Paulus en Rome 7

Er is gezegd dat de Bijbel onder meer genoemd kan worden het Boek van de ontmoetingen. En dat terecht. Allereerst is de ontmoeting van God de Heere treffend, onderwijzend, met het door de Heere geschapen eerste mensenpaar, Adam en Eva. Na het paradijsgebeuren werden de ontmoetingen van de Heere niet afgebroken. Door Jezus Christus en Zijn Zelfofferande werden de Godsontmoetingen voortgezet. Wat kunnen we lezen in de Bijbel. Jezus’ wandel op aarde wijst ook op ontmoetingen. Paulus’ leven was ook vol van ontmoetingen. Nimmer heeft ook Paulus een ontmoeting gemeden. We lezen zelfs reisverslagen in het boek Handelingen. Op de zeereis naar Italië is veel gebeurd. Ter nauwer nood gered. En dat alle 276 schepelingen. Paulus looft in woorden en daden de Heere. Het leidde zelfs tot goedsmoeds zijn. In Handelingen 28 lezen we van het gebeuren op het eiland Malta. Drie maanden werd daar overwinterd. Een geschikt schip voor het grote aantal passagiers werd gevonden. De naam van het schip was treffend. De naam was duidelijk te zien en te lezen. Het staat vermeld in Gods Woord: Castor en Pollux. Dat waren de twee zonen van de grote oppergod Zeus. Op zich was vermelding niet iets bijzonders. In die tijd had elk schip een naam. Dat is ook nu het geval. Maar opvallend was de naam van een godheid. Gaat het nu over de zonen van Zeus. Het tweetal werd gezien en erkend als beschermers van de zeevaarders. Sterker gezegd en gezien als schutspatronen van de zeevaart. Zeker hebben Paulus en zijn broeders de benaming gelezen en zij wisten dat vele schepelingen zich nu veilig achtten. Veiligheid, bewaring, waren nu zeker. Althans, daarvan was men zich bewust. Hoe was het nu met Paulus en zijn broeders? Het geloof in de getrouwe Verbonds- God mocht er zijn. Versterkingen en bemoedigingen werden ontvangen door verrassende ontmoetingen. Onvergetelijk was het kontakt in Puteoli. Zeven dagen lang. Met permissie van de legercommandant Julius, want Paulus was een gevangene. Paulus kon zeven dagen met de broeders omgaan. Zeven dagen, dus ook zondag. Zonder avondmaalsviering? Zeker niet. Hoe rijk, verkwikkend, sterkend. Verblijdend was het verblijf. Vandaar dat we lezen, en alzo zegt Lukas: goedsmoeds gingen we naar Rome, Hand. 28:14. Op Paulus en zijn vrienden is van toepassing Spreuken 16:7. Als iemands wegen de Heere behagen, zo zal hij ook zijn vijanden met hem bevredigen. Paulus werd niets in de weg gelegd op de voetreis naar Rome. Een hele tocht. Maar niet zonder de zorg van de Heere. Zo gaat het ook vandaag. De Heere vergeet Zijn ambtsdragers niet. Zij zien ook uit naar ’s Heeren bijstand en hulp. De Heere heeft geen stoere, zelfverzekerde dienaren in dienst. Afhankelijke dienaren, maar niet zonder geloof, hoop en liefde. Te voet ging Paulus de weg naar Rome. Vergezeld door een grote groep gevangenen. Begeleid door soldaten en vanzelf door de commandant Julius. Maar ook met zijn trouwe vrienden Lukas en Aristarchus. De weg die men ging was de beroemde Via Apia. In die tijd bekend als de hoofdweg naar Rome. Twee plaatsen die volgden voortgaande op de weg gaven een blijvende herinnering. Appiusmarkt en de Drie Tabernen. De eerste plaats was 65 kilometer en de tweede plaats 49 kilometer van Rome. Vooral de eerste plaats moet berucht geweest zijn. De bevolking stond als ruw bekend. Maar let op. Voor de Heere staat niets in de weg. Wat Zijn liefde wil bewerken ontzegt Hem Zijn vermogen niet. Vanuit Rome komen broeders het zo voor het oog beruchte gezelschap tegemoet. Er was bericht gedaan naar de gemeente te Rome. De schrijver van de brief aan jullie is in aantocht. Hij gaat de weg naar Rome, de Via Appia. Als persoon was Paulus geheel onbekend. Onder het schrijven van de brief groeide bij Paulus een verlangen naar ontmoeting. Vandaar zijn spreken: ik moet ook Rome zien. Er was zelfs een wisselwerking. Door het voorlezen van de brief en de verklaring ervan ging in de gemeente het verlangen groeien om Paulus te ontmoeten. Bij Paulus en de gemeente ging het verlangen leven om elkaar te zien en elkaar te spreken van hart tot hart. De gemeente zag ook uit naar onderwijs. Want Paulus was een dienaar van de Heere. Dit nu was het resultaat van het horen of het lezen van de brief. Hoe is de situatie vandaag? Prof. v.d. Schuit zei eens: erg is het als er meer levenmakers zijn dan levendgemaakten. Wat hebben predikanten elkaar te vertellen? Van de Heere, Zijn dienst, Zijn volk en bovenal Zijn Woord? Een deputatie van de gemeente te Rome ging Paulus tegemoet. Het kilometertal was geen bezwaar. Men nam ook tijd voor kontakt. Dit was ook Jezus’ gezindheid, bijzonder na de opstanding. Gemeenschapsbeleving was Jezus eigen. Zondagse dienst kan ook gemeenschapsbeleving geven. Openlijk dankt Paulus God en greep moed, Hand. 28:15. Calvijn schrijft: Hoewel met een onoverwinnelijke kracht begiftigd, zodat Paulus allerminst van menselijke hulp afhankelijk was, heeft God toch, daar Hij de Zijnen op menselijke wijze pleegt te sterken, Paulus op deze wijze nieuwe kracht ingestort. Calvijn schrijft zinnen van betekenis en vertolkt iets van zijn beleving. Weten wij daar ook van?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen