Lessen uit de eerste Thessalonicensenbrief (16)

We zijn toegekomen aan het tweede hoofdstuk van de eerste Thessalonicensenbrief. Een leerzaam hoofdstuk waarin heel wat geestelijke lessen liggen voor gemeenteleden en ambtsdragers. We blikken de apostel hier in zijn pastorale hart.

Verdachtmakingen

Als we hoofdstuk 2 goed lezen, krijgen we de indruk dat er na het overhaaste vertrek van Paulus en de zijnen critici in de gemeente van Thessalonica zijn opgestaan. Zij hebben geprobeerd om Paulus verdacht te maken. Ze stelden hem voor als een rondreizende leraar, die het te doen was om eer, macht, geld en genot. Van zulke leraars reisden er in de tijd van het Nieuwe Testament heel wat langs de Via Egnatia, de belangrijke handelsweg door Griekenland. Welnu, volgens de critici was ook Paulus zo’n rondreizende profiteur. Daarom, zullen ze hebben gezegd, is Paulus ook overhaast gevlucht uit de stad, toen er moeilijkheden kwamen. En we hebben hem daarna niet meer teruggezien.

Als Paulus zo beschuldigd wordt, drukt hij ook hier de voetstappen van zijn Meester. Is ook Christus er niet van beschuldigd, een ‘vraat’ en ‘een wijnzuiper’ te zijn, een ‘verleider’ en ‘buiten zijn zinnen’? Toch gaat Paulus deze aantijgingen wel weerleggen. De apostel beseft: Deze verdachtmakingen brengen het Evangelie in gevaar! Het zijn onjuiste en valse beschuldigingen die de duivel wil gebruiken om het Evangelie krachteloos te maken. Tegenover alle valse insinuaties laat de apostel dan zien, hoe hij in Thessalonica verkeerd heeft.

Onze ingang niet ijdel

Het eerste wat hij zegt, is: Want gij weet zelven, broeders, onzen ingang tot u, dat die niet ijdel is geweest. In die uitspraak liggen volgens James Fergusson drie betekenissen. Allereerst wil Paulus ermee zeggen, dat hij niet maar op eigen onderneming naar Thessalonica is gegaan. Nee, God zond hem naar deze stad! In de tweede plaats was de inhoud van zijn prediking niet ijdel. Integendeel, de prediking van Paulus was vol van woorden van zaligheid. En tenslotte was ook de uitwerking van de prediking niet ijdel. Want er kwamen mensen tot bekering en geloof.

De vraag die vanuit dit gedeelte tot ons en heel bijzonder tot Gods knechten komt, is: Mogen we voor Gods aangezicht betuigen dat onze ingang in de plaats waar we mogen dienen, niet ijdel is geweest in deze drie betekenissen? Het is nuttig en vertroostend, om van tijd tot tijd herinnerd te worden aan de wijze waarop de Heere ons naar een bepaalde plaats geroepen heeft. Niet minder nuttig is het om ons de vraag te stellen: Hoe is het met de inhoud van onze prediking? En het is evenzeer nodig om ons de vraag te stellen: Wat werkt onze prediking uit? Als het over dit laatste gaat, schrijft Fergusson, dat waar een door God geroepen knecht zijn ambtswerk ‘oprecht en trouw uitoefent, de vrucht zelden uitblijft, hetzij vroeg, hetzij later (Johannes 4:37-38); hetzij openlijk, hetzij in het verborgene (Johannes 14:42)’. Woorden om over na te denken!

Tevoren geleden

Het tweede waar de apostel op wijst, is wat er aan zijn komst in Thessalonica vooraf ging: Hoewel wij tevoren geleden hadden, en ook ons smaadheid aangedaan was, gelijk gij weet, te Filippi. De apostel roept het nog eens in herinnering: alle moeiten en ontberingen die hij en de zijnen hadden moeten doorstaan in Filippi. Daar waren ze gegeseld en uiteindelijk in de onderste kerker van het gevangeniscomplex geworpen (Handelingen 16:22-24). En al waren ze door de krachtige hand van God uit die gevangenis bevrijd, toch moesten ze met hun geteisterde lichamen de volgende dag de stad al verlaten. En wat hebben ze toen gedaan? Hebben ze toen hun boodschap maar aangepast of ander werk gezocht? Dat zouden rondreizende leraars die uit zijn op eigen voordeel, hebben gedaan. Maar Paulus en zijn reisgenoten deden iets anders. Zij maakten een reis van zo’n 150 kilometer naar Thessalonica!

Vrijmoedigheid

We komen bij het derde wat Paulus schrijft. Toen hij in Thessalonica was aangekomen, hebben hij en zijn medebroeders vrijmoedigheid gebruikt in onzen God. Paulus bedoelt daarmee: Ondanks het feit dat Thessalonica een stad was waar veel Joden waren die zich vijandig opstelden tegenover het Evangelie, hebben zij het Woord van God publiekelijk gepredikt. En ze hebben dat ook vrijmoedig mogen doen, zonder vlees te sparen! Die vrijmoedigheid ontvingen ze door Gods genade.

Fergusson tekent er het volgende bij aan: ‘Een dienaar moet zijn boodschap met vrijmoedigheid brengen, zodat hij geen noodzakelijke waarheden weglaat uit vrees voor vlees, en zodat hij op gezaghebbende wijze het Woord de algemene waarheden toepast (door te bestraffen, te vertroosten, aan te sporen, terecht te wijzen) op de verschillende soorten hoorders (2 Timotheüs 4:2). Als dit niet gebeurt, zal de bediening van iemand voor het grootste deel koud, dood en levenloos blijken te zijn’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen