EEN VRAAG

Een sterk voorbeeld vond ik in Terdege van 22 augustus. Ik weet niet of u het blad zelf leest maar ik zal het citeren wat me zo opviel of liever tegenviel. Op pagina 105 in een artikel getiteld “Portret” vertelt een inmiddels 86-jarige weduwe haar levensverhaal. Ze had een lang en gelukkig huwelijks-en gezinsleven en heeft nu een talrijk nageslacht. Een prachtig getuigenis over haar leven als christen. Ze schrijft bijna aan het eind onder het opschrift: “Moeilijk” het volgende: Inmiddels ben ik oud geworden. Elke ochtend zeg ik bij het wakker worden: “Heere, ik ben er nog. Ik heb de tijd voorbij laten gaan, zou het voor mij nog wel kunnen?” Ik heb vaak wonderlijke uitreddingen gehad, maar het is Christus niet. Wat zou het een wonder zijn als Hij nog in mijn leven wil komen. Einde citaat. Hier kan ik echt niets mee. Hier wordt toch een totaal verkeerd beeld gegeven van het leven uit en met Christus? Waaruit heeft ze al die jaren dan geleefd? Het lijkt wel erg vroom en ik bedoel het niet verkeerd maar wordt hier de twijfel niet als een bepaalde deugd omschreven?”

Aldus een belangrijke vraag die mij bereikte. Ik wil daar ditmaal als uitzondering iets over schrijven.

U schrijft eerst over “bewijzen” die sommigen zoeken voor de uitverkiezing. U noemt prediking en opvoeding. Calvijn noemt deze zaken tekenen van een “zekere” uitverkiezing. Deze zijn niet een bewijs dat iemand uitverkoren is; denk aan het Joodse volk. Het heeft er ook wel weer mee te maken. Maar de verkiezing van Israël is zonder meer nog geen bewijs, zoals u zelf ook weet, dat iedere Israëliet deelt in het heil.

Ik kijk liever naar Dordtse Leerregels I, 12. Daarin gaat het om de vruchten van de verkiezing, zoals een waar geloof in Christus, droefheid over de zonde enz.

Mogen we deze vruchten in ons waarnemen? Deze geven ons hoop op Gods genade, zelfs op de uitverkiezing. Men noemt deze sluitrede met een vreemd woord het mystiek syllogisme. Er is ook een praktisch syllogisme, dat te maken heeft met de vruchten die naar buiten openbaar komen in een heilige wandel (HC. Antw. 86). Er is over deze en dergelijke uitspraken verschil van inzicht. Deze “kenmerken” kunnen soms steun bieden, maar je komt er nooit helemaal uit, je hebt geen waterdichte garantie, want het is niet los te denken van onze subjectieve gevoelens. Ons geloof dreigt zich dan te richten op de christen en niet op Christus.

De eerste en beste uiting van het geloof mag zich direct op Christus richten. Dat is duidelijker en dat is een onbedrieglijke vastheid. Daarna kunnen de vruchten in de inleving en in de uitleving aan de orde komen, zoals in I,12 verwoord.

Nu die mevrouw. Er staat bij in I,12: de uitverkorenen worden “te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en in ongelijke mate” verzekerd. Hiermee is gezegd dat niet ieder op dezelfde hoogte staat. De vraag naar de echtheid van ons geloof is veelzijdig. Vanuit de mens is er nimmer een mogelijkheid. Juist als we de rijkdom der genade mogen beleven en geloven, worden de aanvallen van de duivel en de zonde sterker, worden deze sterker en smartelijker gevoeld.

Deze vrouw heeft wel veel zegeningen mogen ontvangen, zoals zij zegt; uitreddingen zoals we die noemen. Maar zij bedoelt de persoonlijke kennis van Christus, zoals Paulus zei: Het heeft Gode behaagd Zijn Zoon in mij te openbaren. Zij zou zeker uit die zegeningen de conclusie moeten trekken dat de Heere meer heeft dan dit om haar te geven en dat de Heere daartoe ook zeer gewillig is. De kennis van Christus is onmisbaar. Hem kennen en van Hem weten zijn twee dingen……

Mensen als deze vrouw hebben nader onderwijs nodig om tot helderheid te komen. En dat voelt u dan wel goed aan. Maar u weet ook dat de Heere Jezus erg onderscheidenlijk sprak. De discipelen zelf riepen uit: Wie kan dan zalig worden? Gelukkig gaf de Heere daar ook het antwoord op: Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God. Dat zou deze vrouw ook mogen geloven.

Maar onze vaderen geven zelf al aan dat dat er trap en mate is. Denk aan de woorden: “te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en in ongelijke mate”. Aan Gods kant zijn Gods kinderen in Christus allen zalig, maar de beleving en het weten verschilt. Ieder mens is geboren, maar ieder (kan) dat nog niet weten. Een winterse wijnrank leeft, maar er moet een proces volgen om de druiven waar te nemen. Dat zijn Bijbelse beelden. Die onderscheidingen zijn naar Gods wil. We gaan geen jonge planten uitroeien, omdat er geen vruchten aan zitten. Zelfs een rokende vlaswiek en een gekrookt riet verbreekt de Heere niet. Tegelijk zien we dat Hij Zich kant tegen alles wat hoog en groots is. In een gezin, gezeten aan de tafel, krijgt een baby de meeste aandacht. Maar die zuigeling drijft niet op eigen kenmerken, maar op het werk van de Heilige Geest, Die uitgaat van de Vader en de Zoon.

Ik kan deze vrouw ten dele best begrijpen; de tollenaar zou ook wel naast haar kunnen zitten. Ik zou haar wel proberen de weg bescheidenlijker uit te leggen. Ik hoop dat ik u enige helderheid heb mogen verschaffen, tot Gods eer en vermeerdering van Zijn Koninkrijk.

proosmz.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen