over de Heere gesproken, over Zijn getrouwheid, wat zeker niet verkeerd is. Het is Bijbels. Maar het spreken van de Heere behoort tot het geestelijke leven. We komen het in de Heilige Schrift tegen. In het Oude en Nieuwe Testament lezen we het persoonlijke. De Heere spreekt gewis tot elk die voor Hem leeft (Psalm 85:3 berijmd). In bepaalde omstandigheden komt de Heere, Zijn tegenwoordigheid wordt bemerkt met Woord en Daad en het mag lijden tot het belijden: Ik roem in God, ik prijs ’t onfeilbaar Woord. Ik heb het zelf uit Zijne mond gehoord. ‘k Vertrouw op God, door gene vrees gestoord. Wat sterv’ling zou mij schenden. In eigen diensttijd en in de oorlog en in de voorbereidingstijd werden verschillende predikanten gehoord en werd er persoonlijk met hen gesproken. Zelfs in de kerkelijke kontakten was er soms een hart onder de riem.

Geen verbondsdogmatiek, maar verbondsbeleving, ook van betekenis voor het ambtelijke leven. Er was ook gesprek in de trein. Voor 1963 ging alles per trein of per bus. Ook door de weeks naar het ziekenhuis. Zo onderweg op zaterdagmiddag of – avond naar het gastadres kon het komen tot een gesprek.

Soms heel treffend. Verrassend.

Bijzonder vanuit Urk werden afstanden afgelegd. Kontakten waren er in het Kamper- Zwolse ziekenhuis. Was de zondagdienst in het westen of in het zuiden, dan werd er gereisd op zaterdagmiddag of – avond. Bijvoorbeeld naar Zeeuws- Vlaanderen. Ook wel in de kerkelijke wereld genoemd het Overjordaanse. De reis was naar de gemeente Zaamslag. Soms moest je drie keer overstappen. Van de ene trein naar de andere en de bootreis over de Westerschelde. Een hele reis.

Maar op die reis was er gesprek met bekende of onbekende predikanten. Met de Bijbel open. Het ging over het leven Gods en de ambtelijke ervaring. Soms was er op de maandagmorgen weer een gesprek op de terugreis naar eigen gemeente en kerk, met de overtuiging dat de Heere interkerkelijk werkt. De Schrift wijst op de eenheid en die is er naar de wil van de Vader, in Christus Jezus, door de Heilige Geest. We belijden toch: Ik geloof één heilige algemene christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen. Dit is voor de Heere werkelijkheid. Vandaar dat Paulus opwekt: Daarom neemt elkander aan gelijk ook Christus ons aangenomen heeft tot de heerlijkheid Gods. Rom. 15:7. Laat er in de eerste plaats bij ambtsdragers een streven zijn naar eenheidsbeleving. Naar eenheid en kontakt. Kerkmuren behoeven niet in de weg te staan. Het kan zelfs blijken op de zondag en door de week. Gebed en gesprek zijn vandaag dringend nodig. Laat Paulus een levensvoorbeeld zijn. Wat gebeurde er direct na zijn bekering? Het kontakt eerst in Damascus en daarna in Jeruzalem, en dat ging daarna niet tanen. En hij had veel te doen. Maar kontakten leden er niet onder. Is het geestelijk leven vandaag onder de maat?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen