Paulus en Rome 5

Naar aanleiding van Paulus’ getuigenis tijdens de vliegende storm worden zinnen gelezen. Zinnen van betekenis. Ook voor nu. Paulus had om het leven van de mannen in het gebed met God geworsteld. Op dit gebed was hem de menigte door God geschonken. “Wij, ambtsdragers, zijn met de ons toevertrouwde zielen ook als het ware in een schip in de onrustige en gevaarvolle zee van deze wereld. Laat ons toch zolang wij hier zijn met gebed en arbeid aanhoudend zoeken dat wij ze als een dierbaar geschenk van God mogen behouden. Dat wij ons en hen beveiligen voor schipbreuk des geloof en voor eeuwig verloren gaan. En als het schip van ons leven schipbreuk lijdt, wij met hen toch in de veilige haven van het eeuwige leven behouden mogen aanlanden”. Paulus heeft in de levensbedreigende nacht het spreken Gods met overtuiging en zekerheid doorgegeven. Ter onderstreping dat God een waarmaker van Zijn Woord is zegt Paulus ‘zijt goedmoeds mannen want ik geloof God dat het alzo zijn zal gelijkerwijs het mij gezegd is. (Handelingen 27:25) Dat laatste is geen overmoedig woord. Het getuigt van het kennen van God. Zijn namen. Zijn deugden. Zijn werken. Mogen we ook zo werken en spreken op de zondag en door de weeks. Bij Paulus is er geen conclusietrekking. Het is amen zeggen op het spreken van God de Heere. Wanneer dat niet vreemd is dan leeft Psalm 56:6 berijmd. “Ik roem in God, ik prijs ‘t onfeilbaar Woord. Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord”. Door de stilte onder de mannen en geen weerwoord blijkt dat het Woord des Heeren beslag legt.

Beslag leggen van het Woord is toch geen vreemde zaak. De situatie op zee verandert niet. De dreigende gevaren nemen niet af en het zeemansgraf dreigt te meer. Maar wat lezen we? Paulus wordt als leider, als vertrouweling van de 275 personen aanvaard. Commandant. Julius volgt Paulus’ instructies op. En waar moeten we bijzonder op letten wanneer we denken aan de zeereis? Dat bij Paulus geloven en werken samen gaan. Dat kan ook gezegd worden van Paulus’ vrienden. Met Paulus zijn Lucas en Aristarchus meegegaan naar Rome. Twee hartelijke vrienden van Paulus. Lucas wordt door Paulus in de brief aan de Kolossen de medicijnmeester en geliefde genoemd. Lucas bleef Paulus getrouw tot het einde. Lucas was als arts Paulus steeds van dienst. Paulus had Lucas hartelijk lief en het was wederkerig. De gemeente van Kolosse was Lucas niet onbekend. Toen Lucas hoorde of zag dat Paulus aan de gemeente van Kolosse een brief schreef heeft Lucas gezegd tot Paulus ‘doe de gemeente de groeten’. Aan boord van het schip was Aristarchus ook. Een christen uit Thessalonica. Aristarchus ging na de ontmoeting met Paulus te Efeze met Paulus mee als een trouwe vriend en broeder op Paulus’ verdere zendingsreis. Paulus was met zijn vrienden in het midden van een fraai gezelschap. Toevallig? We weten van het tegendeel. En het drietal leefde niet als een stel vreemdelingen, niet afzijdig. De gezindheid en de handelswijze van Paulus waren Lucas en Aristarchus eigen. Wie echt Christus kent, kent iets van Jezus’ leven. Dienen, met woord en daad. Zonder aanzien van de persoon. Was dat maar meer. Een levensvoorbeeld van het drietal lezen we in Handelingen 27:19. Tijdens de hachelijke situatie werd door de matrozen een deel van de kostbare lading en het scheepsmateriaal over boord geworpen. Van het laatste staat er: wij wierpen met onze handen het scheepsgereedschap uit. De meervoudsvorm wij wijst op het meedoen van Paulus en zijn vrienden. Laten we door ons spreken, door onze houding, door ons doen of laten geen verwijdering, haat of nijd verwekken. De gezindheid van de barmhartige Samaritaan mag een ambtsdrager niet onbekend zijn. Mattheus 25:31 vv. is werkelijkheid op de oordeelsdag. Laten we goed onthouden dat we met ons preken, spreken, tijdredes houden niet klaar zijn. Wat het drietal kende liet zien en bemerken, zij ons eigen. Een goede verhouding tot de naaste vraagt de Heere. Een goed getuigenis van hen die buiten zijn. Tot driemaal toe wijst Paulus hierop. Een caféhouder zei eens van een voorbijganger: dat is een christen. Haat, vijandschap kunnen er zijn maar ook opgewekt worden. Dan is er nog meer wat onze aandacht vraagt. De weersgesteldheid verandert niet. De toestand aan boord verergert zich. Uitputting dreigt en het schip op de klippen met alle gevolgen van dien. Maar de genade van Jezus Christus beheerst Paulus en de werking ervan is merkbaar bij allen. Paulus wekt op om brood te eten. Voedsel gebruik is noodzakelijk om op krachten te komen. We lezen dit ook van Elia. (1 Koningen 19:7,8) Eten kan veel doen. Daar is Paulus van overtuigd. Paulus verbindt er aan gedreven door het geloof in de getrouwe God. Versterking is nodig voor redding. Want niemand van u zal een haar van het hoofd vallen. (Handelingen 27: 34) Paulus spreekt Jezus na. En dat voor zo’n gezelschap. Een les voor ons. Gods Woord heeft lessen voor iedereen maar in het bijzonder voor ambtsdragers. Wat er op Paulus’ hartelijk spreken volgt moeten we lezen. (Handelingen 27:35) Wat Jezus deed voor de hongerige schare, deed Paulus ook openlijk voor alle schepelingen. Staande in hun midden dankt hij God voor Zijn gaven. Het brood wordt rustig en kalm gegeten. Paulus is overtuigd van Gods beloften en werken. Gods woorden en daden Gods zijn er ook voor boeven. Zo is de Heere. Geloven we dat en spreken en handelen we er naar? ds. M.C. Tanis

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen