Paulus en Rome 3

Paulus’ weg is wonderlijk. Paulus is door zijn Zender geroepen: gelijk hij te Jeruzalem betuigd heeft, zo moet hij ook te Rome getuigen. Hand. 23:11. Wanneer wij Paulus’ weg nagaan, dan is het de vraag of hij ooit in Rome zal komen. In Caesarea is hij officieel een Romeinse gevangene. Het wordt duidelijk gezien door iedereen. Door welk een gezelschap zelfs. Hand. 25.

Ze luisteren naar een geboeide Paulus en Paulus schaamt zich er niet voor zo te spreken. Zelfs tot hoogwaardigheidsbekleders. Paulus heeft zelfs voor het hele gezelschap één hartelijke en oprechte begeerte. Bekend bij God de Heere. Dat allen net zo gelukkig zouden worden als hij zelf.

Kennen wij als ambtsdragers bij tijden een persoonlijke uitstraling tijdens de prediking? Beheerst ons de liefde van Christus? Paulus mag weten onder welk een gezelschap hij verkeerde.

Maar overal was hij een goede reuk van Christus. Toen ik jong was zei een ouderling: Mijn vraag is steeds: Heere mag ik na het bezoek Uw reuk nalaten. ‘k Heb wat mogen horen. Niet wetend dat het van betekenis zou zijn en zou dienen in het ambtswerk. Het gaat in het pastorale werk niet om de ambtsdrager, maar om de gemeente, de gemeenteleden. Daar dient bijzonder een predikant van doordrongen te zijn. Wat Jezus beleed mag nimmer vergeten worden. De Zoon des mensen was niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen.

Jezus was aller Dienaar in natuur en bijzonder in genade voor genade. Hij was gekomen om Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen (Matth. 20:28). In het conflict tussen de Joden en Paulus gingen de Joden listig, zelfs sluw, te werk. De advocaat van de Joden, Tertullus (Hand. 24), klaagt Paulus aan bij Felix. Tevens wilde de advocaat de stadhouder duidelijk maken dat Paulus naar het Joodse tempelrecht behoorde berecht te worden. Paulus zou heidenen in de tempel gebracht hebben (Hand. 24). Dit nu was een strafbare daad. De Romeinse overheid werd gevraagd om Paulus’ uitlevering. Met welk een uiteindelijk doel. Paulus moest weg. Paulus was een beelddrager van zijn Meester. Dragen wij ook het beeld van Jezus Christus?

Welk een gebeuren lezen we in Hand. 25. De nieuwe stadhouder Festus wilde de Joden een dienst, een gunst bewijzen, om zo van Paulus af te komen. Men ging ermee akkoord dat het overleg, de ondervraging, zou plaatsvinden te Jeruzalem onder leiding van de stadhouder. Door de wonderlijke leiding van de Heere was Paulus er achter gekomen wat het hoofddoel van de Joden was. Vermoorden.

Paulus wilde verder werken in en voor het Koninkrijk van God en deed daarom een beroep op de keizer. Met overtuiging, met klem, zei Paulus: Ik sta voor de rechterstoel van de keizer waar ik geoordeeld moet worden. Paulus’ zaak is voor de Romeinse rechter gebracht. De Romeinse rechter behoort nu zelfstandig te beslissen. Naar Paulus’ verwachting zal dit zeker in Rome geschieden. Vandaar zijn beroep op de keizer. Na intern beraad heeft de landvoogd de beslissing bekend gemaakt. Hebt gij u op de keizer beroepen, gij zult tot de keizer gaan. Paulus wordt naar de keizer gezonden.

Gezonden als een geboeide. Maar op staatskosten naar Rome. Onder begeleiding. Onder bescherming.

Zo zal het Evangelie zelfs het keizerlijke hof bereiken. Want dat is het Goddelijk doel. ’s Heeren dienaren worden ingeschakeld om dit doel te bereiken. Zijn wij ons daarvan ook bewust?

Het zal ons dringen tot werken. Want in de meerderheid van ’s Heeren onderdanen schittert Zijn heerlijkheid. In Hand. 26 lezen we van Paulus met Agrippa.

Koning Agrippa was ook de contactpersoon bij de Romeinen voor Joodse aangelegenheden.

Agrippa kwam tot dezelfde conclusie als Festus en zelfs zo: Deze mens, namelijk Paulus, kon losgelaten worden indien hij zich niet op de keizer had beroepen (Hand. 26:32). Paulus gaat naar Rome. Lukas, de schrijver van Handelingen, wijst daarop.

Hand. 27:1. Lukas is ook de schrijver van het Lukasevangelie. Een geschiedschrijver geeft door waaraan we niet voorbij mogen gaan. Aan het begin van de Nieuw- Testamentische geschiedenis ging het gebod (lett. dogma) uit van de keizer dat de gehele wereld beschreven zou worden. (Lukas 2:1). Toen liep de weg van Rome naar Jeruzalem. Het menselijk dogma beheerste de Kerk met het gevolg dat de Christus in Bethlehem geboren werd. Thans (Hand. 27:1) gaat het Goddelijk dogma (dat is het Evangelie) naar Rome opdat de gehele wereld beschreven zou worden voor de Koning, Die een Naam boven alle naam verkregen heeft. De Heere zal alle natiën, die Rome in de imperialistische kring besloot, rekenen in het opschrijven der volken (Psalm 87:6). In de hoofdstukken 27 en 28 van de Handelingen zien we Paulus in zijn wandel onder de mensen als deelgenoot van de zalving van Christus, de hoogste Profeet en Leraar, de enige Hogepriester en de eeuwige Koning. Nergens zien we de apostel zo sterk en harmonieus optrekken in de drievuldigheid van het christenambt als hier.

Broeders ambtsdragers, wat heeft dit ons te zeggen en brengt het ons bij de Heere en hoe staan we in de samenleving?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen