Christus en de bezetene van Gadara (2)

Heel wat keren hebben we in de achterliggende periode nagedacht over het begin van de Eerste Thessalonicenzenbrief. Het lijkt me wijs om deze behandeling voor enige tijd te onderbreken en nu eerst een wat kortere serie over ‘Christus en de bezetene van Gadara’ te laten volgen.

Kracht

De vorige keer hebben we al kort stil gestaan bij het portret van de bezetene van Gadara. We hebben toen gelet op zijn verschijning (‘hij was met geen klederen gekleed’) en zijn woonplaats (‘in geen huis, maar in de graven’). Er zijn echter nog twee dingen waarin zijn bezetenheid blijkt. In de derde plaats noem ik zijn geweldige kracht. We lezen in vers 29, ‘Want Hij had den onreinen geest geboden dat hij van den mens zou uitvaren; want hij had hem menigen tijd bevangen gehad; en hij werd met ketenen en met boeien gebonden om bewaard te zijn; en hij verbrak de banden, en werd van den duivel gedreven in de woestijnen’. Deze man had een geweldige kracht ontvangen van de vorst der duisternis. En die kracht gebruikte hij, zo lezen we in Mattheüs 8:28, om voorbijgangers aan te vallen. O, de mensen van Gadara hadden wel meermaals geprobeerd om deze man te binden. Met handkettingen en voetboeien. Maar de bezetene had al die kettingen in stukken gebroken en de voetboeien had hij verbrijzeld.

Nog een vierde punt waarin de bezetenheid van deze man blijkt: zijn zelfverwoestende gedrag. In Markus 5:5 lezen we: ‘En hij was altijd, nacht en dag, op de bergen en in de graven, roepende en slaande zichzelven met stenen’. Deze man schreeuwde het in zijn omgeving uit van angst, terwijl hij zichzelf verwondde door zich te slaan met scherpe stenen.

Occultisme

Dát is het aangrijpende beeld dat ons van de bezetene van Gadara getekend wordt: een man zonder kleding en zonder schaamtegevoel; wonend in de graven; met een geweldige kracht waarin hij anderen bedreigt en zichzelf beschadigt. Vooral ook een man met een uitgesproken vijandschap tegen God en Christus.

Kunnen we de lijn trekken van deze bezetene naar elk mens van nature? We zullen hier zorgvuldig moeten onderscheiden. De letterlijke vorm van bezetenheid zoals we die hier in Gadara tegenkomen, geldt gelukkig niet voor alle mensen van nature. Terecht is wel gesteld, dat juist wanneer men zich op het bijzondere machtsgebied van de vorst der duisternis begeeft en men zich daaraan overgeeft (denk aan vormen van occultisme), we de duivel een speciaal recht geven om letterlijk bezit van een mens te nemen. Op een manier die letterlijk vergelijkbaar is met de bezetene van de tekst.

Illustratie onder vergrootglas

Maar dat doet niets af aan het feit dat de bezetene geestelijk gesproken wel een illustratie is – een illustratie onder een vergrootglas – van de gevallen mens. Zó hebben onze oude schrijvers daar ook over geschreven. Ze legden in hun behandeling van bezetenheid niet de nadruk op de verschillen tussen de speciale vorm van bezetenheid zoals we die in de Evangeliën ontmoeten, en het ‘de duivel toegevallen zijn’ (al moeten die verschillen wel even worden aangestipt). Maar ze legden juist de nadruk op de overeenkomsten.

De vorige keer verwees ik al naar wat de Heere Jezus in Johannes 8 zegt tegen de Joden: ‘Gij zijt uit den vader den duivel’. Ik citeer in dit verband uit de verklaring van George Hutcheson, die nauw aansluit bij Calvijn: ‘Het moet niet als een dwaasheid beschouwd worden, maar als de gezonde leer van Christus, om te stellen dat niet alleen zij die zich sterk beroemen op hun voorrechten, maar zelfs zij die lid zijn van een ware kerk, in werkelijkheid en in Gods ogen niets anders zijn dan ledematen en kinderen van de satan, zolang zij onbekeerd zijn en een slecht leven leiden. Want Jezus zegt van deze Joden: ‘Gij zijt uit den vader den duivel’.’ Tot zover Hutcheson, die ons op deze manier dringend waarschuwt tegen verbondsautomatisme en oppervlakkig roemen dat wij allen kinderen van God zijn!

Levende preek

De bezetene van Gadara is dus een levende preek van het stuk der ellende. Deze man maakt in een heel verregaande mate duidelijk zichtbaar, hoe groot onze nood van nature is. Hoe ernstig onze toestand is. Geestelijk gezien is onze woonplaats ook in de graven: In het graf van de zonde en van de goddeloosheid of in het keurig witgepleisterde graf van onze godsdienst. En laten we er even op letten: Daar wás deze man niet alleen; daar wóónde hij ook. Zo is het van nature bij ons ook. We voelen ons er ook nog thuis.

Geestelijk gezien doen we hetzelfde als deze man: we verwonden ons met elke zonde, zoals de bezetene zich met stenen sloeg. En misschien is het in uw of jouw leven ook wel zo, dat u intussen geplaagd wordt door het besef van de dood. Zoals deze man gepijnigd werd, zo wordt u gepijnigd. Iedere dag opnieuw wordt u eraan herinnerd: ik moet een keer sterven.

Wat wordt het wonder onbevattelijk en ook sprekend, dat Christus juist voor deze bezetene wilde overvaren naar de andere zijde. Door een nacht van storm en golven kwam Hij om deze man te zoeken en zalig te maken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen