Lessen uit de eerste Thessalonicensenbrief (18)

Nog altijd is de apostel aan het terugblikken op de periode dat hij – samen met Silas en Timotheüs – in Thessalonica was (zie Handelingen 17:1-9). In vers 3-4 heeft hij zich vergeleken met een rentmeester, aan wie de Heere het Evangelie heeft toebetrouwd. Dat beeld wijst op de grote verantwoordelijkheid die hij als dienaar van het Woord heeft. De kostbare schat van de Evangelieprediking is hem toebetrouwd. In vers 5-8 gebruikt de apostel een ander beeld: dat van een moeder die haar kinderen voedt en koestert. In dat beeld valt de nadruk op de liefde en zorg waardoor het ambtswerk gestempeld wordt.

Pluimstrijkende woorden

Maar eerst maakt Paulus nog eens duidelijk, dat de verdachtmakingen die in de gemeente van Thessalonica de ronde deden, volstrekt niet op waarheid berusten. Hij schrijft om te beginnen dat hij zich in Thessalonica nooit bediend heeft van vleiende woorden die erop gericht waren om mensen te behagen, terwijl dat ten koste ging van de waarheid van het Woord. In dat verband doet de apostel een beroep op de herinnering van de Thessalonicenzen zelf: ‘Want wij hebben nooit met pluimstrijkende woorden omgegaan, gelijk gij weet’. Fergusson legt in zijn verklaring uit, wat deze uitspraak van Paulus betekent. Ze wil niet zeggen, dat een prediker maar onnodig nors of onvriendelijk moet zijn, of dat hij zoveel mogelijk iedereen tegen zich in het harnas moet jagen. Een dienaar mag met tact en wijsheid te werk gaan en zijn vriendelijkheid moet alle mensen bekend zijn. Maar nooit mag zijn prediking erop gericht zijn om in het gevlei bij de mensen te komen.

Paulus schrijft verder dat hij ook geen ‘bedeksel van gierigheid’ heeft gebruikt. Daarmee bedoelt hij dat hij het Evangelie niet gepreekt heeft uit hebzucht, terwijl hij die ‘gierigheid’ bedekt heeft met een godsdienstig sausje. Daarvoor beroept Paulus zich op Gods alwetendheid. ‘God is Getuige, schrijft hij. Goedbeschouwd zweert de apostel hier een eed. Dat geeft wel aan, hoe ernstig de beschuldigingen tegen de apostel zijn geweest, en hoeveel er Paulus aan gelegen was om zich te zuiveren van alle verdachtmakingen.

Levensonderhoud

In de derde plaats heeft Paulus ook geen eer gezocht uit mensen, noch van u, noch van anderen. Het ging de apostel in zijn optreden niet om zijn eigen eer, maar om Gods eer. Volgens Fergusson kan de uitdrukking die de apostel hier bezigt, ook nog iets anders betekenen. Paulus kan er ook mee hebben bedoeld dat hij geen eervol levensonderhoud van de Thessalonicenzen heeft verlangd. Dat had hij als apostel wel kunnen doen. Het is immers een erezaak van de christelijke gemeente om te zorgen dat de dienaren van het Woord zonder zorg kunnen leven (zie bijvoorbeeld Galaten 6:6). De apostel had dus van de gemeente van Thessalonica kunnen verlangen dat zij in zijn levensonderhoud zou voorzien. Maar Paulus heeft van dat recht afgezien. Hoe er dan voor hem gezorgd werd? Dat weten we uit Filippenzen 4:16-17. Daar is te lezen hoe Paulus na zijn vertrek uit Filippi een- en andermaal financieel gesteund is door de Filippenzen. Wat de Thessalonicenzen nalieten, deden de gelovigen van Filippi wel. En achter hun vrijgevigheid zien we de trouwe zorg van de Heere voor Zijn knechten. Trouwens: nog altijd neigt Hij de harten van hen die liefde tot het Woord kennen, om te geven voor de dienst van de Heere!

Een moeder

Nadat Paulus deze dingen heeft duidelijk gemaakt, schrijft hij dat hij ‘vriendelijk’ geweest is in het midden van de Thessalonicenzen. En daarbij vergelijkt hij zich met ‘een voedster die haar kinderen koestert’. Fergusson wijst erop, dat de apostel hier niet het beeld gebruikt van een min die kinderen van een andere vrouw voedt, maar van een moeder die haar eigen kinderen voedt en koestert. Het is haar verlangen dat haar kinderen bij haar zijn, en dat ze de juiste voeding ontvangen. Welnu, door zulke tere liefde werd de apostel gedreven, toen hij in Thessalonica was.

Dat wordt nog eens onderstreept in het achtste vers, waar Paulus schrijft dat hij niet alleen het Evangelie heeft willen meedelen aan de Thessalonicenzen, maar dat hij zelfs zijn leven heeft willen wagen voor hen. Dát wordt bedoeld als de apostel schrijft: ‘…hebben u gaarne willen mededelen niet alleen het Evangelie Gods, maar ook onze eigen zielen, daarom dat gij ons lief geworden waart’. Ongetwijfeld heeft Paulus hier gedacht aan de manier waarop hij in Thessalonica was gekomen. Nog maar kort geleden waren hij en zijn reisgenoten gemarteld in Filippi. En er was geen enkele garantie dat het in Thessalonica anders zou zijn. Maar Paulus heeft zijn leven willen riskeren om de Thessalonicenzen het Woord van het Evangelie bekend te maken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen