Israël en Gaza

Vanuit Gaza worden al duizenden jaren aanvallen op Israël uitgevoerd. Eerst door de Filistijnen, en nu door de Palestijnen. Begin november werden vanuit Gaza op één dag 460 raketten op Zuid-Israël afgevuurd. 460 raketten! Hoe komen die Palestijnen daar toch aan? Je krijgt vanuit links georiënteerde media als NRC en NOS het idee dat daar zoveel armoede is. Maar hoe komen de Palestijnen aan de miljoenen dollars om er zoveel af te kunnen vuren? In de vaak eenzijdige berichtgeving wordt Israël meestal als agressor aangewezen. Uitgebreid worden de bombardementen op de ‘machteloze’ Palestijnen getoond. Maar aan de reden waarom die plaatsvinden, wordt weinig tot geen aandacht besteed.

Israël heeft altijd veel vijanden gehad, die allemaal uit waren op de ondergang van het volk. Egyptenaren, Amalekieten, Moabieten. Maar onder al die vijanden namen de Filistijnen toch een aparte plaats in. Geen volk heeft Israël zo getergd, gehaat en vernederd. Ze woonden in het gebied waar vandaag de dag de Palestijnen wonen, in de Gazastrook.

De Filistijnen stonden het verst bij Israël vandaan. De andere vijanden hadden toch nog een bepaalde verwantschap met het Joodse volk. Moabieten, Ammonieten, Edomieten en zelfs Egyptenaren waren in zekere zin nog familie. Via Abraham, Izak, Jakob en Jozef. Maar de Filistijnen hadden op geen enkel vlak enige verwantschap. Integendeel, het waren -zoals ze met afschuw werden genoemd: ‘onbesnedenen’. De Filistijnen kwamen uit Kaftor, het tegenwoordige Cyprus. Zij hadden zich gevestigd in het zuidwesten van Kanaän, in de kuststrook. Waarschijnlijk kwamen ze oorspronkelijk uit het Noorden van Europa. Op oude schilderingen zien we de Filistijnen als lange blonde mensen afgebeeld.

En onder deze vijand heeft Israël het langst en het meest geleden. Ook in de tijd van Simson. De Filistijnen hadden de Israëlieten verboden om ijzer te smeden. Alle vaklui op dat gebied waren gedeporteerd. Geen smid was er overgebleven.

Geen zwaard was er in Israël te vinden. En zelfs voor het slijpen van hun ploegscharen en andere gereedschappen moesten de Israëlieten naar de Filistijnen. De Israëlieten waren slaven, totaal afhankelijk van de Filistijnen. Dat is de tijd waarin Simson geboren zal worden. Een tijd van diepe nood. En dat veertig jaar lang. Geen vijf jaar, zoals in de Tweede Wereldoorlog, maar veertig jaar. Wat een tijd. Veertig jaar van onderdrukking, slavernij en diep verval.

En dat gaat dus allemaal niet buiten God om. Hij gaf die Filistijnen de gelegenheid om het volk Israël te kastijden. De Filistijnen mogen gedacht hebben dat zij zo slim en sterk waren, maar zij konden geen stap doen en geen aanval uitvoeren zonder dat de HEERE hen daar de ruimte voor gaf.

En dat is nog zo. Achter dat langslepende confl ict tussen de Joden en de Palestijnen schuilt een geestelijke strijd. De Verenigde Naties zouden niet zoveel over dit confl ict hoeven te vergaderen als ze dat eens zouden inzien. De God van hemel en aarde heeft dit volk tot Zijn volk verkoren. Via dit volk zou Hij Zijn heil aan deze wereld openbaren. Uit dit volk zou de grote Verlosser geboren worden. En dat zou door alle vijanden van God worden bestreden. Tot op de dag van vandaag. Dat is de verklaring van het anti-semitisme, de antipathie tegen de Joden. Die antipathie is begonnen in het Paradijs, toen de Heere de strijd afkondigde tussen het vrouwenzaad en het slangenzaad.

Het volk Israël is een bijzonder volk. Niet in zichzelf. Joden zijn niet beter of vromer of bijzonderder dan andere mensen. Maar je moet wel blind zijn om niet te zien dat er met dit volk iets bijzonders aan de hand is. Rabbijn David Brodman, die als kind het Nazi-kamp Theresienstadt overleefde, zei eens tegen mij: ‘Het zou in het nieuws niet over Israël moeten gaan. Zo’n klein landje op de grote wereldbol. Er is hier niets te halen. We hebben geen olie, geen goud, geen diamanten. De Arabieren hebben in het Midden-Oosten land genoeg. Waarom willen ze ook dit stukje grond nog hebben? Omdat ze Israël van de landkaart willen vegen. Het mag niet bestaan’.

Inderdaad, Israël lijdt omdat het door God is uitverkoren. Dat is één oorzaak. Maar de andere oorzaak was en is ook nu nog zo, dat het volk de Heere niet vreest. Toen waren het de afgoden. Vandaag is het de secularisatie. Maar de Heere bezoekt dat. Hij geeft de vijanden ruimte om Zijn volk te kastijden. Opdat de Joden tot Hem zouden roepen om de Verlosser. Opdat ze tot geloof in de Heere Jezus Christus zouden komen (Lees Romeinen 9-11).

Bidden jullie ook om de bekering van Israël? Want als de Heere dit volk loslaat en deze belofte niet vervult, welke belofte vervult Hij dan wel? Van de bekering van Israël hangt dus alles af.

ds. M.A. Kempeneers www.bewaarhetpand.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen