Het Blauwe Licht

Als ik in mijn Harderwijker tijd soms op een zaterdagavond een rondje liep, zag ik overal dat blauwe licht in de huizen. Ik dacht dan: kijkers die nu zoveel “aantrekkelijks” zien, zijn morgen de hoorders. Ik voelde me dan wel eens machteloos om van deze kijkers hoorders te maken, of zelfs daders. We hebben in de kerk alleen maar het Woord en zonder Gods Geest lijken woorden tekenen van machteloosheid…….

Maar gelukkig mag je juist in de kerk machteloosheid ervaren. Want juist daar kan Gods kracht in zwakheid volbracht worden.

Nu verbinden we het blauwe licht aan het wonderding, de mobiele telefoon. Wat kan het al niet allemaal. Het is een knooppunt van technisch vernuft. Het legt contacten die de hele wereld overgaan, het houdt bij waar je bent en hoe lang je loopt en het geeft dat allemaal door aan de moderne verleiders van de reclame. Het kan de mooiste opnamen maken, het kan de zuiverste preken laten horen, het kan contacten leggen tussen massa’s mensen. En we zijn er allemaal van onder de indruk. Als ons voorgeslacht ons eens zou kunnen zien in onze dagen, wat zouden ze bang worden van al die mogelijkheden.

Ik verbaas me er nog steeds over dat we als gezindte niet sterker overtuigd zijn van de gevaren. Ik heb er zelf ook al vaker over geschreven, maar bij vrijwel iedereen, ook bij mij, kwam het niet veel verder dan het constateren van de gevaren, zonder een duidelijke weg te wijzen.

Dat wijst erop, dat het ons in een houdgreep heeft. We zijn er niet tegen opgewassen. Het is sterker dan wij. Dat is ontdekkend. Gods Woord spreekt over zulke machten vooral in het laatste Bijbelboek. Kopen en verkopen worden erdoor beheerst.

Er zijn zeker wel mensen die ermee kunnen omgaan. Als telefoon heeft het veel gemak te bieden, ook veel ongemak. Maar ik voel zelf aan dat jongeren, als zij het apparaat hebben, in geen opzicht opgewassen kunnen zijn tegen de verleiding hiervan. Voorheen meden we in bepaalde kringen de TV. Er zijn nog steeds mensen die denken dat de TV gevaarlijker is dan Internet. Dat stelt hen op een bepaalde manier gerust. Dat komt omdat we zo gewaarschuwd werden voor de TV, dat we de naklank daarvan nog steeds horen; en dus kunnen we des te geruster het schermpje bekijken, want daar zijn we zelf, denken we, “baas” over. De waarheid is natuurlijk, dat we gevangen zijn door de techniek. De techniek? Of is het in feite de duivel, die ons knevelt? Je moet er wel bang voor zijn als je om je heen kijkt. Nu heeft onze gezindte het begrip “gewetensvorming” voor dit fenomeen bedacht. Dat lijkt een goede gedachte. Misschien hebben de ouders van Simson dat ooit ook wel gedacht. Het geweten toch is een machtig instrument. Toch is dit begrip op zich een humanistisch begrip.

Het gaat uit van de gedachte dat de mens zelf krachten heeft, die hem in toom houden. Het is natuurlijke theologie: mogelijkheden in jezelf ontwikkelen die zonde en duivel op een afstand houden.

Er is maar één middel dat uitkomst kan bieden: genade, de werking van Gods Geest. Geloof en bekering alleen kunnen dat. En deze weg is in staat om uitkomst te bieden en het pad zuiver te houden. Laten we dus niet denken dat gewetensvorming op zichzelf voldoende waarborgen biedt. Er is ook onder ons toch vaak in die richting gedacht. In refo-kringen wordt soms zo gedacht: geloof en bekering is een onmogelijke weg; de mens is onmachtig daartoe en hij moet toch ook uitverkoren zijn. Ik heb dit wel eens opgemerkt in kringen van het Reformatorisch onderwijs. Wat dan overblijft is het geweten.

Laten we toch niet slechts het geweten, maar het hart van jong en oud op het oog hebben. Mijn zoon, geef Mij uw hart. Dat geldt voor jong en oud. Ook voor de ouderen. Ik vermoed dat de ouderen nog minder opgewassen zijn tegen de verzoekingen dan de jeugd. De oudere generatie groeide op met een absoluut verbod op wereldse verleiding, zoals de beeldcultuur. Zij hebben geen antistoffen en afweer aangemaakt.

Nu zijn er echter ook ouders, die de gevaren inzien. Ik kreeg een folder in handen van een groep ouders in Alblasserdam die samen met elkaar afspraken hebben gemaakt over het mobielgebruik van hun kinderen. Er zijn rond de zestig ouders bij aangesloten. Een dergelijk initiatief kan een afweer bieden tegen de gevaren van de iPhone. Het zwakke van ons als gezindte is het bieden van vage oplossingen of loze constateringen, dat het allemaal zo moeilijk is. Verder komen we vaak niet. Maar Willem Alexander bleek wel verder te komen dan de meesten van ons. Misschien kan het initiatief van Alblasserdam en andere plaatsen richtinggevend zijn. Ik besef dat er ook een andere route is onder ons, namelijk jongeren begeleiden bij het gebruik. Maar het is toch een goede zaak als ouders een hekwerk plaatsen bij een trap voor de kinderen, zodat er geen ongelukken gebeuren?

Maar zeker, ooit komen we toch allemaal midden in de wereld te staan. Dan is er maar één afweer, namelijk een levend geloof en een overtuigd standpunt. Behoed uw hart boven al wat te bewaren is want daaruit zijn de uitgangen des levens. Wie zichzelf kent, heeft op dit punt geen vertrouwen in eigen krachten. Maar laten we wel bedenken: in het grensgebied tussen goed en kwaad (muziek, beeld, lectuur, vriendschap) gebeuren de meeste ongelukken! Verzeker u van de beste veiligheidsgordel!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen