Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het spreekverbod

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het spreekverbod

“En Hij gebood hun, dat zij het niemand zeggen zouden”, Markus 7:36a

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ik begin met de vraag weer te geven: “Pas geleden waren we thuis in het lezen van de bijbel in de evangelien aangekomen. Nu viel ons op dat er verschillende keren gezegd wordt door de Heere Jezus Zelf dat Hij niet bekend wilde worden. Bijv. Markus 8:30 of Lukas 5:14. Het werk van Jezus Christus mocht dus niet openbaar komen. Terwijl, als de Heere opvaart naar de hemel Hij de apostelen de opdracht geeft om Zijn werk voor zondaren over de gehele aarde te verspreiden (gaat dan heen, enz.) Nu las ik in een tekst een verwijzing dat het gebeuren te maken heeft met de profetieën. Toch rees bij ons de vraag: Waarom eerst niet en later wel?”

De Heere Jezus legde aan sommige mensen die Hij genas een spreekverbod op. Hoe kon Hij dat toch doen? Zwijgen over een ervaren wonder is toch onmogelijk? En al zou men gezwegen hebben, dan zouden de mensen hun wonderbare genezing toch wel opgemerkt hebben? Bovendien vonden Jezus’ wonderen publiekelijk plaats. Hoe moeten we dat spreekverbod toch duiden? De gedachte zou kunnen opkomen dat het onredelijk was van Jezus dit te verbieden. Was er voor Hem juist geen reden tot blijdschap als Zijn Naam en roem verbreid werd? Is zwijgen over Gods goedheid niet een zonde van ondankbaarheid?

Het komt inderdaad vreemd over. Temeer daar we weten dat de Heere niet zo maar wat zei. Al Zijn woorden waren immers woorden van wijsheid! Hij moet er een bedoeling mee gehad hebben.

Laten we voorop stellen dat het de Heere behaagt als we Zijn wonderen aan anderen vertellen. Het is zelfs een bijbelse opdracht: En spreekt met aandacht en ontzag, van Zijne wonderen, dag aan dag! Ik denk dat een dergelijk getuigend spreken en een verheerlijken van Gods grote Naam zeker door de Heere Jezus gewild en gewaardeerd werd. Denk immers aan Zijn teleurstelling toen 9 van de 10 melaatsen het niet nodig achtten om Gode de eer te geven.

We moeten echter bedenken dat de Heere Jezus een geest en mentaliteit onder het volk gewaar werd, die Hij niet kon waarderen. Door Zijn optreden laaiden er allerlei nationale hartstochten onder het volk op. Zulk een Profeet, Wonderdoener en Messias wilde het volk wel! Graag zelfs! Daarom trok de Heere Zich ogenblikkelijk terug als de emoties zo hoog opliepen dat ze Hem tot hun Koning wilden maken, Joh. 6:15. En toen ze Hem de volgende dag toch weer massaal achterna liepen, verzuchtte Hij: Gij zoekt Mij, omdat gij van de broden gegeten hebt. Zij zagen Zijn wonderen niet als tekenen van het Koninkrijk der hemelen, dat zeker komen zou, maar in een diepe lijdensweg van de Heere Jezus als Borg en Middelaar.

O ja, er was Messiasverwachting, maar Jezus was op een andere wijze Messias, dan men algemeen verwachtte! Sprak Jezus over Zijn lijden, dan wilden ook de discipelen daar niet van horen. In de tekst die onze vraagsteller noemt, Lukas 5:14 moeten we ook op het verband letten. De Heere stuurt de genezen man eerst naar de priester om zich door hem rein te laten verklaren. Jezus houdt Zich aan de wet. Eerst moet de man naar de priester en daarom moet hij vooralsnog zwijgen. Dan mag en zal hij zijn genezing rond mogen bazuinen, al komt het er dan wel op aan dat hij daarin God de eer geeft! Een recht zicht op de Persoon en het werk van Christus zou men pas ontvangen door het werk van de Heilige Geest. En zo is het nog! Dan krijgen we Hem nodig als Zaligmaker Die verlost van de schuld en macht en gevolgen der zonde! Door de Geest gaan we ook echt en recht van Zijn werk spreken!

Nu denk ik, dat we het spreekverbod van de Heere Jezus dus zo moeten opvatten, dat Hij er alles aan probeerde te doen, om die verkeerde Messiasverwachting en die nationale hartstochten tegen te gaan. Wat liepen de mensen Hem in de weg! Om even snel weer van Hem weg te lopen als Hij hen over het ene nodige sprak!

Natuurlijk mochten die mensen spreken van de grote werken Gods. Denk maar aan Jezus’ spreekgebod aan de genezen bezetene van Gadara: Ga heen naar uw huis en boodschap hun wat grote dingen u de Heere gedaan heeft.

Maar de Heere kent het mensenhart zo goed. Hij weet hoe begerig het is naar tijdelijk geluk en voorspoed, maar niet naar de vrede met God, tegen Wie we gezondigd hebben en met Wie wij verzoend moesten worden! En vanwege die natuurlijke oppervlakkigheid “betrouwde Hij hun Zichzelf niet, want Hij wist Zelf wat in de mens was”, Joh. 2: 24,25.

Deze dingen overdenkende, mogen we onszelf wel de vraag stellen: Wat dunkt u van de Christus? Hebben we Hem al nodig gekregen, niet maar voor een of andere tijdelijke uitredding, maar voor het allergrootste wonder van de redding van onze arme ziel? En al wie iets van Gods genade in Christus zal smaken, zal niet kunnen en niet mogen zwijgen!

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 6 november 2018

Bewaar het pand | 12 Pagina's

Het spreekverbod

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 6 november 2018

Bewaar het pand | 12 Pagina's