Lessen uit de eerste Thessalonicensenbrief (9)

De vorige keer hebben we gehoord, hoe Paulus de Heere dankte voor de verkiezing van de Thessalonicensen. Paulus mocht er zeker van zijn, dat God ook in Thessalonica een volk had, dat door Hem was uitverkoren.

Hoe de apostel daar zo zeker van was? Wel, God had hem naar deze stad gezonden. En waar God Zijn dienaren zendt, is er altijd nog werk te doen. Bovendien had Paulus in Thessalonica ook nog iets anders mogen ervaren. Daarover schrijft hij in het vijfde vers, dat deze keer onze aandacht vraagt.

Paulus blikt daar terug op de prediking in Thessalonica. Drie sabbatten lang hadden Silas, Timotheüs en hij het Evangelie gepredikt. Ze hadden daarbij de Schriften van het Oude Testament geopend, en vanuit het Oude Testament laten zien dat de Christus moest lijden en opstaan uit de doden. Ze hadden Jezus verkondigd als Zaligmaker van zondaren, in Wie de Schriften vervuld zijn (Handelingen 17: 1-4).

Laster

Welnu, over die prediking zegt Paulus in onze tekst drie dingen. Ze is ten eerste niet alleen in woorden geweest; ten tweede ook in kracht en in de Heilige Geest en ten derde in veel verzekerdheid. Waarom schrijft Paulus dit zo nadrukkelijk?

Daarvoor moeten we nog even terug naar het overhaaste vertrek van de apostel uit Thessalonica. Ook daarover lezen we in Handelingen 17. We krijgen daar de indruk dat Paulus en zijn metgezellen ’s nachts de stad uitgesmokkeld zijn (vers 10). Nadien heeft Paulus ook geen gelegenheid meer gehad om Thessalonica te bezoeken (vers 18). Daar hebben de tegenstanders van de apostel handig gebruik van gemaakt. Ze hebben in Thessalonica de indruk gewekt dat Paulus een rondreizend leraar was, die het alleen om geld en wat invloed te doen was. Zulke leraars waren er in de tijd van het Nieuwe Testament heel wat. Maar toen de moeilijkheden kwamen, is Paulus er volgens hen vandoor gegaan en is hij niet meer teruggezien.

Tegen die laster, waarmee ten diepste een aanval gedaan wordt op het Evangelie, verweert Paulus zich hier door te schrijven over het karakter van zijn prediking in Thessalonica. Laten we de drie karakteristieken die de apostel noemt, eens nagaan.

In woorden

Het eerste: Zijn prediking was niet alleen in woorden. Paulus wil daarmee zeggen: ik ben niet maar een rondtrekkende wijsheidsleraar geweest, die wat menselijke woorden verkocht in ruil voor geld of invloed. Zijn prediking ‘was niet in beweeglijke woorden der menselijke wijsheid’ (1 Korinthe 2: 4). Het doel van de apostel was niet om de oren wat te strelen. Nee, zijn doel was ‘om Christus aan te bevelen’ aan zijn hoorders. Het ging hem erom dat Christus ‘terrein won op de harten’ van zijn hoorders (Fergusson).

Laat duidelijk zijn: Paulus’ prediking bestond óók uit woorden. De Heere wil eenvoudige woorden gebruiken. Maar het geheim van zijn prediking lag ergens anders. Dat brengt ons bij de tweede karakteristiek.

In kracht en in de Heilige Geest

Zijn prediking was ook in kracht en in de Heilige Geest. Paulus wil daarmee zeggen: De Heilige Geest werkte krachtig onder de prediking. Hoe dan? Aan twee kanten.

Fergusson legt er vooral nadruk op, dat de Heilige Geest krachtig werkte in de predikers. De Heilige Geest zorgde ervoor dat Paulus en zijn metgezellen ‘onverschrokken, vrijmoedig, eenvoudig (Fergusson gebruikt de term ‘gospel simplicity’), duidelijk, ernstig en in liefde tot zijn hoorders’ preekten. Daar hebt u zes kenmerken van een krachtige prediking: onverschrokken, vrijmoedig, eenvoudig, duidelijk, ernstig en in liefde tot zijn hoorders. Laat er onder dienaren, ouderlingen, diakenen en alle gemeenteleden veel gebed zijn of de Heilige Geest ons als predikers zo wil bekwamen, dat we zo’n krachtige prediking mogen brengen!

Bij de uitdrukking in kracht en in de Heilige Geest mogen we ook nog aan iets anders denken. De Heilige Geest heeft niet alleen krachtig gewerkt in de predikers, maar ook in de hoorders. Velen werden door Gods Geest overtuigd (Handelingen 17: 4). Velen werden van de afgoden tot God bekeerd (1 Thessalonicensen 1: 9). En de vrucht van geloof, liefde en hoop bleef in hun leven niet uit (1 Thessalonicensen 1: 3).

In verzekerdheid

Nog een derde typering: Paulus’ prediking was in veel verzekerdheid. Dat wil zeggen dat Paulus en zijn metgezellen hebben gepreekt terwijl ze diep overtuigd waren van de waarheid van het Evangelie. En van het grote gewicht van het Evangelie. Wetende de schrik des Heeren bewogen ze de mensen tot het geloof. En de liefde van Christus drong hen.

Zó hebben Paulus en zijn metgezellen gepreekt. Zó heeft de Heere onder en door hun woorden gewerkt. En als Paulus nu vanuit Korinthe zijn brief aan de Thessalonicensen schrijft, blikt hij verwonderd op deze periode terug. Er is alle reden om God voor deze dingen te danken. Híj schonk deze dingen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen