VERTROUWEN IN DE KERK-2

Er kunnen in de hoorders ook aanwijsbare oorzaken zijn, waarom de kerkelijke communicatie stroef verloopt.

Zo gaf de krant juist een inzage in de spanning die veel jongeren beheerst. Velen tobben met innerlijke moeiten. Op het werk worden hoge eisen gesteld. Als er sprake is van een gezin, vraagt dat veel van de ouders. De tijdgeest zegt dat het leven en het geluk maakbaar zijn; dus je moet er zelf voor vechten. De sociale media spelen hierop in. Ouderen zullen zich, denk ik, met mij verbazen over de neiging om bijvoorbeeld naaktfoto’s de wereld in te sturen. Maar dat gebeurt allemaal omdat we onszelf willen profileren. Het past allemaal in het plaatje van de moderne mens: Voel je vrij. Geniet van de genoegens en van het leven. Allemaal factoren die spanning oproepen. Je moet je plaats verwerven en zien te handhaven in de groep. Met het gevolg dat er teleurstellingen ontstaan, wat dan de stress weer doet toenemen. Deze houding staat haaks op de rechte prediking. Gelukkig zullen niet alle jongeren hiermee behept zijn. Maar veel anderen wel. Je luistert naar de preek, want dat wil je toch ook wel, maar je geest is te veel vervuld met al die beslommeringen. Ik ben hiermee volkomen in de lijn van het onderwijs van de Heere Jezus. Denkt u aan de Zaaier. Veel blijft onvruchtbaar. Tegenwoordig hoor je vaak dat het ligt aan het zaad, aan de preek, aan de kerk. Maar Jezus wijst naar de gesteldheid van de akker, de hoorders. De zorgvuldigheden van de wereld verstikken het zaad.

Een ander obstakel ligt in de agenda van veel mensen. Zakenmensen ontkomen nauwelijks aan de greep van het gejaagde leven. Maar zij niet alleen. Ik heb zelfs mensen in een zorginstelling wel horen zeggen dat de dagen om vliegen. Ook zij nauwelijks tijd om tot zichzelf te komen. Er zijn veel kerkgangers die de zondag denken nodig te hebben om aan familieverplichtingen aandacht te geven. Kerkdiensten komen in het gedrang. Je bent te druk. De duivel vult veel agenda’s in. Tijdens je persoonlijke gebed maant hij je om dit te doen en dat niet te vergeten. Wat denkt u, als u zo in de kerk zit, dan hebt u een probleem, maar de dominee natuurlijk ook. Hij preekt dan al gauw te lang en het zou veel korter kunnen. Ik las dat organisten de taak hebben om de onrustige mens even, met een aangenaam melodietje, een gevoel van ontspanning te geven. Kan de preek dat niet beter bewerken? Het is niet vreemd dat in zo’n klimaat al snel kortsluiting ontstaat. Ook in de politiek is de term “onthaasten” bekend. Al jaren. Er is kennelijk niet zoveel van terecht gekomen. Het is mode om druk te zijn, nee, laat ik het anders zeggen, om druk te doen. Arme voorgangers die nog enige aandacht vragen voor God en Zijn dienst. Ooit moet het gebeurd zijn (mijn vader vertelde dit verhaal), dat een bruidspaar de dominee vroeg het niet al te lang te maken. Waarop de predikant op de kansel heel adrem reageerde: U hebt mij gevraagd het kort te maken; ik hoop dat de Heere het met u langer maakt. Amen. Misschien een bizarre toepassing, maar er ligt ten diepste een zware aanklacht in, die ons allen geldt.

Nog een derde type kerkganger: de kritische kerkganger. Veel kerkelijke kritiek heeft alles te maken met de tijdgeest. De postmoderne mens maakt zelf graag uit wat goed of verkeerd is. Jij bepaalt je eigen leven, jij maakt uit wat goed voor je is. Je laat je dat in de kerk natuurlijk ook zo maar niet zeggen. Staat dat wel in de Bijbel? Is het wel redelijk om deze eisen te stellen? Zijn we nu wel zo slecht dat er niets van ons deugt? De moderne tijd maakt eigenlijk preken onmogelijk. De onkerkelijke mens maakt het zelf wel uit. De kerkelijke mens heeft ook zijn eigen Bijbel. Daarmee zijn we behept. En als nu ook de voorgangers hierdoor beïnvloed worden (en dat gebeurt natuurlijk!), dan stapelen de moeiten zich helemaal op. Je wringt je op de kansel namelijk ook in allerlei kronkels, om toch het Woord te doen landen. Je moet die landingsbaan ook zoeken. Maar stijf je op die manier niet ongemerkt de hoorder in zijn neigingen?

En toch, deze obstakels zijn er altijd geweest. Grieken van toen en nu noemen de prediking altijd dwaasheid, Joden ergeren zich en blijven zich ergeren. Het blijft dan ook waar: hun die geloven is het een kracht Gods, ook nu! Je weet er als dominee toch ook van dat de Heere je boven alle tegenstand(ers) uit tilt. Gij hebt mij boven de twisten des volks verheven.

Wel beste lezer, hoe is dat nu bij u? Ik hoop dat u van al deze spinraggen geen last hebt. Maar de Zaaier had er wel last van. Uw en mijn probleem is dat we allemaal van nature aan al deze kwalen leiden. Prekers en hoorders. Dit zijn dus mijnerzijds ook geen vingerwijzigingen naar u toe. Wij gaan zo anno 2018 naar de kerk. Onderzoek uzelf eens ernstig. Is er plaats in uw leven (gemaakt) voor de stem van de roepende? Het is zo nodig dat de hoorders ervan weten dat de Heere de oren heeft doorgeboord. En dat de dominee een tong der geleerden heeft ontvangen om met de moeden een woord ter rechter tijd te spreken. Met de moeden! Wat een zegen als de Heere u zo noemt: vermoeiden en belasten. Die zullen er toch ook zijn? Jazeker!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen