Heilig leven (3)

“Heilig, heilig, heilig is de Heere der heirscharen. De ganse aarde is van Zijn heerlijkheid vol!” Deze woorden hoort Jesaja klinken als hij in een visioen ogen en oren richten mag op wat de Heere hem openbaart. Hij ziet de Heere zitten op een hoge en verheven troon. De zomen van Zijn kleding vervullen de tempel. Rondom Hem zijn de serafijnen, terwijl de één de ander toeroept de woorden die tot Jesaja doorklinken. Hemel en aarde zijn zo vervuld van de heerlijkheid en heiligheid van de Heere dat de posten van de dorpels in beweging komen door de stemmen die klinken. Het hele huis van God wordt vervuld met rook.

Dat alles bij elkaar vormt een proclamatie van de heiligheid van de grote en eeuwige God. De Heere wil dat de mensen op aarde het weten. Met het oog daarop maakt Hij het bekend aan Jesaja, die bij deze gelegenheid geroepen wordt om de profeet van de Heere te zijn.

Niet alleen in Jesaja 6, maar op nog veel andere plaatsen in de heilige Schrift wordt het ons duidelijk gemaakt dat de Heere heilig is. Bijvoorbeeld in dat andere profetenboek, dat van Ezechiël. Daar gebeurt dat vooral in confrontatie met de machten die tegen de Heere zijn. Dreigende woorden spreekt Hij in de richting van de vorst van Mesech en Tubal. De Heere zal zijn macht verbreken. En dan klinkt het: “Ik zal een vuur zenden in Magog en onder degenen die in de eilanden zeker wonen. Zij zullen weten dat Ik de Heere ben. Ik zal Mijn heilige Naam in het midden van Mijn volk Israël bekend maken, en Ik zal Mijn heilige Naam niet meer laten ontheiligen, en de heidenen zullen weten dat Ik de Heere ben, de Heilige in Israël!” [Ezechiël 9].

Dat de Heere een heilig God is, zullen overigens niet alleen de heidense volken te weten komen. Allereerst is het Gods eigen volk, dat ervaren zal dat de Heere heilig is. Talloos veel keren moet het volk Israël het horen: “Wees heilig, want Ik, de Heere uw God, ben heilig!”

In het boek der Psalmen is het vooral de 99 ^e die de heiligheid van God bezingt. Het is in die Psalm een telkens terugkerend refrein: “Uw Naam die heilig is. (…) Onze God, Hij is heilig. (…) De Heere, onze God, is heilig!” Deze Psalm bezingt de grootheid van de Heere. “De Heere regeert. Dat de volken beven. Hij zit tussen de cherubim. De aarde bewege zich. De Heere is groot in Sion. Hij is hoog boven alle volken. Dat zij uw grote en vreselijke naam loven!” De wereld en die haar bewonen mogen wel sidderen voor deze heilige God. Hij heeft immers recht en gerechtigheid lief. Wie daarmee niet rekent, die zal te maken krijgen met “de sterkte des Konings.” Hij doet “wraak” over de daden die niet sporen met de eisen van Zijn heiligheid.

Dezelfde Psalm laat echter ook een andere kant van Gods heiligheid zien. Genoemd worden de namen van Mozes, Aäron en Samuël. “Zij hebben Zijn getuigenissen onderhouden en de inzettingen die Hij hun gegeven had.” Zij waren de voorbeelden en de voorbidders van het volk. “Zij riepen tot de Heere, en Hij verhoorde hen.” Hij is hun geweest “een vergevend God…” Daarom: “Verhef de Heere, onze God, en buig u voor de berg van Zijn heiligheid!”

De vraag ligt voor de hand: wat moeten we verstaan onder de heiligheid van de Heere? Dat wordt naar mijn gedachten het beste onder woorden gebracht als we de Heere aanduiden als de geheel Andere. Anders dan welke andere macht en grootheid dan ook is Hij. Aardse machten en geestelijke machten, ze leggen het allemaal af tegenover de Heere, die de Heilige is. Dat besef is diep verankerd geweest in het geloof van Israël in de tijd van het Oude Testament. Bij de Schelfzee zong Israël: “O Heere, wie is als Gij onder de goden? Wie is als Gij, verheerlijkt in heiligheid, vreselijk in lofzangen, doende wonder?” Het deed Mirjam en het verloste volk zingen: “Zingt de Heere, want Hij is hoog verheven!” [Exodus 15].

Eeuwen later zingt ook Hanna ervan: “Er is niemand heilig, gelijk de Heere! Want er is niemand dan Gij. Er is geen rotssteen, gelijk onze God!” [1 Samuël 2]. En zo zegt de Heere het Zelf ook: “Bij wie dan zult gijlieden Mij vergelijken, die Ik gelijk zij?, zegt de Heilige” [Jesaja 40].

In de tijd dat ik in Apeldoorn studeerde, moesten we het mooie boek van de oudtestamenticus prof. Th.C. Vriezen bestuderen Hoofdlijnen der Theologie van het Oude Testament. Daarin las ik, en ik ben het niet vergeten: “De heiligheid van de Heere is het meest typerend voor het Godsgeloof.” Dat wil dus zeggen dat er geen andere eigenschap van de Heere is, dat zoveel over de Heere zegt, dan deze aanduiding. Zijn heiligheid is tegelijkertijd het wezenlijke van alle andere deugden van de Heere. In Exodus 34 lezen we dat de Heere Zich tot Mozes wendt in een wolk. Het is God zelf die bij die gelegenheid Zijn eigen Naam uitroept. Hoe luidt die Naam dan? “Als nu de Heere voor Zijn aangezicht voorbij ging, riep Hij: Heere, Heere, God, barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid en waarheid!” [Exodus 34]. Deze God is de God die de zonde vergeeft, maar die ook de ongerechtigheid bezoekt. En dat alles vanwege Zijn heiligheid! Zijn gerechtigheid is heilige gerechtigheid. Zijn genade is heilige genade. ds. J.M.J. Kieviet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen