Christus en de bezetene van Gadara (6)

Veel gebeden in Gadara

In de geschiedenis van de ontmoeting tussen Christus en de bezetene van Gadara lezen we over heel wat verschillende gebeden. Telt u ze maar eens op en leg er uw eigen gebeden eens naast!

We lezen ook over heel wat verschillende mensen. In vers 34 wordt de aandacht gericht op een groep mensen van wie we nog niet eerder gehoord hebben: de zwijnenhoeders. Mannen uit de stad Gadara of het omliggende land. Misschien wel van heidense afkomst. En als ze Joodse wortels hadden, waren ze wel zo heidens geworden dat ze er geen enkel bezwaar in zagen om er dag in dag uit op uit te trekken met een kudde onreine zwijnen.

In de tredmolen van hun eentonig bestaan is vandaag iets opmerkelijks gebeurd. Want zojuist hebben ze gezien hoe de bezetene van Gadara – naar alle waarschijnlijkheid hebben ze hem wel gekend – luid schreeuwend en dreigend afstormde op een groepje mannen dat met hun schip aanmeerde. Ze hebben ook gezien, hoe plotseling een zekere rust over die bezetene is gekomen. Ze hebben hem zien neervallen aan de voeten van één van de mannen. Kort daarna hebben ze gezien hoe de onrust die eerst zichtbaar was bij de bezetene, plotseling over de dieren kwam die zij aan het hoeden waren. En voordat ze het konden beletten, zijn de varkens gaan rennen en vanaf de steilte in het meer gestort en daar verdronken.

Komen tot Jezus

Als ze dat zien, bedenken ze zich geen moment. Onmiddellijk slaan ze op de vlucht; weg van deze plaats! Als ze in Gadara aankomen, berichten ze in de straten van dat stadje en ook bij de boerenhoeven die buiten het stadje liggen, wat er gebeurd is. De nadruk in hun bericht zal wel gelegen hebben op het feit dat de varkens allemaal verdronken zijn en dat hen geen blaam treft. Dat dit alles gebeurd is buiten hun verantwoordelijkheid om.

Op dat bericht loopt de hele bevolking van Gadara – vers 37 spreekt over ‘de gehele menigte van het omliggende land der Gadarénen’ – uit in de richting van het meer. Als ze na enige tijd aankomen op de plaats waar het wonder is gebeurd, zien ze daar allereerst de Heere Jezus. Er staat zelfs: ‘zij kwamen tot Jezus’. Toch gaat hun aandacht niet allereerst naar Hem uit. Want Hij is voor hen een Onbekende.

Laten we nooit vergeten, dat de Bijbel ons verschillende vormen van ‘komen tot Jezus’ tekent, en dat niet ieder komen tot Jezus zaligmakend is! Het is nodig om als een arme zondaar met erkenning van onze schuld en strafwaardigheid tot Hem uit te gaan. Van nature ontbreekt ons die gestalte. Wat ons ontbreekt, wil de Heere echter in de weg van het gebed uit genade schenken. Veracht die gave van God echter niet door te denken dat u wel ‘zonder kunt’.

Aan de voeten van Jezus

We keren terug naar de zwijnenhoeders. Wie zij wel kennen, is de ex-bezetene. Die man die uit hun stad afkomstig was, en die ze hebben geprobeerd te binden met armkettingen en voetboeien. Maar het lukte niet, want hij beschikte over duivelse kracht. Altijd weer wist die man zijn banden te verbreken en zwierf hij in de omgeving rond. Die man die ze niet anders kenden dan schreeuwend, tierend, zichzelf verwondend, zien ze nu zitten aan de voeten van Jezus.

‘Aan de voeten van Jezus’ – wat betekenen die woorden? De uitdrukking verwijst naar de positie van een leerling. Want in de tijd van het Nieuwe Testament was het zo, dat een leermeester gewoonlijk op een stoel of een andere verhoging zat, terwijl zijn leerlingen op de grond aan zijn voeten zaten te luisteren. Zo lezen we bijvoorbeeld van Paulus, dat hij onderwezen is aan de voeten van Gamaliël. Als de ex-bezetene nu aan de voeten van Christus zit, betekent dat dus: Hij is verlangend om onderwijs te krijgen van de Heere Jezus. Hij neemt de plaats is van een luisterende leerling. En tegelijk zoekt hij ook letterlijk de laagste plaats. Zoekt ú die plaats?

Kleding

Er is nog iets dat opvalt. Dat is dat deze man weer gekleed is. In vers 27 lazen we: ‘en hij was met geen klederen gekleed’. Zo was het toen hij door de duivel bezeten was. Toen was de macht van de duivel ook zichtbaar aan de buitenkant van zijn leven. Hij zwierf daar rond, zonder kleding. Onbeschermd tegen de koude en de regen, onbeschermd tegen de blikken van een ander.

Maar nu zit hij gekleed. Waar dat kleed precies vandaan kwam, staat er niet. Misschien was er wat kleding aan boord van het schip. Hoe het ook zij, de zorg van Christus reikt zo ver, dat Hij deze man ook van kleding voorziet. Daarin spreekt Zijn wonderlijke zorg. Het doet ons denken aan die ontroerende passage uit Genesis 3, waar we lezen: ‘En de HEERE God maakte voor Adam en zijn vrouw rokken van vellen en toog ze hun aan’. In Zijn wonderlijke zorg schenkt de Heere de mens kleding. Met vier bedoelingen, zo leert de Bijbel ons. Maar daarover Deo volente een volgende keer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen