De begenadigde kleinen.

De HEERE der heirscharen belooft Zijn Kerk: Ik zal Mijn hand tot de kleinen wenden. Het woord ‘wenden’ betekent ook: terug doen keren, herstellen, verversen. Dát doet de Goede Herder nu met Zijn verstrooide schapen. Zien we dat niet duidelijk terug in het leven van de weggevluchte discipelen? Wat was er nu van Simon Petrus overgebleven? Die man had zich zo geërgerd aan Gods gerechtigheid! Daarbij verloochende hij drie keer Zijn Meester! En toch wendde de Herder Zich niet van hem af. Sterker nog: in de zaal van Kajafas keerde Hij Zich tot Simon Petrus en keek hem áán! Zijn ogen zochten Zijn gevallen schaap, Zijn ogen wendden Zich naar Zijn verstrooide schaap. Het deed Simon bitter wenen! O het had van zijn kant nooit meer goed kunnen komen. Zelf had hij de Herder nooit meer kunnen vinden. Maar, Christus wendde Zijn hand tot de klein gemaakte Simon!

Zo is de Goede Herder nog, o klein kuddeke!

Het is Vaders welbehagen u een plaatsje te geven in Zijn Koninkrijk! Misschien bent u ook wel verstrooid. Misschien bent u de Herder wel weer kwijt geraakt. Ziet hier is Hij en zegt: Vrees niet, want Ik heb u verlost. Ik heb u bij uw naam geroepen, gij zijt Mijne. Want Ik ben de HEERE uw God, de Heilige Israëls, uw Heiland. Ja Ik ben uw losgeld, in uw plaats. Omdat u van eeuwigheid kostelijk bent geweest in Mijn ogen. Want Ik heb u lief gehad met een eeuwige liefde en daarom liet Ik Mij treffen door het zwaard van Mijn Vader in uw plaats, o Mijn schapen. Ik, ja Ik, zal naar Mijn schapen vragen en zal ze opzoeken. Ik zal Mijn hand tot de kleinen wenden!

De HEERE der heirscharen spreekt hier van Zijn hand. Hij zal Zijn hánd tot de kleinen wenden. Dat zijn de milde handen des Vaders en die zijn van eeuwigheid!

Nee, in die handen bevindt zich het zwaard van Zijn gerechtigheid niet meer. Dat zwaard is stomp geworden door het bloed van Zijn Zoon. Dat zwaard kan niets meer doen, want Gods gramschap is geblust. De hand waarmee de HEERE Zich tot Zijn kleinen wendt, is de rechterhand van Zijn gunst. Maar om Zich nu met zúlke handen tot Zijn kleinen te kunnen wenden, moesten de handen van de Herder geslagen worden. Ja Christus handen werden verwond en de littekenen zijn nog steeds te zien in Zijn Herdershanden. Heeft ook Christus Zich zo niet gewend tot Zijn verstrooide schapen na Zijn opstanding? In gedachten zie ik ze zitten: dat kleine kuddeke in de opperzaal achter gesloten deuren. En toen was Hij daar opeens in hun midden: de geslagen Herder en sprak tot hun troost: Zie Mijn handen!

Het waren sprekende tekenen bij de rijke boodschap: Vrede zij ulieden. Vrede door recht. Vrede door het bloed des kruises! Hebt u die handen wel eens door het geloof mogen aanschouwen? Door de prediking van het Woord of aan de tafel des Heeren?

Kom kind des Heeren, in die handen heeft Hij u meegedragen naar Golgotha’s kruis. In die handen was ook uw naam gegraveerd. Er terwijl die handen werden doorboord vanwege uw zonden, werden die handen tot een Bloedfontein.

Want het bloed stroomde ook over uw naam en daarom bent u door het bloed gewassen van uw zonden. Op die handen droeg de Herder u tot de Vader.

Ja dan zal de Vader getuigen: Wees blijde met Mij, want deze mijn zoon was dood en is weder levend geworden; en hij was verloren en is gevonden.

Ik zal Mijn hand tot de kleinen wenden…

Die verstrooide schapen voor wie Christus Zich liet slaan door het zwaard van Gods gerechtigheid, worden door de HEERE ‘kleinen’ genoemd. Het Hebreeuwse woord voor ‘kleinen’ betekent ook: ‘geringen’. Waarom worden Gods kinderen nu ‘kleinen’ genoemd. Allereerst opdat ze in de wereld maar een klein kuddeke is. Al zegt Gods Woord ook dat er een schare die niemand kan tellen zalig zal worden. Maar toch is het in de wereld maar een klein kuddeke.

Het zegt ook iets over de schapen zelf. Ze zijn klein en gering in zichzelf. Dat leert ontdekkende genade toch? En hoe meer genade Gods kinderen mogen ontvangen, hoe kleiner ze worden! Verstaat u dat? Gods kinderen zijn armen van geest. Ze zijn in zichzelf zo zondig en slecht. Kunnen nooit de HEERE geven waar Hij zo’n recht op heeft. Maar wat een wonder dat de Herder Zijn kudde kent. Hij weet hoe zwak van moed en klein van krachten ze zijn. Hij weet ook dat er in Zijn kudde van die pasgeboren lammetjes zijn. Die horen ook zeker bij de kleinen. Die worden gevoed met melk en niet met vaste spijzen. Die lammetjes zijn nog zo ongeoefend in het recht van God. En toch zal de Herder Zich tot die kleinen wenden hoor! Gods kinderen zijn klein als ze in de kudde geboren worden, maar ze blijven ook klein als het goed is. Ze worden steeds afhankelijker, want ze kunnen zonder de Herder écht niets doen. Het gevaar is namelijk zo groot dat ze afdwalen. Hoe dikwijls komen ze wéér in de verstrooiing? Maar o, hoe trouw is de Herder toch! Het verlorene zal Ik zoeken, en het weggedrevene zal Ik wederbrengen, en het gebrokene zal Ik verbinden, en het kranke zal Ik sterken. Hij zal ze inderdaad weer verversen. Hij doet ze nederliggen in grazige weiden; Hij voert ze zachtkens aan zeer stille wateren. Hij verkwikt hun ziel; Hij leidt ze in het spoor der gerechtigheid om Zijns Naams wil. Hij maakt hun hoofd vet met olie, hun beker is overvloeiende. Ja waarlijk de HEERE zal Zijn hand tot de kleinen wenden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen