Paulus en Rome 1

Paulus was geen avonturier. Hij stond in het volle leven en nam kennis van het leven. Veel heeft hij gezien en gehoord. Zelfs meegemaakt. Paulus geeft daarvan verslag in 2 Kor. 11:23vv. Op zijn reizen had Paulus oog voor Gods schepping. Aan de leefwijze, de cultuur van de Jood, de Griek en de Romein, ging Paulus niet voorbij. Niemand was hem te min. De levenshouding van zijn Heere en Meester kende Paulus. Hij stond naar de praktijk ervan van dag tot dag. Zijn roeping, hem opgedragen door Zijn Zender, wilde hij steeds doen. Hij leefde bijzonder bij wat er staat in 1 Tim. 1:15 ‘Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben.’ Voor ons is het een belangrijke vraag. Waarom en waarvoor ben ik predikant?

Wat is het Woord en wat doet het Woord? De preekstoel is de plaats van verkondiging. Die preekstoel staat niet los van de standplaats. Paulus had geen vaste plaats waar hij dienen moest. In s’ Heeren roeping sprak het universele werk op diverse plaatsen Wat Paulus overkwam kunnen we lezen in Hand. 20:24.

Paulus is geen avonturier. Maar ook geen krachtpatser. Wat we van Elia lezen, dat hij van gelijke bewegingen was als wij, moet ook gezegd worden van Paulus. Paulus verzweeg niets van zichzelf. In Handelingen 19 wijst Paulus op zijn reisplan. Het werk te Efeze neemt een einde. Maar het oog is gericht op Macedonië, Achaje en vandaar naar Jeruzalem. Is hij in Jeruzalem geweest, dan wil hij ook Rome zien. In Hand. 19:21 staat er ‘Paulus nam in de Geest voor.’ De kanttekening laat lezen “Paulus nam voor door de Heilige Geest Die Paulus ingaf hoe Paulus zijn reizen zou aanstellen.”

Zijn willen, zijn begeerte, zijn verlangen heeft Paulus bij zijn Zender bekendgemaakt. Daar te werken en verkondiger te zijn van de zeer blijde boodschap, was Paulus’ uitzien. Paulus had ook gehoord, dat in de wereldstad Rome, de zetel van de keizer, de Heilskoning een gemeente had.

Wat hij van de burgers hoorde deed Paulus zien naar kontakt. Dit nu was de ene kant van Paulus’ leven. Leven voor ’s Heeren dienst. Maar Paulus bleef een mens.

Met gedachten, zwak van moed en klein van krachten. Echter, de Heere bleef hem getrouw. We kunnen het lezen in Hand. 23:10- 11. Welk een heilsbezoek door de getrouwe Herder. Het bezoek had uitwerking. Paulus’ weg, zijn houding, werd niet veranderd.

Paulus ging als geboeide zijn weg. Wel verlost van de vervolging door de Joden, van de Joodse haat en vijandschap, maar Paulus ging als gevangene naar Rome. Paulus was een wonderlijke gevangene. Paulus zit niet dag en nacht in een cel.

Hij bewoog zich onder mensen en had zelfs kontakt met mensen. Niet joden, meest Romeinen.

Hoofdzakelijk militairen. De kontakten behoorden tot zijn zending. Dagelijks stond Paulus onder militaire bewaking. Er was geen vrees voor zijn ontvluchting, maar vrees voor zijn wegvoering. Die vrees was niet ongegrond. Paulus had een goede, bemoedigende, verzekerende nacht. Nauwelijks was de nieuwe dag aangebroken en de fanatieke Joden komen samen. Men is eenstemmig van oordeel dat er niet langer beraadslaagd, maar dat er gehandeld moet worden. Allen komen tot een plechtige belofte.

Samen zullen ze Paulus om het leven brengen. Een belofte die zelfs bekrachtigd wordt door over zichzelf de vloek van de hemel te halen wanneer zij die belofte niet nakomen. Ze beloven ook niet meer te eten of te drinken voordat hun doel bereikt is. Het vermoorden van Paulus staat vast.

Maar we weten hoe het gegaan is. (Hand. 23:16vv.). De Heere bevestigt, verzekert steeds: Mijn raad zal bestaan en Ik zal al Mijn welbehagen doen. Psalm 2 behoort daarbij. Het kan ook zijn in ons kleine leventje. ’s Heeren oog is gericht op allen. Bijzonder op de Zijnen. Zijn dienaren. Hoe ernstig reageerde Paulus op wat hij hoorde van zijn neef en welke opdrachten gaf hij. Hoe bemoedigend is het resultaat. Wel geboeid, maar zelf in goede, Goddelijke handen. ’s Heeren hand zal Paulus verder leiden. De weg leidt naar Rome. Paulus kan en wil volgen, getrouw, gelovig. Paulus’ weg is wonderlijk. Vervullend zelfs zijn roeping. Lysias, de legergeneraal, zorgt ervoor dat Paulus onder begeleiding van 200 krijgsknechten, 760 ruiters en 200 boogschutters, veilig te Cesarea komt. Lysias geeft een begeleidende brief mee, waarmee Paulus aan de stadhouder Felix wordt overgedragen. Paulus zit opnieuw in een gevangenis, in een cel, maar niet zonder de leiding van de Heere en het kontakt met heidense personen. Weer schitteren roeping en zending. Al is Paulus geboeid, het zendingswerk gaat door. Paulus wordt ontboden door Felix en de Jodin Drusilla. Beiden luisteren naar wat Paulus zegt van het geloof in Christus. Een onderdeel van zijn prediking is het wijzen op en tevens het spreken van rechtvaardigheid, matigheid en van het toekomend oordeel. We weten wat het gevolg van luisteren was. Laat het niet blijven bij de opmerking; wat erg. Wat is het resultaat van het preken, het spreken nu? Ook bij ons predikers.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen